Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
Sacrebleu! Goddamned!’
‘Donnerwetter… Madre mia… Caramba… Sacrebleu…
Goddamned…’ herhaalde Wout. Het klonk goed.
‘Laat nooit iemand de baas over je spelen, Wout, hoor je?’
zei Mo.
‘Ik zal het onthouden.’
‘Goed. Zet je het dienblad op mijn schoot? Neem het deksel
van het bord. En drink zelf maar het vruchtensap op. Dat puddinkje
mag je ook hebben. Slap sojagedoe zonder suiker.’
Lusteloos begon Mo met zijn vork in het dampende eten te
roeren. Puree, vis met een sausje, erwten. Hij zuchtte. ‘Weer
van die gezonde troep, ik word er ziek van. Ze hebben me op
dieet gezet. Protesteren helpt niet.’ Hij liet zijn vork op zijn
bord vallen en wreef over zijn ogen, alsof hij doodvermoeid
was.
‘Dat heb je met die tehuizen’, mompelde hij. ‘Ze zorgen
voor je, maar je vrijheid ben je kwijt. Zet die troep maar terug
op tafel, Wout. Ik heb er geen zin in. Weet je waar ik nu naar
snak? Naar een grote portie vettige friet met veel mayonaise en
twee frikandellen met ketchup. Jongen, ik zou er een jaar van
mijn leven voor geven!’
Wout dronk nadenkend van het vruchtensap. ‘Eh… Er staat
al een maand een frietkraam op het kruispunt even verderop…’
zei hij.
Mo’s ogen begonnen op te lichten. ‘Zou je…’ zei hij aarzelend.
‘Doen we’, zei Wout. ‘Oorlog is oorlog.’
‘En nood breekt wet. In die inbouwkast hangt mijn jas.
Neem maar een briefje van twintig euro uit mijn portefeuille.
En het wisselgeld is voor jou!’
Wout stak het geld in zijn achterzak en haastte zich weg.
Hij bleef rennen, tot hij in de frietkraam hijgend zijn bestelling
deed.
Met zijn buit in een plastic draagtasje keerde hij terug.
In de hal kwam hij de directrice tegen. Ze keek naar de plastic
zak, waaruit wasem naar boven kringelde.
‘Verse appelmoes van mijn moeder’, zei Wout. ‘Voor Mo.
Heel gezond.’
Gelukkig knikte Lesbo.
Vier-op-een-rij met friet 6