kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

Als we deze cijfers extrapoleren naar het totale vloedvolume dat de elektriciteitscentrale tussen
eb en vloed passeert, dan komen maximaal 150 miljoen organismen de centrale voorbij.
Dezelfde hoeveelheid individuen passeert de centrale opnieuw tussen vloed en eb.
Een impact van 0,29% per passage kan als vrij laag bestempeld worden. Theoretisch kan een
vis deze passage meerdere malen maken. Hoe dikwijler een vis de centrale passeert, hoe
groter de kans dat hij wordt aangezogen.
De impact is het grootste voor wijting (1,14%), rivierprik (0,60%) en bot (0,58%). Dit zijn
demersale soorten die in nauw contact leven met de bodem zodat de berekening van de
densiteiten voor deze soorten aan de hand van ankerkuilnetten wellicht een onderschatting
geeft van de werkelijke densiteit waardoor de impact voor deze soorten overschat is. In de
huidige situatie kunnen deze soorten in de Schelde toegenomen zijn.
De aangezogen exemplaren van fint te Doel in 2006 hebben meestal een lengte tussen 10 en
15 cm. Volwassen exemplaren zijn waarschijnlijk in staat te ontsnappen aan de aanzuigstroom.
De mortaliteit van finten die toch worden aangezogen bedraagt 100% (Stevens, 2008).
De historische paaiplaatsen van de fint bevinden zich in het zoetwater getijdengebied. Om hun
paaiplaats te bereiken moeten ze door de Beneden-Zeeschelde migreren. De geplande E.ON
centrale bevindt zich net als de centrales van Kallo en Doel op deze migratieweg. Ook andere
migrerende soorten als zeeprik, rivierprik, paling en spiering moeten de centrales passeren om
hun paaigronden te bereiken. De mortaliteit als gevolg van koelwatercaptatie van centrales is
voor deze soorten het hoogst voor fint en spiering en het laagst voor rivierprik (Maes et al,
1996).
Als we de relatieve impact van de elektriciteitscentrale vergelijken met de visserij op haring en
sprot, blijkt dat in de winter van 1994-1995 de centrale van Doel ongeveer 57 ton haring en
sprot heeft binnengezogen. In dezelfde periode werd door 4 vissers met behulp van
ankerkuilnetten 1.200 ton haring en sprot gevangen in de Westerschelde. De relatieve impact
van de elektriciteitscentrale op de haring- en sprotpopulaties bedraagt in vergelijking met de
visserij bijgevolg slechts 5%. Door de open verbinding en aangegeven migratiepatronen tussen
de Noordzee-Westerschelde en Beneden-Zeeschelde is er een constante bijsturing van de
stocks, waardoor geen depletie optreedt.
Voor de soorten die louter uit het zoete deel van de Schelde komen is de ‘pool’ echter veel
kleiner. In de studie van Maes (1996) komt dit aspect niet aan bod, waarschijnlijk omdat dit
probleem zich toen niet stelde. Als een gevolg van een betere waterkwaliteit heeft de
zoetwaterpopulatie zich kunnen vestigen en is momenteel nog aan het herstellen. Het aantal
individuen op de Schelde is ondertussen ongetwijfeld toegenomen. Er kan gesteld worden dat
het voorkomen van zoetwatervissen ter hoogte van de geplande centrale eerder beperkt is.
Gezien de brakke tot zoute samenstelling van het water ligt ter hoogte van de geplande centrale
de grens van hun leefgebied. Tijdens hogere afvoer in bijvoorbeeld de wintermaanden en het
dagelijks afgaande getij kunnen deze vissoorten echter wel ter hoogte van de geplande centrale
aangetroffen worden. Er wordt vanuit gegaan dat het hier over een beperkt deel van de
populatie gaat en dat de kernpopulatie die meer stroomopwaarts voorkomt hier niet significant
onder zal lijden.
SGS Belgium NV Juni 2009 Discipline fauna en flora 714
Projectnummer: 07.0309