De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

Het volk Israël begon dit ten tijde van Samuël eindelijk te begrijpen. Ze hadden namelijk
van hun drie eeuwse bestaan sinds de dagen van Jozua voor meer dan een derde onder
de tijd van een houten juk geleefd. Maar in plaats van te besluiten om voor altijd aan de
goddelijke wet gehoorzaam te zijn, waren zij van mening dat God te streng voor hen
was. Zij besloten dat zij eigenlijk helemaal niet door God geregeerd wilden worden, want
zij vonden Hem maar een tiran. Zij dachten dat zij door een mens gelijk aan hen
geregeerd moesten worden, iemand die hun zonde veel meer zou tolereren, iemand die
hen niet in gevangenschap zou brengen wanneer zij andere goden zouden gaan
aanbidden. Daarom gingen zij tot Samuël en vroegen hem om verandering van
heerschappij. 1 Sam. 8:4-7 zegt,
4 Toen kwamen alle oudsten van Israël bijeen, en zij kwamen bij Samuel in
Rama. 5 Zij zeiden tegen hem: Zie, u bent oud geworden en uw zonen gaan niet
in uw wegen. Stel daarom een koning over ons aan om ons leiding te geven,
zoals alle volken. 6 Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons leiding te
geven, was dit woord kwalijk in de ogen van Samuel. En Samuel bad tot de
HEERE.
Het volk begreep niet dat er zonder God geen vrijheid bestaat. En zonder de goddelijke
wet is er ook geen ware rechtvaardigheid en genade. Zij waren van mening dat zij God
konden inwisselen en dat de mens meer rechtvaardig en genadig dan God zou zijn.
Daarom gaf God hen Saul als koning. Hij was het neusje van de zalm, maar hij werd een
onderdrukker van Israël en was geen haar beter dan de buitenlandse koningen die Israël
in slavernij hadden gebracht.
Dus in plaats van te worden geregeerd door buitenlandse onderdrukkers, werden zij nu
door hun eigen Israëlitische onderdrukker geregeerd.
Saul regeerde veertig jaar, waarna David nog eens veertig jaar regeerde. Toen David
stierf regeerde zijn zoon Salomo vervolgens nog eens veertig jaar en tijdens zijn regering
werd de grote tempel gebouwd. De ark van het verbond had eindelijk weer een huis
gevonden en God liet Zijn naam in Jeruzalem wonen.
WAAR GOD VERKIEST OM ZIJN NAAM TE LATEN WONEN
De goddelijke wet zegt in Deut. 16 dat de enige wettelijke plek waar men de feestdagen
kan vieren, de plek is waar Hij Zijn naam laat wonen. Het zegt niets over een specifieke
locatie, want God wist dat Hij de locatie van Zijn naam van tijd tot tijd zou veranderen.
Deut. 16:1, 2, spreekt over de plaats waar het volk het Pascha diende te vieren:
1 Neem de maand Abib in acht en houd het Pascha voor de HEERE, uw God,
want in de maand Abib heeft de HEERE, uw God, u in de nacht uit Egypte geleid.
2 Dan moet u voor de HEERE, uw God, het paaslam slachten, kleinvee en
runderen, op de plaats die de HEERE zal uitkiezen om Zijn Naam daar te laten
wonen… 5 U mag het paaslam niet slachten binnen een van uw poorten die de
HEERE, uw God, u geeft. 6 Maar op de plaats die de HEERE, uw God, zal
uitkiezen om Zijn Naam daar te laten wonen.
Hetzelfde geldt ook voor Pinksteren, ook wel binnen de wet het “Wekenfeest” genoemd.
Deut. 16:10, 11 zegt,
10 Daarna moet u het Wekenfeest houden voor de HEERE, uw God… 11… op de
plaats die de HEERE, uw God, zal uitkiezen om Zijn Naam daar te laten wonen.
Ten slotte geldt dit ook voor het Loofhuttenfeest, want in Deut. 16:13 lezen we,
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 36