Lespakket 'Ik ben er voor mijn buurt' voor de derde graad - Ziekenzorg

Een kanarie in mijn hoofd - Ed Franck
Mohikaan, Mozes of Mopperkont
‘De kabouters vallen aan! Help!’ riep een schrille stem.
Met een ruk trok Wout zijn hoofd terug, de deurknop nog
in zijn hand.
Hier stond hij dan.
‘Verspreid jullie over het bejaardentehuis en kies zelf maar
een kamer uit’, had de juf gezegd. ‘Eerst aankloppen natuurlijk,
ook als de deur openstaat. Hou maar een gezellig babbeltje.’
‘Over wát?’ had Evelien gevraagd.
‘Nou ja, eh… Bijvoorbeeld… Het is misschien iemand die
vroeger duiven heeft gehad. Dan praat je dus over duiven.’
Duiven? Wat wist hij in hemelsnaam over duiven? Dat ze
vleugels hadden. Dat ze standbeelden onderscheten. Dat was
het zo ongeveer. Leuk gesprek.
‘En wat als ze ons niet binnenlaten?’ had Johan gevraagd.
‘Ze weten dat er vandaag een klas op bezoek komt, dus jullie
zijn welkom’, had de juf geantwoord.
Welkom?
‘Waar blijf je, miezerig kereltje?’ riep de stem.
Voorzichtig stak Wout zijn hoofd weer door de deuropening.
In een armstoel bij het raam zat een stokoude man, met een ouderwets
wit rennerspetje op zijn hoofd. Hij zat daar klein, krom
en knoestig, als een ondeugende kobold uit een prentenboek.
Hij leek te klein voor zijn huid, die zich in talloze rimpeltjes
plooide. Een beetje alsof iemand hem had laten leeglopen en
vergeten was hem weer op te pompen.
‘Wat sta je daar zo te staren? Ik weet dat ik geen plaatje ben.
Kom binnen en doe de deur achter je dicht.’
De man wees naar een stoel. ‘Ga zitten. Moet ik nu welkom
zeggen?’
Wout staarde naar de handen die uit de trui leken te kruipen.
De huid was geel en droog en gerimpeld, met aderen die tussen
de knokkels door naar de kromme vingers liepen.
Net boomschors, met al die vlekken, dacht Wout.
‘Doofstom geboren?’ kraakte de stem.
Wout schrok op. ‘Ik ben een leerling van de school De Kriebel,
Mohikaan, Mozes of Mopperkont 1