Neerpelt - wulp - Provincie Limburg

2 Wulp
Dit hoofdstuk is gebaseerd op Gabriëls et al. (1994), Colazzo & Bauwens (2003), Vermeersch et al.
(2004), Hustings et al. (2006).
2.1 Motivatie voor de soortkeuze
De geelgors behaalde de hoogste score (30) in de gemeentelijke soortentabel (bijlage 1). De
gemeente vond deze soort de meest geschikte adoptiesoort. Binnen de gemeente worden reeds
acties ondernomen rond houtkantenbeheer. Bovendien wilde zij de geelgors graag als mascotte
koppelen aan het jaarlijkse muziekfestival in de gemeente. De geelgors was volgens het
begeleidingscomité echter het meest geschikt voor Bocholt. Daarom werd gezocht naar een andere
geschikte adoptiesoort voor Neerpelt. Andere soorten die hoog scoren in de tabel zijn het
gentiaanblauwtje en de wulp. Het gentiaanblauwtje werd niet erg geschikt bevonden omdat het een
soort is die vrijwel enkel in reservaten voorkomt zodat de gemeente er zelf weinig kan voor doen. De
wulp werd uiteindelijk gekozen omdat deze soort sterk achteruitgaat in deze streek. De wulp is als
weidevogel een landbouwgerelateerde soort. In de gemeente zijn nog heel wat landbouwers actief.
Samen met de landbouwers wil de gemeente actie ondernemen om deze soort te behouden. Ook de
link met het bezoekerscentrum ‘De Wulp’ maakte deze soort tot geschikte adoptiesoort.
2.2 Beschrijving van de soort
Kenmerken
De wulp (Numenius arquata) is een onmiskenbare, grote, bruine vogel met een lange, omlaag
gebogen snavel (het bekende ezelsbruggetje zegt dan ook: “de wulp wijst met zijn snavel naar zijn
gulp”). Het is de grootste Europese steltloper (50 – 60 cm lang). Het vrouwtje is groter dan het
mannetje en heeft een langere snavel.
Wulpen eten allerhande insecten en wormen, maar de vogels die aan de kust leven eten vooral
kreeftachtigen, krabben en wadpieren. Wulpen die in weilanden broeden, verkiezen een hoge
begroeiing, vaak dicht tegen beplanting. Ze maken grote nesten met goed zichtbare eieren.
Gewoonlijk worden vier eieren gelegd die licht- of olijfgroen zijn (soms bruin) met donkerbruine
vlekken die in achtentwintig dagen uitgebroed worden. Soms laat het vrouwtje de broedzorg aan het
mannetje over. Na het uitkomen van de eieren vertrekt ze naar het zuiden of bemoeit ze zich niet
meer met haar jongen. De jongen krijgen van hun ouders geen hulp bij het zoeken van voedsel. De
enige hulp bestaat uit bewaking en warm houden van de kuikens. De ouders kunnen het nest op twee
manieren bewaken. Kraaien, kiekendieven en ander vijanden worden aangevallen. Zijn de vijanden te
groot, dan gebruikt de wulp een andere tactiek. Op een duidelijke zichtbare plek doet de ouderwulp
alsof hij gewond is. De aanvaller ziet een gemakkelijke prooi en gaat er achteraan. Wanneer de
aanvaller dichtbij is springt de wulp wat verderop en lokt de vijand zo weg van het nest.
27