Inleiding in de Salveologie

nine (A), guanine (G), thymine (T) en cytosine (C). Binnen elke DNAstreng
is ieder nucleotide-monomeer via de fosfaatgroep gebonden
met de suikergroep van het volgende monomeer.
De twee ketens van het DNA-molecuul zijn via waterstofbruggen
tussen twee stikstofbasen, zogenaamde baseparen, met elkaar
verbonden, waarbij elke stikstofbase zijn vaste bindingspartner heeft:
adenine steeds met thymine (A-T) en cytosine met guanine (G-C).
De twee nucleotideketens van het DNA-molecuul zijn in een
dubbele spiraal om elkaar heen gewonden. Deze dubbele helix kan
tijdelijk uit elkaar wijken omwille van replicatie. Replicatie is het
verdubbelen van het DNA in de chromosomen voorafgaande aan de
celdelingen. Bij replicatie worden er dankzij de complementaire basen
een tweetal nieuwe ketens aangemaakt die als het ware het omgekeerde
zijn van de oorspronkelijke dubbele helix.
De energierijke stof adenosinetrifosfaat - ATP - wordt gebruikt voor
elk proces in een cel dat energie kost. Een dergelijke proces is bijvoorbeeld
de omzetting van suikers en vetzuren in water en koolstofdioxide
(CO2). Voor deze omzetting is ook zuurstof nodig.
Een deel van de cel houdt zich bezig met de vetstofwisseling.
De stoffen die hierbij gemaakt worden zijn onder andere vetten en
vetzuren. De stoffen uit vetstofwisseling worden in ons fysieke lichaam
gebruikt voor de bouw van membranen.
In de koolhydraatstofwisseling worden monosachariden (zoals
glucose en fructose), disachariden en polysachariden (zoals zetmeel
en glycogeen) gemaakt. Het ene deel van deze stoffen wordt gebruikt
als bouwstof (voor bijvoorbeeld receptoren), het andere deel wordt
gebruikt als brandstof.
Eiwitten worden gemaakt in de ribosomen (de eiwitbouwplaatsen)
van een cel. Dit gebeurt op instructie van het DNA dat zich in de
chromosomen bevindt. In de ribosomen worden aminozuren aan elkaar
gekoppeld tot eiwitmoleculen. De eiwitmoleculen hebben dan
hun basisvorm. Daarna gaan ze langs het endoplasmatisch reticulum.
Daar worden ze bewerkt door enzymen. Een deel van de eiwitten is
nu klaar en zal door de cel gebruikt worden als bouwstof. De overgebleven
eiwitten komen terecht in het zogeheten Golgi-systeem, waar
112
Inleiding in de Salveologie
ze nogmaals door enzymen behandeld worden. Hierna worden ze, als
membraanbolletjes, in het cytoplasma afgescheiden. Sommige blijven
in het cytoplasma als lysosomen (de bouwplaats voor eiwitten),
andere verlaten de cel door exocytose.
Minerale celzouten
In iedere lichaamscel vervullen diverse minerale zouten specifieke
functies. Deze minerale zouten die van nature in het fysieke lichaam
voorkomen worden celzouten genoemd. Deze celzouten ondersteunen
de biochemische werkingen in het lichaam. Via het baanbrekende
werk van Dr. Wilhelm Heinrich Schüssler (1821 - 1898) weten we
nu dat de meeste fysieke aandoeningen terug te voeren zijn op een
tekort aan mineraalzouten binnen in de cel. Door gericht dit tekort
weer aan te vullen toonde Schüssler de gezondheidsbevorderende
werking van deze mineraalzouten aan. Schüssler onderkende daartoe
twaalf basale celzouten, waarvan de werking hier nader wordt toegelicht.
Celzout nummer 1 calcium fluoratum is verantwoordelijk voor
de elasticiteit van het bindweefsel, dus voor banden, weefsel, vaten,
spieren en bovendien voor het glazuur en het botoppervlak. De oppervlak-beschermende
hoornstof (keratine) wordt door calcium fluoratum
gebonden. Calcium fluoratum is een opbouwend zout dat
verbindende weefsels helpt vormen, die het fysieke lichaam in staat
stellen om voortdurend een zekere spierspanning en soepelheid te
behouden. Dit celzout beschermt het fysieke lichaam tegen overbelasting
door onnatuurlijke elektromagnetische straling (genaamd
elektrosmog) en aanhoudende stress.
Celzout nummer 2 calcium phosphoricum is het belangrijkste
botopbouwmiddel en vormt het tandbeen. Verder is het nodig voor
de vorming van bloed en de eiwit- en celopbouw. Calcium phosphoricum
activeert het celmetabolisme, de celactiviteit, de spijsvertering
en de eetlust. Dit celzout versterkt de afweer en is onmisbaar voor
herstel van weefsels. Het is een essentieel zout voor de goede opname
van voedingsstoffen uit uw voedsel. Ook is dit celzout essentieel
voor de in standhouding van de mineraalhuishouding. Het neutrali-
Inleiding in de Salveologie 113