kun je het MER rapport downloaden - Ademloos

CCS, MBO2
Het scenario is volledig identiek aan het eerste scenario dat beschouwd kan worden als het
E.ON-referentiescenario. Het grote verschil ligt in het feit dat het SO2-plafond in het model is
vastgelegd op 4,3 kton vanaf 2015, in plaats van 7,5 kton. Het resultaat is dat het model toch
nog altijd kolen gebruikt maar minder dan in het standaard CCS scenario.
Het mindere gebruik van kolen wordt ingevuld door investeringen in nieuwe STEG-centrales.
Gegeven de huidige reductiepercentages van end-of-pipe reductietechnieken voor SO2emissies
zou het model veel minder in nieuwe kolencentrales investeren vanaf 2025 (volledige
sluiting nucleaire centrales), dan in het huidige modelresultaat. De E.ON-centrale zal ongeveer
30,3 PJ aan elektriciteit produceren en daarbij ongeveer 1.500 ton SO2-emissies uitstoten. Bij
een SO2 plafond van 4,3 kton zou bijgevolg een equivalent van bijna 3 met E.ON vergelijkbare
centrales kunnen gebouwd worden en dus zou zo’n 90 PJ aan elektriciteit d.m.v. kolen kunnen
opgewekt worden om het volledige SO2-emissieplafond op te vullen.
Het gebruik van amineoplossingen in post-combustion CCS zorgt echter voor de vorming van
aminezouten en daarmee voor een bijkomende afvang van o.a. SO2-emissies (en in minder
mate NOx-emissies). Naast de reductie door middel van end-of-pipe technieken krijgen we in
belangrijke mate een extra reductie van de resterende SO2-emissies (restemissie mogelijk tot 1
g/MWhel). Bij het SO2-emissieplafond van 4,3 kton produceert het model zo’n 127 PJ aan
elektriciteit op basis van kolencentrales. De gemiddelde SO2-emissiefactor die minstens moet
gehaald worden om bij deze 127 PJ koleninzet nog te voldoen aan het emissieplafond bedraagt
122 g/MWhe (35 mg/Nm 3 ) wat aanzienlijk lager is dan de emissiefactor van E.ON. We kunnen
concluderen dat met de huidige gekende end-of-pipe technieken deze emissiefactor niet kan
gehaald worden (zie ook Tabel 2.18). Maar zoals aangegeven zal het toepassen van postcombustion
CCS d.m.v. amineoplossingen sterk lagere SO2 emissies met zich meebrengen.
De totale elektriciteitsproductie in 2030 d.m.v. kolen, gas (STEG en WKK), biomassa bedraagt
in dit scenario 406 PJ (112.800 GWh). De gemiddelde NOx-emissiefactor mag bijgevolg
maximaal 98 g/MWhe (20 mg/Nm 3 ) bedragen. Nieuwe STEG installaties inclusief SCR kunnen
voldoen aan deze berekende emissiefactor (zie Tabel 2.18). De totale emissies van de nieuwe
gascentrales bedragen in dit scenario 3.100 ton NOx (59 g/MWhe * 52.400 MWhe). Dat
betekent dat de kolencentrales, de WKK’s en biomassa samen nog 7.900 ton mogen uitstoten
wat overeenkomt met een gemiddelde emissiefactor van 131 g/MWhe (40 mg/Nm 3 ) .
Superkritische kolencentrales inclusief SCR voldoen niet aan de gemiddelde berekende
emissiefactor en kunnen maar door middel van het gebruik van CCS voldoen.
NO CCS
Wanneer de CCS optie niet beschikbaar is, zijn de CO2-emissies natuurlijk hoger dan in de
vorige scenario’s. In het scenario met dubbelde CO2-prijs wordt niet meer geïnvesteerd in
nieuwe kolencentrales. Zelfs in een scenario zonder CCS kiest het model nog voor
kolencentrales en nieuwe GT en CCGT, met de veronderstelde energie- en CO2-prijzen. De
totale elektriciteitsproductie is lager dan in het scenario met CCS, doordat het
elektriciteitsverbruik van de CCS installatie niet aanwezig is.
SGS Belgium NV Juni 2009 Projectomschrijving 164
Projectnummer: 07.0309