Editie 02 van 2012 - t Periodiekske

colofon
‘t Periodiekske wordt om de 14 dagen
APART en GRATIS bedeeld in Mortsel,
Edegem, Hove, Boechout, Vremde,
Kontich en Lint.
41.280 ex.
(-bussen met sticker)
Lees ‘t Periodiekske
✓ waar je ook bent
✓ reeds 5 dagen
voor het wordt bedeeld
op www.periodiekske.be
Wij zijn ook te v(r)i(e)nden op
en te volgen op
• KANTOOR:
‘T PERIODIEKSKE bvba
St.-Benedictusstraat 104, 2640 Mortsel
☎ 03 448 16 63
03 440 77 67
www.periodiekske.be
e-mail drukwerk: marc@periodiekske.be
e-mail advertenties: fik@periodiekske.be
• Commercieel verantwoordelijke:
Fik Verbiest
☎ 0495 25 16 63
• Volgend Periodiekske verschijnt op
dinsdag 14 februari e.k.
Het materiaal moet uiterlijk
7 februari 2012
in ons bezit zijn.
• Plaatsen van artikels
in Mik-Mak:
vraag naar onze
speciale voorwaarden
voor verenigingen!
Kunnen loslaten … een eigenschap die ons dichter bij
geluk brengt
Wellicht herinneren trouwe lezers van deze column zich mijn ontmoeting met de yogi.
Hij beweert dat ‘afhankelijkheid’ een van de obstakels is die de weg naar meer geluk
versperren. De overige waren lust, woede, hoogmoed en gulzigheid.
Ik stel vast dat mensen vaak gelukkig zijn omwille van de liefde en aandacht die ze
krij-gen van hun partner, kinderen, vrienden, … hun carrière, hobby, … of zelfs omwille
van hun auto, villa of kledij. Het wegvallen hiervan wordt dikwijls aangevoeld als erg
dramatisch. Een te grote afhankelijkheid van externe factoren hypothekeert ons levensgeluk.
Hiermee wil ik niet zeggen dat we niet dankbaar mogen zijn voor alle zegeningen
die ons leven kleur geven. “Count your blessings” is nog steeds een wijs levensmotto.
Phil Bosmans, de belangrijke bezieler van Bond zonder Naam, die ik helaas nooit mocht
ontmoeten, zei ooit: “Dankbaarheid is het geheugen van het hart!” Welnu, voor mij is
het hart ons belangrijkste instrument om meer geluk te realiseren. Het woord geheugen
in de spreuk verleidt me tot het vergelijken van een mens met een computer. Hierbij beschouw
ik ons verstand als de opslagruimte van data en kennis. Het hart daarentegen,
is volgens mij ons werkgeheugen. Iedereen die iets van computers kent, weet dat vooral
het werkgeheugen bepalend is voor de snelheid en dus de efficiëntie van het apparaat.
Uiteraard hangt alles af van wat een mens beschouwt als zijn belangrijkste ‘werk’. Niettegenstaande
ik mezelf dagelijks laat afleiden door andere bezigheden, zie ik het als mijn
belangrijkste taak om voor mezelf en de mensen die ik liefheb zoveel mogelijk geluk te
realiseren, zonder hierbij de kansen op geluk van anderen te beknotten.
Het is geen toeval dat ik een column wijd aan ‘loslaten’ en hierbij de schielijk overleden
Phil Bosmans citeer. De ultieme vorm van loslaten, is het afscheid waartoe we worden
gedwongen wanneer iemand die we liefhebben zijn of haar reis begint naar de overkant;
of volgens sommigen naar nergens. Iedereen die dit leest, werd vast al met zo’n pijnlijk
afscheid geconfronteerd. Afhankelijk van de persoon die de ‘hemelreiziger’ uitwuift,
zal de leegte stilaan plaats ruimen voor woede, verdriet, verbittering, herinnering of
dankbaarheid om wat is geweest … In het bijzonder bij Phil Bosmans, maar ook in veel
andere gevallen, kan er ruimte zijn voor dankbaarheid. Dankbaarheid om de kostbare
erfenis die deze mooie mens ons nalaat. Jarenlang bezielde pater Bosmans Bond zonder
Naam met unieke projecten, rake oneliners, mooie boeken, … Wat hierbij opvalt, zijn de
eenvoud en de zachtmoedigheid waarmee hij ons benadert. De maandelijkse spreuken
van Bond zonder Naam die veel huiskamers nog steeds opfleuren, bewijzen hoe eenvoudig
waarheid is. Zonder grote theorieën, maar met simpele woorden die iedereen
kan vatten, legt deze bijzondere man telkens weer de essentie bloot; datgene wat echt
belangrijk is en bijdraagt tot een gelukkiger leven voor iedereen.
Ondertussen zijn we in onze rubriek Band met de Bond toe aan de spreuk van februari
(lees meer blz. 39). In de Valentijnsmaand handelt deze uiteraard over de liefde. Bij de
commentaar van de spreuk zijn woorden als ademruimte, verbondenheid boven gebondenheid
en de ander zichzelf laten zijn van groot belang, wat aantoont dat loslaten
ook een vorm van liefde is.
Ik overweeg om in een van de volgende columns het onderwerp ‘evenwicht’ te behandelen,
net terwijl ik me realiseer dat deze uitgave zeer uitvoerig aandacht besteedt
aan het afscheid van Phil Bosmans. Mocht de bezieler van Bond zonder Naam niet zijn
heengegaan, dan had het zwaartepunt gelegen bij de vele nieuwjaarsrecepties van onze
politieke partijen. Dus misschien toch evenwicht of … zelfs een meerwaarde? Misschien
is het wel het uitgelezen moment om onze lokale en nationale politici op te roepen om
het voorbeeld van Bosmans te volgen? Het hanteren van een eenvoudig taalgebruik en
de liefde voor hun vak ombuigen tot meer liefde voor de burger en voor elkaar zou
iedereen ten goede komen? In dit verband lanceer ik om te besluiten graag de combinatie
van twee spreuken van BZN “Waar liefde sterft, sterft het leven’ dus ‘Gebruik je
verstand: luister ook naar je hart’ … Of moeten we ons nog steeds blijven beperken
tot een andere creatie van Phil Bosmans met de wijsheid: “Het zijn KLEINE HEREN die
anderen KLEINEREN!”?
Fik Verbiest
De brievenbussticker van ’t Periodiekske … kleef hem!
GEEN ongeadresseerde reclame als het kan,
maar ik ben WÉL een -fan!
Gratis af te halen bij ‘t Periodiekske Lang (k)leve ‘t Periodiekske
4