kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

2.2.5.6. Alternatieve conditioneringsmiddelen met betrekking tot koelwater
Het koelwater dient een conditionering te ondergaan. Dit gebeurt met een weinig Nahypochloriet
(paar ppm, maximaal 5 ppm). De bedoeling is slijm-, algen- en mosselafzettingen
tegen te gaan, de dosering is zodanig dat er geen vrije chloor meer zal overblijven bij lozing. De
alternatieven voor conditioneringsmiddelen met betrekking tot koelwater wordt hieronder kort
weergegeven en meer in detail besproken in het hoofdstuk Water van dit MER.
1) Thermoshock
Een alternatief voor het bestrijden van mosselafzettingen is thermoshock. Dit wordt bereikt door
minimaal vier keer per jaar de watertemperatuur in het koelsysteem voor een korte periode naar
450° C te verhogen door het koelwater te (re)circuleren. Dit is gericht op mosselafzettingen
maar de microfouling wordt niet aangepakt door thermoshock Daarnaast is er een mechanisch
reinigingssysteem (sponsrubber ballen) nodig om de condensorpijpen te reinigen gedurende
het bedrijf. Het BREF industriële koelsystemen geeft als BBT pulse chlorering voor installaties
die in de buurt van de kust(wateren) zijn gesitueerd. In hetzelfde BREF wordt slechts op twee
plaatsen over thermal shock gesproken. Beide keren in annex III en XII waarbij annex III over
lekkage handelt in warmtewisselaars ten gevolge van plotselinge thermische verhogingen. In
annex XII wordt duidelijk in de conclusies gesteld dat thermoshock geen oplossing is voor de
eliminatie van biofilm.
2) Ozon :
Een alternatief voor hypochloriet is de toevoeging van ozon. Toevoeging van ozon is alleen
effectief als het water erg schoon is. Dit betekent dat het water moet worden behandeld door
een biologische zandfilter. Bij toepassing van doorstroomkoeling, zoals op deze lokatie voorzien
is, is toepassing van een zandfilter, gelet op de zeer grote hoeveelheden water ( circa 95.000
m 3 /h) praktisch gezien niet mogelijk. Ervaringen bij andere centrales met ozontoevoeging leren
dat de totale organische inhoud laag moet zijn omdat de ozon anders reageert voordat dit het
slijm en de algen kan bestrijden.
Aangezien dit alternatief kostbaar is, technisch niet goed uitvoerbaar en de milieueffecten
relatief klein zijn wordt dit verder niet in overweging genomen.
3) Het gebruik van niet oxiderende middelen of toevoegingen (bijvoorbeeld tolytriazole,
isothiazoline, bromenytrostyreen, methyleenbisthiocynaat, DBPNA en glutaraldehyde) . De
waterautoriteiten in Nederland bvb. controleren zorgvuldig welk middel wordt gekozen vanwege
vaak onbekende biologische afbreekbaarheid en chronische effecten. Tolytriazole bijvoorbeeld
is erg giftig voor waterorganismen en de biologische afbreekbaarheid is erg laag. Kosten
kunnen relatief hoog zijn in vergelijking met natriumhypochloriet. De laatste groep
toevoegmiddelen die moet worden genoemd zijn de corrosieremmers en anti-scale middelen.
Beide groepen hebben een bepaalde toxiciteit, hun afbreekbaarheid is laag en onbekende
bijproducten worden gevormd.
4) het doseren met perazijnzuur, of waterstofperoxide al of niet in combinatie met perazijnzuur
(Peracetic Acid - PAA), of ClO2 (voor beschrijving zie ook discipline water). Deze mogelijkheden
behoren net als natriumhypochloriet tot de oxiderende bestrijdingsmiddelen. Langdurige
praktijkervaring met dit bestrijdingsmiddel in een elektriciteitscentrale ontbreekt echter.
SGS Belgium NV Juni 2009 Projectomschrijving 186
Projectnummer: 07.0309