UIT EN THUIS AMICALEMENT VOTRE - Imso.be

www.imso.be
IMSO 2010/03 1
DRIEMAANDELIJKSE UITGAVE
Nr. 3 - 30 ste Jaargang
Juli– Augustus – Septembre 2010
REVUE TRIMESTRIELLE
N° 3 – 30 ième Année
Juillet – Août – Septembre 2010
UIT EN THUIS
AMICALEMENT VOTRE
Verantwoordelijke uitgever :
Editeur Responsable :
IMSO-team Uitgiftekantoor :
Vanheylenstraat 16 Bureau de distribution :
1820 Melsbroek 1820 Steenokkerzeel
België – Belgique
P.B.
1820 Steenokkerzeel
P004273

INHOUDSTAFEL
IMSO 2010/03 2
//
SOMMAIRE
Overzicht ‐ Sommaire 3
Nieuws 4
I.M.S.O. Financieel verslag werkingsjaar 2009 5
Ivan door André Werelds 9
Interview met de Heer Philippe Szymusik 11
Onze uitstap naar de Lunch Garden door André 17
Dialoog vergaderingen 18
« Vriendschap » door Viviane Londot 20
Puzzels en Sudoku 21
Anniversaires ‐ Verjaardagen 28
I.M.S.O. Rapport Financier exercice 2009 30
Interview de Monsieur Philippe Szymusik 34
Tu as une mine splendide 38
Réunions du groupe « Dialogue » 40
Ode Maritine par Yvon Leroy 43
« Amitié » par Viviane Londot 45
Résultats du puzzle et du sudoku 51

OVERZICHT
OVERZICHT
In ons derde nummer zijn we weer aan het financieel verslag van het
afgelopen werkjaar toe. We houden van glasnost en iedereen kan en
mag ons controleren. De uitgaven zijn allemaal wel besteed.
Kleine en grote problemen of vragen van patiënten worden steeds
behandeld in de werkgroep Dialoog . Ook hiervan volgt verslag.
Een van ons heeft het over 'vriendschap'.
En tussen de teksten door loopt een thuisverpleger die beter loodgieter
was geworden.
In het traditionele interview van Ivan wordt deze keer een Poolse patiënt
aan het woord gelaten die maar vier was toen hij naar Belgiê kwam. Zeer
openhartig . Lezen dus.
A.W.
__________________________________________________
SOMMAIRE
Vous trouverez d’abord un rapport financier, limpide comme d’habitude,
de l’exercice 2009. En poursuivant votre lecture, vous tomberez sur l’
interview de Mr Philippe Szymusik, laissant transparaître sa forte
personnalité. Suit une traduction du texte délectable de mon ami André,
au sujet des visites à l’hôpital, vues par les patients.
À lire absolument! Ennéerlandais aussi si vous connaissez bien la
langue et/ou si vous voulez vous y perfectionner: une traduction ne vaut
jamais le texte dans la langue originale. Suivent les traductions des
Dialogues.
Ensuite, votre serviteur s’est fendu d’un texte, qui lui fut inspire par la
rencontre avec ODE MARITIME, l’extrait d’un poème de FERNANDO
PESSOA, gravé dans la pierre, sur la digue de Saint Idesbald. Suit un
texte touchant de Viviane Londot intitulé: L’amitié. Tout à la fin : Sudoku
etc. Y.L.
IMSO 2010/03 3

Overleden Nous ont quitté
Mevrouw Roos VAN DOREN
Geboren te Brussel op 18 juni 1954
Overleden te Leuven op 30 april 2010
Madame Patricia Mc GLYNN
Née en 1941
Décédée le 27 avril 2010
Mademoiselle Renée HAULOTTE
Née à Corroy-le-Grand le 1 décembre1954
Décédée à Ottignies le 30 mai 2010
Mevrouw Lieve HILLEWAERT
Geboren te Brugge op 24 november 1927
Overleden te Sijsele op 11 juni 2010
Mevrouw Andrea ZINLER-VAN ROY
Geboren te Essen (D) op 4 oktober 1967
Overleden te Melsbroek op 29 juni 2010
De Heer Rafaël VAN LIERDE
Geboren te Leuven op 24 april 1963
Overleden te Berchem op 30 juli 2010
De Heer Mau VANDEN EEDE
Geboren te Strombeek-Bever op 08 december 1954
Overleden te Meise op 23 juli 2010
De Heer Marc VAN DEN BRANDE
Geboren te Mechelen op 17 oktober 1964
Overleden te Grimbergen op 1 juli 2010
IMSO 2010/03 4

