Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
gehad hebben!’
Hij keek Wout aan. Zijn ogen waren vochtig. Hij nam Wouts
hoofd tussen zijn twee trillende handen. ‘Ventje toch, ventje
toch’, mompelde hij.
Wout kreeg er rillingen van, maar het waren prettige rillingen.
‘Eindelijk weer een kanarie in huis, al is het op een bandje’,
zei Mo. Hij gaf Wout een stomp tegen zijn schouder. ‘Maar jij
bent mijn tweede kanarie, zo levend als wat!’
‘Ik kan wel niet zo mooi fl uiten’, zei Wout.
‘Geeft niet. Als je hier nu en dan maar wat rondfl addert, is
het voor mij allang goed.’
Wout nam de recorder van Mo’s schoot en legde hem op het
bed. ‘De recorder lag op zolder’, zei hij. ‘Je mag hem houden
tot je…’ Zijn stem stokte in zijn keel. Hij dacht aan de man aan
de andere kant van de muur.
Mo schraapte zijn keel. ‘Jij bent nog niet van me af’, zei hij.
Wout knikte. Natuurlijk niet. Mo was onsterfelijk.
Mo begon opeens te gniffelen. ‘Weet je waar ik aan moet
denken?’ zei hij. ‘Hoe knap jij de huisreglementen omzeilt.
Geen huisdieren toegelaten en toch heb ik nu een huisdier. Te
gek. Misschien kunnen we…’
Wout zag hem nadenken. En toen kwam zijn grijnslachje.
‘Verberg de recorder onder mijn bed’, zei hij.
Wout keek hem verwonderd aan.
‘Doe het nou maar. En druk dan twee keer op de bel en zet
de deur open. Zodra je Zure Wijn hoort afkomen, zet je de
recorder aan. Vergeet niet een onschuldig gezicht te trekken!’
Wout begreep het meteen. ‘Een geniaal aanvalsplan!’ zei
hij.
Hij deed wat Mo had gevraagd en ging toen op de stoel zitten.
Even later hoorden ze Zure Wijn in soldatenpas door de
gang lopen. Wout dook onder het bed, drukte op de playknop
en plofte weer op de stoel neer terwijl de kanarie zijn ziel uit
zijn lijf begon te fl uiten.
Het verbaasde gezicht van Zure Wijn in de deuropening
werkte op de lachspieren. Wout had de grootste moeite om het
niet uit te proesten.
‘Je weet maar al te goed dat huisdieren niet zijn toegelaten,
een kanarie zonder kooi 5