De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

overgebleven Joden verstrooide, waarbij honderdduizenden in slavernij werden verkocht,
betekende dit voor Juda weer een ijzeren juk.
Dit zijn korte voorbeelden van een ijzeren juk die God in het verleden heeft gebruikt.
Maar zoals we net al even aanhaalden is dit een allerlaatste maatregel. Er bestaat ook
een milder oordeel dat God in het verleden op Zijn volk heeft geplaatst. De meest
belangrijke is wat Jeremia een houten juk noemt.
HET HOUTEN JUK
Lang voor de dagen van Jeremia, in de tijd van de Richteren, plaatste God Israël een
aantal keer in gevangenschap onder verscheidene naties. Telkens vond deze
gevangenschap binnen de grenzen van Israël plaats. Dit betekende dat de naties naar
Israël kwamen en hen door middel van belastingheffing in slavernij brachten. Toch werd
het de Israëlieten toegestaan om in het land dat God hun gegeven had te blijven.
In elke gebeurtenis in het boek Richteren zegt ons dat God Israël vanwege een oordeel
voor hun zonde in slavernij bracht. Als Israël niet wetteloos was geworden, dan had God
het de buitenlandse naties niet toegestaan om hen in slavernij te brengen. Richteren 3:5-
8 zegt over de eerste gevangenschap het volgende,
5 Toen nu de Israëlieten te midden van de Kanaänieten, de Hethieten, de
Amorieten, de Ferezieten, de Hevieten en de Jebusieten woonden, 6 namen zij
hun dochters voor zich tot vrouwen en gaven zij hun eigen dochters aan hun
zonen. En zij dienden hun goden. 7 En de Israëlieten deden wat slecht was in de
ogen van de HEERE, en zij vergaten de HEERE, hun God, en dienden de Baäls en
de gewijde palen. 8 Toen ontbrandde de toorn van de HEERE tegen Israël en Hij
leverde hen over in de hand van Cusjan Risjataïm, de koning van Mesopotamië.
En de Israëlieten dienden Cusjan Risjataïm acht jaar.
God verkocht Israël in deze gevangenschap. Dit kwam NIET omdat de koning van
Mesopotamië nu zo machtig was dat hij in staat was om Gods volk door wapengeweld te
overweldigen. Het kwam omdat Israël de wetten van God aan de kant hadden geschoven
en begonnen was met het volgen van de voorschriften en de wetten van andere goden.
Als gevolg verkocht God Israël toen in de handen van de koning van Mesopotamië.
Na een achtjarige gevangenschap kwam het volk tot bekering en zond God Othniël om
hen te bevrijden en het juk af te werpen. Dit juk was niet het juk waar Deut. 28 mee
dreigde, want de natie werd niet verwoest, noch werd het volk naar een ander land
gedeporteerd. Zoals Jeremia later beschreef was het slechts een houten juk. Het was een
juk waarbij het volk werd toegestaan om in hun eigen land te blijven, hun eigen akker
kon blijven ploegen, hun zaken konden blijven regelen – maar zij moesten echter
belasting betalen aan de buitenlandse veroveraar.
Maar ook de volgende generatie verwierp de goddelijke wet, waardoor na een
veertigjarige vredesperiode God de Moabieten liet optrekken en Israël wederom onder
een houten juk terecht kwam. Rich. 3:12 zegt,
12 Maar de Israëlieten deden opnieuw wat slecht was in de ogen van de HEERE.
Toen maakte de HEERE Eglon, de koning van Moab, sterk tegen Israël, omdat zij
deden wat slecht was in de ogen van de HEERE.
Opnieuw nam God alle krediet van dit gebeuren op zich. Het was niet de duivel die Eglon
de kracht gaf. De koning van Moab had geen kracht om Israël in gevangenschap te
brengen als God hem niet de kracht hiervoor gegeven had. Noch gaf God Eglon de kracht
omdat hij zo rechtvaardig was. Nee, God gaf kracht aan Eglon om Israël voor hun zonden
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 33