Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
paar sandwiches brengen?’ vroeg hij. ‘Met tonijn of is het iets
vegetarisch?’
‘Het is voor Mo’, zei Wout. ‘Hij is vandaag jarig.’
‘Die zijn kamer hoef ik de eerste jaren nog niet te herschilderen’,
zei de klusjesman. ‘Een taaie, geloof ik, al zie ik hem
haast nooit. Familie van je?’
Wout schudde het hoofd.
‘Wat kom je dan bij hem doen?’
‘Gewoon, praten.’
De klusjesman keek hem met een eigenaardige blik aan en
haalde toen zijn schouders op. ‘Oké, het zijn mijn zaken niet’,
zei hij.
Als je dat maar weet, dacht Wout en hij ging bij Mo binnen.
Mo keek meteen naar de draagtas. ‘Ik had het je verboden’,
zei hij.
‘Ik hoef toch niet altijd naar jou te luisteren?’ zei Wout met
een prinselijke glimlach. ‘Jij bent mijn vader niet.’
‘God bewaar me’, zei Mo. ‘Ik zou me doodschamen.’
Wout haalde plechtig de recorder uit de tas en legde hem op
Mo’s schoot. ‘Derde knop van links’, zei hij. ‘Indrukken.’
Mo’s benige vinger zweefde even boven de knoppen terwijl
hij Wout bleef aankijken. Toen drukte hij de knop in.
In de kleine kamer klonk het kanariegefl uit triomfantelijk.
Mo keek Wout stomverbaasd aan. Toen begonnen zijn ogen
te… stralen. Ja, stralen was het enige woord dat Wout kon bedenken.
‘Godallemachtig’, fl uisterde Mo. ‘Die kan er wat van!’
Hij deed zijn ogen dicht en luisterde, waarbij zijn rimpels
niet één moment roerloos op hun plaats bleven. Pas toen hij
de stem van Wouts buurvrouw hoorde, gingen zijn ogen open.
‘Flupje, wat een belachelijke naam’, zei hij. ‘Maar ze giechelt
wel mooi. Hoe spoel je terug?’
Wout nam Mo’s wijsvinger vast en legde hem op de juiste
knop.
En weer luisterde Mo, met een glimlach waarvoor Wout alleen
maar het woord hemels kon bedenken.
Een schot in de roos, ik wist het, dacht hij tevreden.
‘Ik heb een paar prijsfl uiters gehad’, zei Mo na de tweede
luisterbeurt. ‘Maar tegen deze knaap zouden ze het moeilijk
een kanarie zonder kooi 4