De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

HOOFDSTUK 3
Het heersersmandaat van Juda
De eerstgeboren zoon van Jakob was Ruben, maar omdat hij “het bed van zijn vader had
geschonden” verkreeg hij het geboorterecht niet (1 Kron. 5:1). Dit is een verwijzing naar
de gebeurtenis die in Gen. 35:22 is opgetekend,
22 En het gebeurde, toen Israël in dat land woonde, dat Ruben ging en met
Bilha sliep, de bijvrouw van zijn vader; en Israël kwam dat te weten.
Dit diskwalificeerde Ruben voor het ontvangen van het geboorterecht – zowel het
heersersmandaat als de zegen van het zoonschap. In Gen. 49:4 zegt Jakob tegen Ruben
dat hij “onstuimig als het water” was, omdat hij niet de zelfbeheersing had om zich te
onthouden van zijn seksuele relatie met Bilha. De naam van Ruben betekent: “Zie een
zoon,” maar vanwege zijn daden verloor hij het zoonschap. Het zoonschap werd
vervolgens aan zijn broer Jozef gegeven en het heersersmandaat ging over op zijn broer
Juda.
Juda was de vierde zoon van Jakob-Israël. Hij ontving niet het geboorterecht zelf, maar
Jakob schonk hem wel het deel van het heersersmandaat. Hierover lezen we in 1 Kron.
5:1, 2,
1 De zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israël – hij was namelijk de
eerstgeborene, maar omdat hij het bed van zijn vader geschonden had, is zijn
eerstgeboorterecht aan de zonen van Jozef, de zoon van Israël, gegeven, maar
niet zo, dat deze [Ruben] in het geslachtsregister als eerstgeborene werd
ingeschreven, 2 want Juda werd machtig onder zijn broers, en een uit hem werd
tot vorst, maar het eerstgeboorterecht was van Jozef.
In het boek Genesis wordt ons de manier vertelt waarop Jakob het heersersmandaat van
het vruchtbaarheidsmandaat scheidde. In Gen. 37:3 vinden we de eerste hint dat het
geboorterecht aan Jozef gegeven was, toen Jakob hem het teken van de
geboorterechthouder gaf – een speciaal kleed:
3 Israël had Jozef meer lief dan al zijn andere zonen, want hij was voor hem
een zoon van zijn ouderdom. Ook liet hij een veelkleurig gewaad voor hem
maken.
De eigenlijke schenking van het geboorterecht geschiedde later echter aan de zonen van
Jozef, in het bijzonder Efraïm, wiens naam “vruchtbaarheid” betekent. Zijn naam was op
deze manier profetisch wat betreft de vervulling van het vruchtbaarheidsmandaat, dat
refereert aan Gen. 1:28. Toen Jakob oud geworden was en zou gaan sterven riep hij om
Jozef en zijn zonen en schonk hij hen de zegen die in Genesis 48 is opgetekend. Jozef
verwachtte dat de zegen op Manasse, zijn oudste zoon, zou overgaan en daarom plaatste
hij Manasse naast de rechterhand van Jakob. Efraïm plaatste hij aan de linkerhand van
Jakob.
Maar Jakob kruiste vervolgens zijn handen en legde zijn rechterhand op het hoofd van
Efraïm en zijn linkerhand op het hoofd van Manasse. Gen. 48:15, 16 zegt,
15 En hij zegende Jozef en zei: De God voor Wiens aangezicht mijn vaderen,
Abraham en Izak, gewandeld hebben, de God Die mij als herder geleid heeft,
mijn leven lang tot op deze dag, 16 de Engel, Die mij verlost heeft van al het
kwaad, zegene deze jongens, zodat door hen mijn naam en de naam van mijn
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 26