Inleiding in de Salveologie

geven ze steun aan het fysieke lichaam. De beenderen vormen als het
ware de kapstok van het fysieke lichaam. Ook geven de beenderen
steun aan de organen.
Daarnaast dienen de beenderen ter bescherming. Zo beschermt
de schedel de hersenen. De rugwervels beschermen het ruggenmerg
en de ribbenkast beschermt de inwendige organen.
Het faciliteren van fysieke beweging is een derde functie van
de beenderen. De skeletspieren zitten middels pezen vast aan het
skelet. De spieren gebruiken de beenderen als hefbomen om hun bewegingsfunctie
uit te voeren.
Ook de opslag van mineralen en groeifactoren is een functie
van de beenderen. Bot is een belangrijke opslagplaats van calcium en
fosfaat. De mineralen worden vrijgemaakt, wanneer deze nodig zijn
op andere plaatsen van het lichaam. Ook is IGF, een insuline-achtige
groeifactor, opgeslagen in het botweefsel.
De vijfde en laatste functie van de beenderen betreft bloedvorming.
In het beenmerg vindt hematopoëse plaats. Hematopoëse is het
proces waarbij uit een multipotente stamcel in het rode beenmerg
bloedcellen of bloedplaatjes worden gevormd. Zo zien we dat onze
botten van belang zijn als leverancier voor de tweede stap in het proces
van kernweefselopbouw - bloedcellen -, terwijl het kraakbeen
een centrale rol van betekenis speelt in de vijfde stap.
Stap 6. Zenuwen
De zenuwen reguleren samen met de hersenen en het ruggenmerg de
lichaamsfuncties. Bepaalde activiteiten die ons lichaam uitvoert, gebeuren
niet in opdracht van ons tussenbewustzijn, maar in opdracht
van het autonome zenuwstelsel. De spieren van het spijsverteringsstelsel,
het ademhalingsstelsel en het urinewegstelsel worden gecoordineerd
door dit autonome zenuwstelsel dat ook de hartslag regelt.
Eigenlijk bestaat autonome zenuwstelsel uit twee deelsystemen:
het sympathische zenuwstelsel en het parasympathische zenuwstelsel,
dat het tegenovergestelde doet van het sympatische. Het sympathische
zenuwstelsel probeert de werking van de spieren te versnellen,
terwijl het parasympathische zenuwstelsel de werking probeert te
136
Inleiding in de Salveologie
vertragen. De combinatie van de twee stelsels zorgt voor een juist
evenwicht in de spieractiviteit.
In bepaalde situaties neemt een van de twee stelsels de overhand.
Als er gevaar dreigt bijvoorbeeld, zal ons lichaam sneller reageren,
omdat het sympathische stelsel dan harder werkt. Als we in
rust zijn, dan vertraagt onze activiteit en dus neemt het parasympathische
stelsel het over.
Zeer belangrijke zenuwbanen vinden we in ons ruggenmerg. Het
ruggenmerg bestaat uit bundels neuronen die de hersenen met de rest
van het fysieke lichaam verbinden. Het ruggenmerg zit in een kanaal
dat wordt gevormd door de ruggenwervels. De delicate structuur van
zenuwen die het merg vormt, wordt beschermd door een beenachtig
schild dat beschadiging voorkomt.
Een dwarsdoorsnede van de ruggenwervels toont een centraal
deel met neuronen waaromheen verbindingsaxonen lopen. Vanuit de
tussenwervelschijven vertrekt telkens een aantal zenuwen. Afhankelijk
van welke prikkels ze doorgeven, worden zenuwen gevoelszenuwen,
bewegingszenuwen of gemengde zenuwen genoemd.
Vanuit het ruggenmerg vertrekken 31 paren zenuwen naar alle
delen van het lichaam. De eerste acht paren voorzien de nek van zenuwen.
Twaalf paren gaan naar de borstkas. Vijf paren gaan naar de
lenden. Ook vijf paren voorzien de streek om het heiligbeen van zenuwen.
En het laatste paar is de staartbeenzenuw.
De parasympathische zenuwen vertrekken bijna allemaal onder aan
de hersenen. Precies daar vertrekt ook de nervus vagus, de belangrijkste
parasympathische verbinding. In het achterste deel van het
ruggenmerg ontstaan de controlezenuwen voor de blaas en voor het
laatste deel van de darm.
De sympathische zenuwen vertrekken vanuit het ruggenmerg,
maar gaan niet meteen naar de spieren. Voor ze op hun bestemming
aankomen doorlopen ze de grensstreng, een reeks ganglia die hun
activiteiten coördineert.
Inleiding in de Salveologie 137