kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

plaats van 40 °C naar 45 °C wordt gebracht om naast de mosselen ook de oesters te
doden. Deze extra temperatuursverhoging heeft aanzienlijke mechanische
consequenties voor het leidingsysteem omdat de uitzettingen bij de plotseling hogere
temperatuur aanzienlijk kunnen zijn. Schade aan de koelwaterleidingen kan dan ook
niet worden uitgesloten. Mede op basis van deze ervaring, naast het hierboven
vermelde over de praktische problemen, en het niet voorkomen van thermoshock als
BBT is hypochlorietdosering verkozen als voorgenomen activiteit. Het chloor wordt
daarbij als pulse dosering ingezet en zodanig gedoseerd dat de aanwezigheid van
chloor, tengevolge van het snelle afbreken van de chloorverbinding gedurende de
verblijftijd in het koelwatersysteem, in de uitloopconstructie in de rivier niet meer
meetbaar aanwezig is. Op de voorziene lokatie zijn de te verwachten aangroeiorganismen
zeewatermosselen, zeepokken en de Japanse oester. Naast deze
macrofouling-organismen is ook de microfouling (de bacteriële aangroei) van belang. In
de praktijk uit zich de bacteriële aangroei als een slijmerige laag, ook wel biofilm
genoemd, die in omvang sterk kan wisselen. De effecten van biofilms zijn vermindering
van warmteoverdracht, toename van weerstand en verandering van condities aan het
materiaaloppervlak die kunnen leiden tot toename in corrosiesnelheid (MIC). De
toepassing en het belang van toepassing van Na-hypochloriet is reeds toegelicht. Het
betreft niet alleen het hoofdkoelsysteem met pijpcondensors maar tevens
hulpkoelwatersystemen waarin plaatkoelers kunnen worden toegepast. Alleen bij
pijpcondensors zijn de sponsrubberballen toepasbaar om deze microbiologische
aangroei te verwijderen Voor overige systemen zullen wellicht chemicaliën toegepast
moeten worden om de continuïteit van de bedrijfsvoering te garanderen.
2) Ozon
Een alternatief voor hypochloriet is de toevoeging van ozon. Toevoeging van ozon is
alleen effectief als het water erg schoon is. Dit betekent dat het water moet worden
behandeld door een biologische zandfilter. Bij toepassing van doorstroomkoeling, zoals
op deze lokatie voorzien, is toepassing van een zandfilter, gelet op de zeer grote
hoeveelheden water (circa 95.000 m 3 /h) praktisch gezien niet mogelijk. Ervaringen bij
andere centrales met ozontoevoeging leren dat de totale organische inhoud laag moet
zijn omdat de ozon anders reageert voordat dit het slijm en de algen kan bestrijden. Op
een DSM-locatie werd een experiment stopgezet vanwege het erg hoge ozonverbruik
en de daarmee samenhangende kosten. Ozon dient continu aan het koelwatersysteem
te worden toegevoegd. Het is niet mogelijk om schokdosering toe te passen. Dit proces
kan niet worden gecombineerd met een biologische zandfilter aangezien het leven in de
zandfilter wordt gedood en het ozonverbruik dramatisch toe zou nemen. Aangezien dit
alternatief kostbaar is, technisch niet goed uitvoerbaar en de milieueffecten relatief klein
zijn, wordt dit verder niet in overweging genomen.
3) Het gebruik van niet oxiderende middelen of toevoegingen (bijvoorbeeld
tolytriazole, isothiazoline, bromenytrostyreen, methyleenbisthiocynaat, DBPNA en
glutaraldehyde). De waterautoriteiten in Nederland bvb. controleren zorgvuldig welk
middel wordt gekozen vanwege vaak onbekende biologische afbreekbaarheid en
chronische effecten. Tolytriazole bijvoorbeeld is erg giftig voor waterorganismen en de
biologische afbreekbaarheid is erg laag. Kosten kunnen relatief hoog zijn in vergelijking
met Na-hypochloriet. De laatste groep toevoegmiddelen die moet worden genoemd zijn
SGS Belgium NV Juni 2009 Discipline water 474
Projectnummer: 07.0309