Inleiding in de Salveologie

Voor een goed begrip van het verschil tussen een normale en een
verstoorde werking van de dikke darm is het goed om ook even stil te
staan bij de bouw en functies van de hoger gelegen darmdelen.
Goed kauwen is zeer belangrijk. De spijsvertering begint direct
bij het eten. Behalve dat het belangrijk is dat het voedsel verkleind
wordt door het kauwen, wordt het ook vermengd met het speeksel
waarin koolhydraatsplitsende enzymen aanwezig zijn. Rustig en ontspannen
eten is van groot belang. We mogen er van genieten, en dat
komt ook nog eens onze spijsvertering ten goede.
De slokdarm is het meest eenvoudige deel van het maagdarmkanaal.
Het dient voor een efficiënt transport van het voedsel naar de
maag. Ook zorgt het er voor dat de maaginhoud niet meer terug kan
stromen. De maag heeft de vorm van een peervormige zak en mengt
het voedsel met het maagsap, waarvan ongeveer anderhalve liter per
etmaal wordt aangemaakt. Dit maagsap bevat een eiwitsplitsend enzym,
zodat de vertering van eiwit al in de maag begint. Wanneer de
voedselbestanddelen voldoende zijn verkleind tot één of twee millimeter,
dan gaan deze via het maagportier naar de dunne darm.
Na het maagportier volgt de twaalfvingerige darm. Dit is het
eerste deel van de dunne darm en is ongeveer een vierde meter lang.
De dunne darm is in totaal ongeveer vier meter lang en mondt uit in
de dikke darm. In de dunne darm vindt het belangrijkste gedeelte van
de vertering plaats en worden de voedingsstoffen via de darmwand in
het bloed opgenomen. Voor de vertering van het voedsel produceert
de dunne darm een groot aantal enzymen .Ook de pancreas en de gal
bevatten sappen en enzymen die voor een goede spijsvertering nodig
zijn. De bewegingen van de dunne darm zorgen ervoor dat de spijsbrij
goed in contact komt met de verteringsenzymen en dat er een
goede en volledige opname van de voedingsbestanddelen door de
darmwand plaatsvindt.
Het laatste deel van het maagdarmkanaal wordt gevormd door
de dikke darm - ook wel colon genoemd - en de endeldarm - rectuur
genoemd. Door de bewegingen van de dunne darm vindt er een geleidelijk
transport van de darminhoud naar de dikke darm plaats. In
de dikke darm wordt vocht aan de spijsbrij onttrokken, zodat een
geleidelijke indikking van de inhoud ontstaat. Door langzame du-
126
Inleiding in de Salveologie
wende bewegingen, die de darmperistaltiek wordt genoemd, wordt
de zich vormende ontlasting geleidelijk in de richting van de endeldarm
en de darmuitgang verplaatst.
In de dikke darm wonen 800 verschillende soorten zeer nuttige
bacteriën. Dit wordt de darmflora genoemd. Veel van deze bacteriën
kunnen enkele soorten voedingsvezels deels afbreken. Hierbij worden
verschillende stoffen aangemaakt die de darmwand prikkelen tot
activiteit. Een goede darmflora draagt daarom ook bij aan de stoelgang.
Door deze bacteriën worden ook enkele vitaminen gemaakt.
Deze vitaminen worden ten dele in het bloed opgenomen. Zonder de
vele miljarden darmbacteriën die samen de darmflora bepalen kunnen
we onze spijs niet verteren. En als het al in de eerste schakel van
onze kernweefselopbouw fout of minder goed gaat, dan heeft dat
verstrekkende gevolgen voor onze gezondheid. Daarom is een goede
darmflora zo belangrijk.
Stap 1. Bloedplasma
Van ons totale hoeveelheid bloed, doorgaans ongeveer vijf liter, is
meer dan de helft, 55 procent om precies te zijn, plasma, of voluit
bloedplasma. Bloedplasma bestaat voor negentig procent uit water
dat in de darmen van ons voedsel wordt opgenomen. Een belangrijke
functie van plasma, door de grote hoeveelheid water waaruit het bestaat,
is warmtebuffering. Plasma kan via het water gemakkelijk
warmte opnemen en het elders weer afgeven. Een andere belangrijke
functie van water is die van oplosmiddel, zodat veel stoffen kunnen
worden getransporteerd. Afvoer van afvalstoffen vindt plaats via de
ogen, nieren, longen en ontlasting.
In het bloedplasma zitten ook natrium-, kalium- en calcium-ionen.
Deze worden aangevuld vanuit spijsverteringskanaal en afgevoerd
via de nieren en de huid. Wanneer deze concentratie niet constant
blijft, dan kunnen zenuwen en spieren niet goed functioneren. Zouten
spelen ook een belangrijke rol bij het constant houden van de zuurgraad
van het bloed. Gezond bloed heeft een zuurgraad van pH 7,4.
Het bloedplasma heeft een bepaalde osmotische waarde - bestaande
uit 0,9 procent natriumchloride-oplossing die door zouten op peil
Inleiding in de Salveologie 127