Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
‘Je mag naar adem happen’, zei Mo.
‘Daar dient een bedpan niet voor’, zei ze nors.
‘Zegt wie?’
Ze haalde diep adem en liep naar Mo toe, duidelijk met de
bedoeling hem de bedpan af te pakken.
‘Afblijven!’ snauwde Mo en hij omklemde de pan met beide
armen.
Zure Wijn aarzelde, draaide zich toen om en stoof de kamer
uit.
‘Recht naar de directrice’, grinnikte Mo. ‘Vooruit! Op naar
mijn rolstoel en naar de beuken! Neem jij de pan even over? En
zet het deksel erop, dat maakt het geheimzinniger.’
Moedervlek stond in haar deuropening toen ze door de gang
liepen. Met één opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de pan
in Wouts handen.
‘Een verrassing’, zei Mo. ‘Voor als jij en ik eens samen in
het park gaan wandelen.’
‘Wij samen wandelen? Eindelijk!’ zei Moedervlek. ‘Ik ben
nog net goed genoeg ter been om je vooruit te duwen, dus profi
teer er maar van. Wanneer is ons eerste afspraakje, Mo?’
‘Over tien jaar’, bromde Mo.
‘Ik rijd niet rond met een lijk’, zei Moedervlek en ze draaide
zich om.
Mo heeft het moeilijk om vriendelijk te blijven, dacht Wout.
En Moedervlek wil het echt, met Mo gaan wandelen. Waarom
grijpt hij die kans niet?
‘Soms ben je dom, Mo’, zei hij.
‘Laat jij die bedpan maar niet uit je tengels glippen, meer
moet jij niet doen’, zei Mo stuurs.
De lift stopte op de tweede verdieping. Een vrouw met een
dun nekje stapte in, keek met grote ogen naar de bedpan en
kneep haar neus dicht. ‘Viezerik’, zei ze tegen Mo.
‘Je ruikt je hand’, zei Mo.
Toen ze beneden uit de lift stapten, botsten ze bijna tegen
de directrice op. ‘Vreemde bloempot, Mo. Een model dat ik
niet kan goedkeuren’, zei ze. Ze was duidelijk al ingelicht door
Zure Wijn.
‘Dit is geen bloempot, Lesbo, dit is een transportmiddel’,
zei Mo. ‘Soms voor stront, nu voor aarde en bloempjes.’
Bosanemoontjes en een bedpan 7