kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

lozingspunt en tot een hoogte van maximaal een halvemeter boven de bodem en wordt
veroorzaakt door diffusie van temperatuur in het nagenoeg stilstaande water.
Zoals blijkt uit de onderstaande figuren van de stroomsnelheid is de snelheid tijdens kentering
ofwel nul of wel gericht naar de vaargeul. Gezien de grote gradiënten in de bodem (waarlangs
de pluim naar beneden beweegt) en de tijdens kentering aanwezige snelheden, is het
onwaarschijnlijk dat deze restanten van de pluim zich tijdens kentering in de richting van de
slikken en de schorren bewegen.
De Schelde is, met uitzondering van een korte periode rond vloedkentering, goed gemengd. Dat
wil zeggen dat er voldoende turbulentie aanwezig is om na de kenteringfase deze kleine
temperatuursverschillen te doen opmengen.
Saliniteit
Als gevolg van de concentratiefactor 2 heeft de saliniteit van het geloosde water een waarde die
dubbel zo hoog is als de gemiddelde saliniteit van de Schelde in een typische zomer situatie.
Echter, omdat ook minder water wordt geloosd dan er wordt ingenomen (de helft) is de
saliniteitsflux tijdens inname en lozing aan elkaar gelijk. Er wordt evenveel zout onttrokken als
er wordt geloosd. Er is derhalve geen invloed op de totale hoeveelheid zout in de Schelde.
Uit de modelberekeningen volgt dat de veranderingen in de saliniteit veel kleiner zijn dan 0.5
ppt en binnen de marge vallen waarop resultaten zichtbaar zijn in de figuren. Figuren die het
verschil in saliniteit weergeven tussen het scenario en de referentie berekening zijn daarom niet
in het rapport opgenomen.
Zoals gezegd blijkt uit de near-field berekeningen met CORMIX dat de saliniteit een groter
effect heeft op het gedrag van de warmwaterpluim dan de temperatuur zelf. Afhankelijk van de
fase van het getij zal de pluim ofwel opmengen met het omgevingswater of ten gevolge van het
dichtheidsverschil naar de bodem zakken. Het eerste geval treedt op gedurende het gehele
getij met uitzondering van de kenteringen. Wanneer het water opmengt neemt ook direct het
dichtheidsverschil af, waardoor de pluim niet snel meer zal dalen. Tijdens kentering zal de pluim
binnen enkelemeters naar de bodem zakken en opmengen met de omgeving. Er vindt in deze
korte fase (hoogstens een half uur per kentering) mogelijk enige accumulatie plaats in de
directe omgeving van de uitlaat.
Tijdens kentering neemt de saliniteit in de directe omgeving van de uitlaat mogelijk toe met circa
1.5 ppt. Dit is gering in vergelijking tot de natuurlijke (jaarlijkse) variatie op die locatie 0 tot 17
ppt. De Schelde is, met uitzondering van een korte periode rond vloedkentering, goed
gemengd. Dat wil zeggen dat er voldoende turbulentie aanwezig is om na de kenteringfase
deze kleine saliniteitsverschillen te doen opmengen.
Zoals blijkt uit de onderstaande figuren is de snelheid tijdens kentering ofwel nul of wel gericht
naar de vaargeul. Gezien de grote gradiënten in de bodem (dichtheidseffect) en de tijdens
kentering aanwezige snelheden, is het onwaarschijnlijk dat de restanten van de pluim zich
tijdens kentering in de richting van de slikken en de schorren bewegen.
Slib en doorzicht
Door de geringe dimensies van de uitwateringsconstructie wordt niet verwacht dat er een
merkbare obstructie van de (getij)stromingen zal optreden. Het onttrekken en lozen van het
koelwater zal niet leiden tot een significante verandering van slibconcentraties of doorzicht,
noch van de aanslibbingspatronen in de Schelde.
SGS Belgium NV Juni 2009 Discipline water 525
Projectnummer: 07.0309