Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
Zelf word ik gek van zijn gevit. Wip je een volgende keer nog
eens binnen?’
Wout knikte.
Die muts en sjaal heb ik aan mijn been, dacht hij toen hij de
gang op liep.
Hij klopte op de deur van Mo.
‘Binnen! Tenminste, als het Wout is!’ riep Mo.
Wout glimlachte.
Mo zat weer in zijn armstoel, met zijn petje op. ‘Waar bleef
je verdomme?’ zei hij. ‘Een kwartier geleden al zag ik je door
het park banjeren! Ben je door een honderdjarige overvallen
met een kruk? Kon het niet wat vlugger?’
Hij heeft ongeduldig op me zitten wachten, dacht Wout. Om
de een of andere reden deed hem dat plezier.
‘Ik werd opgehouden. Eerst kwam ik ene Karel tegen.’
‘Karel met zijn stok? De enige humorist in dit tehuis, op mij
na dan. Prima kerel, maar hij zou niet zo mogen pronken met
zijn bos haar.’
‘Kaal heeft ook wel wat’, zei Wout. ‘En daarna heeft de directrice
even met me gepraat. Ze was vriendelijk.’
Mo snoof. ‘Ze is altijd zo vriendelijk en begrijpend dat ik
het ervan op mijn heupen krijg. Daarom treiter ik haar altijd,
om haar kwaad te krijgen. Het is me nog nooit gelukt, maar ik
geef de moed niet op.’
‘Niet elke aanval lukt in een oorlog’, zei Wout.
Mo glimlachte. ‘Ze heet Libeau, maar ik noem haar altijd
Lesbo. Zelfs dan geeft ze geen krimp. Weet jij wat een lesbo
is? Nee? Een vrouw die niet verliefd kan worden op mannen,
alleen op vrouwen.’
Zo leer je nog eens wat, dacht Wout. ‘Ze vroeg of ik je kleinzoon
of achterkleinzoon was.’
Mo sloeg zijn ogen neer en keek naar zijn handen.
Waarom zegt hij nu niets, vroeg Wout zich af.
‘Ik heb ooit maar één kind gehad, een jongen. Hij stierf toen
hij ongeveer zo oud was als jij’, mompelde Mo.
Wout tuurde nu zelf naar zijn handen.
‘Daarna ben ik naar de ontspanningsruimte gegaan om te
kijken of je daar niet was’, vervolgde hij even later, om de stilte
te doorbreken.
‘Daar zul je me niet vaak aantreffen’, zei Mo. ‘Zie je me al
praten en zwijgen 5