I.M.S.O.
International Multiple Sclerosis Organisation
Vanheylenstraat 16 - 1820 Melsbroek
FINANCIEEL VERSLAG
RESULTATEN, BALANS EN TOELICHTING
31/12/2009
Nationaal nummer: 4 398412 53
IMSO 2010/03 5

TUSSENKOMSTEN -43.497,28
Via steunfonds -9.780,75
In vervoersonkosten -7.425,72
Rolstoelenonderhoud -7.331,81
Medicatie -17.969,00
Logistieke bijdrage ziekenhuis -990,00
FEESTDAGEN -5.296,73
Pasen -625,50
Moeder- en vaderdag -283,50
Kerst en Nieuwjaar -4.387,73
ACTIVITEITEN EN REIZEN -27.910,32
Sociale etentjes patiënten -7.957,77
Diverse activiteiten -4.110,52
Patiëntenreis Turkije -12.929,72
Uitstap Ter Helme -2.912,31
OVERZICHT VAN DE DIVERSE ONKOSTEN -16.318,60
Telefoonkosten -407,05
Post- en portokosten -919,08
Kantoorkosten en drukwerken -4.523,38
Onkosten Uit en Thuis -630,00
Geschenken en bloemen -1.270,40
Klein materiaal/onderhoud -60,05
Verzekeringen -1.354,07
Ereloon advocaat (RIZIV) -2.563,67
Bankkosten -487,85
Patrimoniumtaksen, roer. voorh. en publicaties -17,96
Onkosten internet, cybercafé & cursussen -3.697,24
Diverse kosten legaat Brasschaat -387,85
APPARTEMENT WESTENDE -1.463,03
Totale onkosten -12.078,03
Gift Rotary 7.100,00
Bijdrage patiënten 3.515,00
OVERZICHT VAN DE WERKING CAFETARIA -10.177,70
Tussenkomst loon cafetaria -3.128,89
Doorfacturatie ziekenhuis -7.048,81
IMSO 2010/03 6

OVERZICHT VAN DE FESTIVITEITEN EN ORGANISATIES 55.907,03
MOSSELFEEST
onkosten -7.990,21
opbrengsten 15.336,35 7.346,14
BARBEQUE
onkosten -3.435,40
opbrengsten 6.331,08 2.895,68
OPEN MONUMENTENDAG
onkosten 0,00
opbrengsten 1.500,51 1.500,51
KOUD BUFFET
onkosten -4.103,84
opbrengsten 0,00
giften met fiscaal attest 1.500,00 -2.603,84
ZWEMMARATHON SWIMSO
onkosten -1.434,17
giften zonder fiscaal attest 2.982,10
giften met fiscaal attest 14.000,61 15.548,54
PANNENKOEKENDAG
onkosten 0,00
giften zonder fiscaal attest 0,00
giften met fiscaal attest 31.220,00 31.220,00
OVERZICHT VAN DE ONTVANGEN LIDGELDEN EN GIFTEN 27.716,56
LIDGELDEN aantal
Leden patiënten (10,00 eur) 548 5.480,00
Leden familie (15,00 eur) 209 3.135,00
Leden steunend (25,00 eur) 16 400,00
773 9.015,00
GIFTEN ZONDER FISCAAL ATTEST
Diverse giften zonder fiscaal attest 227,64
GIFTEN MET FISCAAL ATTEST
Diverse giften met fiscaal attest 13.973,92
Giften magazine "Uit en Thuis" 4.500,00
IMSO 2010/03 7
227,64
18.473,92

OVERZICHT VAN DE FINANCIËLE OPBRENGSTEN 119,69
Werkrekeningen 25,57
Spaarrekeningen 94,12
OVERZICHT VAN DE DIVERSE OPBRENGSTEN 8.882,50
Verkoop polo's, pins, t-shirts, … 7,50
Bijdragen patiënten in reis Turkije 7.650,00
Bijdragen in medisch materiaal 1.225,00
SAMENVATTING VAN DE RESULTATEN PER 31/12/2009
ONKOSTEN -104.663,66
Tussenkomsten -43.497,28 42%
Feestdagen -5.296,73 5%
Activiteiten en reizen -27.910,32 27%
Diverse onkosten -16.318,60 16%
Appartement
Westende -1.463,03 1%
Cafetaria -10.177,70 -11%
OPBRENGSTEN 92.625,78
Festiviteiten/organisaties 55.907,03 60%
Lidgelden en giften 27.716,56 30%
Financiële
opbrengsten 119,69 0%
Diverse opbrengsten 8.882,50 10%
NEGATIEF SALDO WERKINGSJAAR 2009 -12.037,88
IMSO 2010/03 8

