Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
minuten later kwam hij weer bij Mo binnengerend. ‘Een godsdienstig
gebouw van de boe… boe…’
‘Boeddhisten’, vulde Mo aan.
‘Juist. Hij heeft me foto’s laten zien. Ze lijken wel op een
reusachtige kogel van steen en zijn aan de buitenkant helemaal
versierd met beelden en binnenin bewaren ze iets van die
Boeddha, een haar of een botje of zo, en aan de buitenkant zijn
er ook ronddraaiende…’
‘Al goed, al goed’, onderbrak Mo hem. ‘Nu lopen er dus
twee wijsneuzen rond op deze gang.’
‘Wie is de andere?’ vroeg Wout.
‘Ga in de badkamer maar eens in de spiegel kijken’, zei Mo
knorrig. Hij deed de klep van zijn petje omhoog. ‘Wat is een
stoepa, het zou een mooie kwisvraag voor het kerstfeest zijn.’
‘Een kwis? Hier?’
‘Ja, hoor, elk jaar, ze willen die afgetakelde hersens blijven
prikkelen. Twee kwisteams dus. Vorig jaar heeft de directrice
mij gevraagd om de kwisvragen op te stellen…’ Hij wachtte en
keek Wout met pretoogjes aan.
Oké, dacht Wout. ‘En? Waren ze niet te moeilijk?’
‘Ik moest mijn lijstje eerst aan de directrice voorleggen’,
vertelde Mo. ‘Mijn eerste vraag was: Welke kleur heeft een
groene kanarie. Mijn tweede: Hoeveel hoeken heeft een driehoek.
Ze las de rest van de vragen niet eens. Ze zei dat het best
wel iets moeilijker mocht, dat niet alle bewoners versuft waren.
Oké, zei ik, nieuwe vraag: Wat is de afstand tussen aarde
en maan, op één meter nauwkeurig. En toen ging ze iemand
anders aan zijn kop zeuren om vragen te bedenken. Ze zal dit
jaar vast niet opnieuw bij mij komen aankloppen.’
‘Je voert zelfs je kleine oorlog als je kwisvragen opstelt’,
lachte Wout.
‘Je hebt het door’, zei Mo met een knipoog. ‘Ik krijg gewoon
de kriebels van dat kerstfeest. Geloof het of niet, elk jaar
voeren ze zelf het kerstverhaal op in een stuntelig toneeltje.
Een vrouw van boven de tachtig speelt dan de kersverse moeder
met een pop, geef toe, het werkt op de lachspieren. Maar je
mag niet lachen natuurlijk. Daarom blijf ik er liever weg.’
Domme Mo, dacht Wout. Domme, domme Mo, soms.
‘Maar eerst moeten we nog Sinterklaas over ons heen laten
gaan, morgen’, ging Mo verder. ‘Dan komt de klusjesman weer
een sinterklaas met een geheime boodschap 3