kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

odemsaneringsnorm voor type II (agrarisch gebied) met inachtname van 2% klei en 1%
organische stof bedraagt 1,3 mg/kg DS.
Deze depositie, door de elektriciteitscentrale op 20 jaar veroorzaakt in de agrarische gebieden
ten noordoosten, ligt een factor 10 onder de bodemsaneringsnorm voor agrarisch gebied.
De achtergrondwaarde voor cadmium met inachtneming van 2% klei en 1% organische stof
bedraagt 0,51 mg/kg ds. Ter hoogte van de locatie met de maximaal berekende depositie wordt
over de komende vergunningsperiode van 20 jaar een bijdrage aan de depositie verwacht van
0,411 mg/kg ds. Dit komt neer op een verdubbeling van de achtergrondwaarden.
Hieruit blijkt dat de depositie van zware metalen van de elektriciteitscentrale op basis van een
evaluatie van cadmium op zich geen effecten op de gezondheid van de mens of het milieu
veroorzaakt.
Depositie verzurende stoffen
In het kader van de dispersieberekeningen voor lucht zijn er depositieberekeningen voor de
potentieel verzurende deposities uitgevoerd. Maximaal wordt een potentiële verzurende
depositie berekend van 60 Zeq/ha/jaar. Uit gegevens opgenomen in het MIRA rapport 2006 –
Achtergrond document Thema Verzuring van de VMM blijkt :
• dat het in deze studie berekende depositiemaximum ten noorden van het maximum van
de Antwerpse regio ligt met deposities gelegen tussen 4350 en de 5800 Zeq/ha/jaar. In
dit depositiemaximum zelf ligt de depositie boven de 5800 Zeq/ha/jaar.
• dat in Brasschaat de potentieel verzurende depositie in de loop van de jaren negentig
met ongeveer 25% gedaald.
Het maximum aan verzurende depositie in het noordoostelijk kwadrant ligt in de zone met de
zandige bodems van de Kempen. Deze bodems hebben een lage buffercapaciteit en zijn
zondermeer als gevoelig voor verzuring te beschouwen. Kwantitatief is het verzuringsproces
van de bodem nog niet helemaal beschreven zodat de extra verzuring als gevolg van
onderhavig project niet kan worden berekend. Maar op basis van een kwalitatief aanvoelen kan
het effect als relevant worden beschouwd.
Naast een daling van de zuurtegraad zijn de neveneffecten van verzuring de uitloging van
basische kationen, het oplosbaar worden van aluminium en zware metalen en een veranderde
beschikbaarheid van nutriënten. Het geheel aan processen ten gevolge van de veranderende
zuurtegraad heeft gevolgen voor de gezondheidstoestand voor de flora en fauna. Welk
(deel)proces het meest invloed heeft, is niet geweten.
Verder is er een tweede depositiemaximum in het zuidwestelijke kwadrant gelegen. Hier is het
maximum maar half zo groot als in het noordoostelijke kwadrant en zijn de aanwezige bodems
alluviale kleigronden en antropogene gronden uit het havengebied die goed gebufferd zijn en
als weinig gevoelig voor verzuring zijn te beschouwen.
Een verdere beschrijving van de verzurende depositie, alsook een evaluatie hiervan naar fauna
en flora is beschreven onder respectievelijk het hoofdstuk ‘lucht’ en het hoofdstuk ‘fauna en
flora’.
SGS Belgium NV Juni 2009 Discipline bodem en grondwater 547
Projectnummer: 07.0309