kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

voor stikstof. Als kritische depositiewaarde voor stikstof hanteren we 10,4 kg N/ha/jaar, die een
kritische last is voor landduinen.
Beschrijving van het effect
De hoeveelheid beschikbaar voedsel bepaalt de soortensamenstelling van het ecosysteem.
Plantensoorten verschillen onderling in de hoeveelheid voedingsstoffen die ze vereisen. Vooral
de ecosystemen die groeien op voedselarme gronden (psammofiele planten) zijn gevoelig voor
eutrofiëring.
Indirect heeft de luchtemissie van eutrofiërende componenten (vooral NO2) een effect op de
bodemkwaliteit. De depositie van nitraten oefent immers een indirect effect uit op de gevoelige
vegetaties. Voedselarme gebieden worden rijker waardoor de biodiversiteit afneemt.
De gevoeligheid van de natuur voor eutrofiëring is variabel. Vooral oligo- en mesotrofe
ecotopen, waar stikstof en/of fosfor van nature vaak sterk gelimiteerd zijn, zijn gevoelig voor
eutrofiëring. Ook bossen en riviervalleien zijn kwetsbaar.
Uit experimenten (bosbodemmeetnet) is gebleken dat bossen gemakkelijk verdubbelde
hoeveelheden stikstof opvangen in vergelijking met open vegetaties. Eveneens blijkt dat de
deposities langs de bosrand en op open plekken in het bos nog veel hoger kunnen oplopen. De
luchtturbulenties zijn daar immers nog hoger. Ook blijkt dat de stikstofinput onder het naaldbos
groter is dan onder het loofbos.
Uit gegevens van de floradatabank blijkt in Vlaanderen een algemeen verlies van voedselarme
en een algemene vooruitgang van voedselrijke ecotopen op te treden. De invloed van
eutrofiëring zet zich door op de hogere trofische niveaus. Ook de fauna die afhankelijk is van
voedselarme vegetaties, gaat achteruit. Bij de meeste vlindersoorten uit de Rode Lijst, wordt
vermesting als één van de belangrijkste oorzaken van de achteruitgang aangewezen. De
vegetatie wordt te hoog voor het afzetten van eitjes, en het voor de vlinders essentiële warmere
microklimaat nabij de bodem verdwijnt door de toenemende beschaduwing.
Beoordeling van het effect
De bijdrage van E.ON aan de eutrofiëring is een gevolg van de emissies van NOx en NH3. De
kwetsbaarheidskaart voor eutrofiëring geeft aan dat ter hoogte van het studiegebied zeer
kwetsbare zones voor eutrofiëring aanwezig zijn. De kwetsbare ecotopen bestaan vooral uit
zandverstuivingen (landduinen), plassen (ae), rietland langs de Schelde (mr) en eikenberkenbossen
(qb).
Een overzicht en toetsing van het effect van eutrofiëring is weergegeven in Tabel 10.10. Als een
gedeelte van een natuurgebied kwetsbaar of zeer kwetsbaar is, wordt het volledige
natuurgebied als kwetsbaar behandeld. De bijdrage van het project aan de eutrofiëring wordt ter
hoogte van de belangrijkste ecologische receptoren ((erkende) natuurreservaten) getoetst aan
kritische depositiewaarden voor stikstof. Als kritische depositiewaarde voor stikstof hanteren we
10,4 kg N/ha/jaar, die van toepassing is voor landduinen (Dobben en van Hinsberg, 2008). De
bijdrage aan de eutrofiëring is uitgedrukt als een percentage van de kritische depositie. De
beoordeling is opgemaakt aan de hand van het volgende significantiekader.
SGS Belgium NV Juni 2009 Discipline fauna en flora 728
Projectnummer: 07.0309