Margreet Steup over NPSLE Osteonecrose Huidproblemen ... - Nvle

Nader bekeken
Geschikt of ongeschikt
De WIA, de WASO, de WAZ en de
WAJONG zijn allemaal arbeidsongeschiktheidswetten
en elke wet kent
andere toelatingseisen. Maar er
moet altijd sprake zijn van een zekere
mate van arbeidsongeschiktheid.
Dat wil zeggen een rechtstreeks en
objectief vast te stellen gevolg van
ziekte, gebrek, zwangerschap of
bevalling, waardoor iemand niet of
minder in staat is om met arbeid te
verdienen wat een gezond iemand
met een soortgelijke opleiding en
ervaring verdient.
Het UWV beoordeelt of er inderdaad
sprake is van arbeidsongeschiktheid.
Je wordt eerst beoordeeld door een
verzekeringsarts. Die legt de arbeidsmogelijkheden
vast. Als blijkt dat er
geen functionele mogelijkheden zijn en
dit wordt bevestigd door een tweede
arts, dan word je op medische gronden
volledig arbeidsongeschikt verklaard.
Zijn er wel mogelijkheden, dan bepaalt
de arbeidsdeskundige wat je met de
door de verzekeringsarts vastgestelde
mogelijkheden nog zou kunnen verdienen.
Het loonverlies ten opzichte van
een gezond iemand, met dezelfde opleiding
en ervaring bepaalt uiteindelijk
de mate van arbeidsongeschiktheid!
Het gaat dus niet om de ernst van de
ziekte of handicap, maar om het loonverlies
dat daar het gevolg van is. Stel
je hebt twee mensen, precies dezelfde
aandoening met dezelfde functionele
mogelijkheden, dan kan de één wel arbeidsongeschikt
worden verklaard en
de ander niet. In het beoordelingsprogramma
(CBBS) dat de arbeidsdeskun-
dige gebruikt kan het voorkomen dat er
voor de één wel functies zijn te vinden
op hetzelfde loonniveau (waardoor er
weinig loonverlies is), terwijl dat voor de
ander niet lukt (waardoor er een groter
loonverlies is). Heb je een goedbetaalde
baan en kun je je werk niet meer uitvoeren,
dan heb je dus meer kans om
arbeidsongeschikt te worden dan als je
een baan hebt met een laag loon!
Arbeidsongeschikt en toch aan het
werk
Onderzoek door het UWV heeft uitgewezen
dat van de mensen die volledig
duurzaam arbeidsongeschikt zijn zo’n
acht procent werkt. Een voorbeeld: Je
hebt tijdens je studie een WAJONG uitkering
aangevraagd. Op basis van de
geconstateerde beperkingen ben je op
medische gronden volledig arbeidsongeschikt
verklaard. Na je afstuderen vind
je een leuke job via een re-integratiebedrijf
van 32 uur per week. Je maakt
carrière, je mag verder studeren en als je
uitgestudeerd bent vind je een baan die
veel beter bij je past en meer verdiensten
en meer carrièremogelijkheden biedt.
Kortom de ideale baan! Er zit wel een
’maar’ aan: als je bij een nieuwe werkgever
aan de slag gaat en je gaat meer
verdienen, dan is dat een reden voor een
herbeoordeling. Op zich geen probleem,
je wilt tenslotte niet je hele werkzame
leven als arbeidsongeschikt bestempeld
worden. Maar het is niet leuk om tijdens
zo’n herbeoordeling te horen dat je toch
altijd geboekt staat als volledig duurzaam
arbeidsongeschikt!
Er is ook een andere kant van het verhaal:
Je hebt flinke functionele beperkingen,
maar geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering
omdat het verschil
met je vorige loon geen 35 procent is.
Zo’n miljoen mensen in Nederland verdienen
een inkomen dat lager is dan 115
procent van het minimumloon. Als je dan
ziek wordt en niet volledig arbeidsongeschikt
bent op medische gronden, dan
is het wel mogelijk om een andere functie
te bedenken die je met je beperkingen
nog zou kunnen doen. Omdat het
loonverschil met je huidige functie laag
is, ben je echter niet arbeidsongeschikt,
terwijl je wel veel beperkingen hebt. Het
is dan moeilijk om weer aan het werk te
komen. Ook al ben je volgens het UWV
niet arbeidsongeschikt!
Het lijkt zo makkelijk te spreken over
iemands arbeidsongeschiktheid / -geschiktheid.
Vaak is de praktijk heel
anders. Misschien moeten wij een ander
soort beoordelingssysteem gaan
ontwikkelen dat meer op de praktijk is
gericht.
Ton Koelman
Bron: Juris, UWV,VWZ
NVLE Venster september 2011 29