Ivan.
Mijn vaste verpleger had mij gezegd dat hij voor een week naar Lourdes
ging. Hij zou vervangen worden, maar de bewuste man was nogal
onhandig. Zie, beste lezer, ik sla niet vlug in paniek, maar als er één
woord is waarmee je mij in de gordijnen krijgt, is het wel "nogal".
Hiermee wordt in medische en paramedische sector steeds "heel erg,
verschrikkelijk, waanzinnig" bedoeld.
Zo neemt een arts nooit het woord "pijn" of "pijnlijk” in de mond. Een
onderzoek of behandeling is ten hoogste "nogal" vervelend. Als je durft
een gezicht te zetten, vertelt hij je dat het toch zo erg niet is. En dat,
terwijl hij 's nachts de slaap niet kan vatten als hij weet dat vast en zeker
de volgende dag het spuitje onontkoombaar is. Elke keer als de
verpleegster de patiënt op zijn jaarlijkse watergolf trakteert, doet ze dat
met een sardonisch lachje en deelt ze (ironisch) mee dat zo'n kleinigheid
geen pijn doet. Vraag eens aan de patiënten wat geëvoceerde
potentialen zijn, maar scheer je ondertussen wel weg.
Mijn verpleger dus, had mij de mogelijkheid geboden de "nogal"
onhandige vervanger te ontlopen door mee te gaan naar Lourdes. Maar
dat heb ik kordaat geweigerd, omdat ik het beu ben met mij te laten
slepen. Toen hij bleef zagen, heb ik hem in de ogen gekeken en op
bijbelse toon gezegd: "Lourdes of Barabbas? Geef ons Barabbas." En ik
heb hem gekregen. Zoveel is duidelijk.
's Ochtends kwam hij binnen en nam water. Het eerste wat ik hoorde
was het geluid van een plens water op de vloer, gevolgd door "Aiaiai".
"Daar hebben we handige Harry" dacht ik. De schuifdeur ging open en
vlak voor hij kon struikelen over het verlengsnoer van het elektrisch bed,
constateerde hij dat het een beetje te donker was.
"Het licht, waar is hier ergens het licht?;' vroeg hij met één hand tastend
naar de schakelaar en met de andere de kom in evenwicht houdend. Hij
zette ze op de kast en duwde één na één elke schakelaar in die mijn
woonkamer rijk is. Die veranderde geleidelijk aan in een soort discobar
met fonteinen van licht. Zelfs op mijn terras boorden de schijnwerpers
zich door de mist. En wij maar spaarlampen kopen. Uiteindelijk vond de
stoethaspel toch de juiste schakelaar en stommelde binnen.
"Heb je het gemakkelijk gevonden?" vroeg ik om het ijs te breken.
"Wablieft alstublieft?" informeerde hij. "Onnodige vragen stellen" begreep
ik "had bij die vogel geen zin, want dan duurde alles twee keer zo lang."
IMSO 2010/03 9

Je moet tenslotte de goden niet uitdagen. Vanaf nu kwam ik nog enkel
tussen als er fysieke of materiële schade dreigde.
Toen wilde hij mijn hoofdeinde naar beneden laten en begon weer één
voor één op de knopjes te drukken. Eerst schoot het bed naar beneden,
dan naar boven, vervolgens klapten mijn benen naar boven en mijn
hoofd naar beneden en tenslotte ging mijn hoofd naar boven en mijn
benen naar beneden. Zwetend begon hij manu militari het hoofdeinde
naar beneden te duwen. "Ben je nu helemaal bedonderd, Ivan? riep ik.
Onmiddellijk liet hij los en begon te wassen. Toen hij na een tijdje aan
mijn benen was geraakt, moet hij een verkeerde spier hebben beroerd,
want mijn knie schoot omhoog. En toen zei hij letterlijk en ik weet, beste
lezer, dat u mij toch niet gelooft: "Maar André toch, dat was niet nodig, ik
zou het zelf wel opgetild hebben."
Mijn rug smeerde hij in met een halve bus Menalind. Om mij aan te
kleden, balanceerde hij met mij op de rand van het bed. Ik zag de grond
naderen en liet een gil. Gelukkig heeft hij dat dadelijk begrepen. En toen
kwam het "moment suprême" van de transfert. Ik zag hem zitten klooien
met het kopstuk van de stalen verpleegster. Nog nooit had ik dat op de
grond zien hangen. "De aardappel" dacht ik "hij heeft ze kapot gekregen.
Dat is dan de eerste keer sinds we ze hebben." Verijsd draaide hij zich
om, met een gezicht zo lijkbleek als dat van de vrouw die in het circus
door de messenwerper tegen de plank wordt gespijkerd.
"Ze ze ze zis kapot." stamelde hij bezorgd. Toen heeft Hilde de juiste
knop dichtgedraaid. Hij deed voort alsof er niets gebeurd was. Hij zette
mij natuurlijk scheef in mijn stoel en sloop haast stiekem groetend, de
deur uit. Na een kwartier zei ik tegen mijn vrouw: "Heb jij dat kussen wel
opgepompt, want het is zo hard." Ze verzekerde mij dat dat wel het geval
was. 's Avonds was ik bijna doorgezeten en heel blij om naar bed te
gaan. Mijn vrouw zag dat het kussen ondersteboven lag.
Om te weten wie de dader was, hadden we geen onderzoeksrechter
nodig.
Na acht dagen kwam mijn echte verpleger terug en vroeg hoe het met
Barabbas was geweest. Toen heb ik hem diep in de ogen gekeken en op
dezelfde bijbelse toon als vóór zijn vertrek, geroepen: "Kruisig hem!
Kruisig hem!”
André Werelds
IMSO 2010/03 10

