Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
wel een beetje fi er.
‘Allemachtig…’ fl uisterde Mo. Hij haalde er een kluitje uit
en draaide het voor zijn ogen om en om. Zijn ogen glinsterden.
‘Was de tuin nog verzorgd?’
‘Ja, hoor. En je bankje stond er nog.’
‘En de volière?’
Wout antwoordde niet en keek door het raam.
‘Wout? En niet liegen!’
‘Er staat nu een tuinhuis…’
Mo vloekte zo hard dat Wout ervan schrok.
‘Stadslui!’ snoof Mo. ‘Vinden hun grasmaaier en opblaasbare
zwembad en onkruidverdelgers belangrijker dan kanaries!’
Even was het stil.
‘Dat was wel een mooie ouderwetse vloek, Mo’, zei Wout.
‘Wil je hem nog eens zeggen, maar dan rustiger?’
‘Godvermiljaardedju’, zei Mo. ‘En bedankt. Wat een cadeau!’
‘Maar je hebt geen bloempot om ze in te zetten. Zal ik er
eentje gaan vragen bij de receptie?’
‘Wacht eens even, wacht eens even…’ Mo dacht na en opeens
glimlachte hij breed. ‘Kijk eens onder mijn bed’, zei hij.
Wout keek en zag er een soort pan van glinsterend metaal
staan, met een deksel erop.
‘De bedpan’, zei Mo. ‘Voor als ik ’s nachts dringend moet
en de wc niet meer haal. Ik heb een bloedhekel aan luiers.’
‘Bedoel je…’ Wout wees aarzelend naar de anemoontjes.
‘Precies’, zei Mo. ‘Maar alleen om het personeel te jennen.
Daarna gaan we ze onder de beukenbomen planten, ze verspreiden
zich snel.’
Wout nam de bedpan en Mo legde er voorzichtig de drie
kluitjes in.
‘Mooi’, zei hij. ‘Druk je nu op de bel? Twee keer, dan komt
Zure Wijn. En zet de deur alvast open.’
‘Aha, oorlog’, zei Wout. Hij liep naar de bel en wachtte af.
Mo zat daar met zijn bedpan alsof hij het grote lot had gewonnen.
Even later kwam Zure Wijn binnengezeild. Ze deed haar
mond open om iets te zeggen, maar meteen klapte haar mond
weer dicht. Ze staarde naar de bedpan op Mo’s schoot.
Bosanemoontjes en een bedpan 6