De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

Ongeveer 200 jaar later veranderde dit opnieuw, toen Alexander de Grote Perzië
veroverde en het Griekse Rijk vormde. De heerschappij van het Griekse Rijk wordt in
Daniël 2 als de bronzen buik en dijen van het grote beeld afgeschilderd. Dit beeld wordt
eveneens in Daniël 7 afgeschilderd als het luipaard. In de verandering van Perzië tot
Griekenland bleef het houten juk van Juda bestaan. Zij verwisselde slechts van meester.
Toen Alexander stierf werd zijn Griekse Rijk onder zijn vier generaals verdeeld.
Ptolemaeus ontving Egypte en Seleceus ontving Syrië. Palestina viel er tussenin en werd
zodanig het strijdtoneel van deze twee rijken, waarbij het de ene keer onder de
heerschappij van Syrië viel en een andere keer onder Egypte. Nadat de Syrische koning
enkele bijzondere onaangename zaken aan de tempel in Jeruzalem liet bouwen stonden
in 163 v.Chr. ten slotte de Makkabeeën op, die het juk van Syrië afwierpen. Voor
gedurende een eeuw was de natie van Juda (of Judea, zoals de Grieken het noemde)
onafhankelijk. Het is opmerkelijk dat God het toestond dat vanwege de blasfemie van de
Syrische koning het houten juk voor een tijdje werd ontnomen.
Maar toen het Romeinse leger onder leiding van Pompeus Syrië en Judea veroverden
kwam Judea wederom onder een houten juk te staan. Het Romeinse Rijk werd in Daniël
2 als de twee ijzeren benen afgeschilderd en in Daniël 7 als het naamloze dier.
Vele Judeeërs morden en klaagden over de regering van Rome en accepteerden haar niet
als Gods dienaar. Zij wilden niet onder het houten juk verkeren. Vele valse messiassen
stonden op en beloofden om hen te bevrijden en het Koninkrijk van God te stichtten,
maar allen faalden. De grote ijzeren tanden van Rome en de bronzen klauwen vertrapten
alle tegenstand met haar voeten (Dan. 7:19). Als het volk de Schriften had begrepen,
hadden ze geweten dat zijzelf tot inkeer moesten komen en voor Rome moesten bidden,
net zoals Jeremia had gezegd, namelijk voor het welzijn van Babylon te bidden. Maar
naarmate de tijd vorderde begon de opstand jegens God te groeien en God reageerde
hierop door de onderdrukking van Rome op te voeren.
Als het volk had besloten om naar Rome toe vriendelijk te zijn, dan hadden de Romeinen
hen ook veel vriendelijker behandeld – net zoals ze met andere volken deden. Maar
Judea was een lastig land om te regeren, want van al de provincies van Rome waren zij
het meeste opstandig. Rome ging niet zachtmoedig met rebellie om. Zij waren van
mening dat zij alle rebellie grondig moesten onderdrukken waarop zij duidelijk maakten
dat alle opstand nutteloos was. Zij dachten dat zij met het uitroeien van alle hoop op
succes zij de overgebleven opstandigheid zouden ontmoedigen.
De Judeeërs waren echter van mening dat God aan hun kant stond, dat hun tempel het
huis van God was en dat God ernaar verlangde dat zij vrij en onafhankelijk waren. Zij
zagen het heidense Rome als een goddeloze onderdrukker – en niet als Gods dienaar om
hen te tuchtigen tot zij zich bekeerden en de boodschap van Jeremia geloofden. Zij
wilden zich net zo min aan het houten juk van Rome onderwerpen als hun voorvaders
zich aan het houten juk van Babylon wilden onderwerpen. Zodoende wendde de Judese
geschiedenis zich langzaam maar zeker tot de laatste ontknoping in 70 n.Chr. waarbij het
voor een ieder ten slotte duidelijk zou worden aan wiens zijde God zou staan. God streed
voor Rome. Opnieuw werd Jeruzalem verwoest en plaatste God het volk wederom onder
het ijzeren juk.
DE OPSTAND TEGEN ROME (EN GOD): 66-73 N.CHR.
In het boek van Abram Leon Sachar uit 1930, genaamd “A History of the Jews”, schrijft
de Joodse auteur op pagina 117 het volgende,
“Uiteindelijk kwam het Romeinse geduld ten einde waarna de procurators barbaarse strengheid gingen
hanteren. Bij ook maar de kleinste provocatie kwamen de soldaten opdraven. Eminente Joodse leiders werden
gekruisigd, terwijl hele dorpen met de grond gelijk gemaakt werden. Dit alles tevergeefs. Een koorts van
martelaarschap leek over de lastiggevallen menigte te komen. Fanatici reisden met een vreemde woeste blik en
in staat van waanzinnigheid heel het land door, waarbij ze profeteerden over het einde van de wereld en de
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 44