Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
‘Nee, dank je. Ik ga eens kijken of Mo al wakker is.’
‘Doe hem de groeten!’ riep Moedervlek hem na.
Mo was wakker.
‘Aha! Ik zit al een uur naar je uit te kijken!’ riep hij.
‘Nee, Mo, je sliep nog toen ik aankwam. Ik ben intussen bij
de pianolerares geweest.’
‘En?’
‘Treurig.’
Mo knikte.
‘Daarna ben ik nog even bij Moedervlek geweest.’
‘En?’
‘Ze breit een regenboog voor me.’
‘Koppig mens’, zei Mo.
‘En ze heeft me tegen zich aan geperst.’
‘Sentimenteel mens’, zei Mo. ‘Zeg, wil je horen wat ik zonet
heb gedroomd? Jij en ik zaten midden in een sneeuwstorm,
een echte blizzard. Ken je dat woord?’
‘Ik ben niet dom, Mo.’
‘Nee, zeker weten’, grinnikte Mo. ‘Luister, we strompelden
dus rond, halfblind, in die loeiende wind en bijtende kou,
en telkens als ik struikelde en riep: “Laat me maar sterven”,
trok jij me overeind. Ik dacht nog: zonder Wout was ik nu een
bevroren hoopje knoken. Ik voelde me veilig, zolang jij maar
naast me liep.’
‘Rare droom’, zei Wout.
‘En toen zonk ik opeens weg in een kleine, met sneeuw bedekte
kloof en brak mijn twee benen. Maar jij trok me eruit en
droeg me op je rug verder, kilometers, tot we bij een iglo kwamen
en gered waren. Dankzij jouw spierballen.’
‘Spierballen?’ lachte Wout. ‘Zelfs in je dromen heb je te
veel fantasie, Mo!’
‘Nou ja, dat laatste stuk fantaseer ik nu even. Maar dat van
die sneeuwstorm was echt. In mijn droom was jij de held.’
‘Dromen zijn bedrog, heb ik mijn ma eens horen zeggen’,
zei Wout.
Mo keek naar een punt boven Wouts hoofd en leek na te
denken. ‘Er zijn veel soorten helden, Wout. Het heeft lang niet
altijd iets met spierballen te maken. Daar kom je nog wel achter.’
Even was het stil.
pianoklanken, een regenboog en een sneeuwstorm 4