INTERVIEW met de Heer PHILIPPE SZYMUSIK
Dr. Ketelaer had me meegedeeld dat de heer SZYMUSIK zeer verheugd zou
zijn om een interview te ondergaan (dit was het werkwoord dat hij met genoegen
hierbij gebruikte). Het is een man vol ideeën. Deze laatste bewering kon ik
onmiddelijk bijtreden, ik had het voorrecht en het genoegen hem meerdere malen
te behandelen als kinesitherapeut van ons Centrum en wist dus duidelijk met wie
ik te doen had.
Hij woont te Fayt‐lez‐Manage bij La Louvière, rue du Bal blanc of vrij vertaald
Jongedochtersstraat (dat kenmerkt hem helemaal), op nummer 1 (nog wel), in een
volledig aangepast appartement (*). Het duurde even alvorens ik zijn woning kon
thuisbrengen, …. onbekendbij de autochtone bevolking. Maar, daarentegen zo
bereidwillig en (niet te vergelijken met de ontvangst die je in Brussel te beurt
valt). De mensen werden niet ongeduldig toen ze mijn Renault Espace menige
malen zagen rond draaien en op zeker ogenblik het verkeer vastzette bij een rood
licht. Geen gesnauw of claxon !
Op 25 mei om16 uur bereikte ik uiteindelijk de Jongedochtersstraat. Een
verzorgster van het complex was juist op weg naar zijn appartement waar we
twee andere verzorgsters ontmoetten die overlegden met onze grappenmaker. Als
een walvis opgehangen in zijn lift, maakte hij heel wat leute daar waar de
begeleidster hem aanmaande : « Mijnheer Szymusik als je zo verder doet komt het
nooit goed ». Wat ze hem trachtten wijs te maken was : « Daar komen nog
brokken van ». Ze verplaatsten hem, aldus opgehangen, doorheen zijn
appartement omuiteindelijk op zijn bed te belanden. Waarom heel die afstand
moest afgelegd worden, ontgaat me nog altijd. Maar, zoals ik reeds aanhaalde, de
mensen waren er zo vriendelijk … wat Philippe onmiddellijk kon beamen.
Met een glas Lauent Perrier en een fijn gebakje vangen wij ons gesprek aan.
Inleidend heb ik hem uitgelegd dat het niet mijn bedoeling was om gerichte
vragen te stellen of het interview te oriënteren maar dat ik eerder wou luisteren
naar zijn essentiële en zelfstandige boodschap.
Maar Philippe heeft geen nood aan vragen, hij weet zelf zeer goed waar het op
aan komt.
IMSO 2010/03 11

Ik voeg eraan toe dat hij zich uitdrukt in een stijlvol en aangenaam taalgebruik.
Ik ben 55 jaar, heb drie kinderen. Hun voornamen beginnen alle met een S :
Stéphane, Sophie en Sébastien, respectievelijk 29, 25 et 24 jaar. Sébastien, zie ik
nooit. Om hem te ontmoeten moet ik hem uitnodigen in het restaurant van de
Cora te La Louvière. Hij houdt er een Mobistar winkel open.
Sophie is « Public Relation » in een dochteronderneming van Glaxo, te Waver.
Stéphane is Hoofdinspecteur bij de Politie van Brussel Zuid. Hij voert het bevel
over 15 manschappen. Hij bewoont te Nijvel een appartement in hetzelfde
gebouw als Rochus, de tennisspeler.
– Y. : En hem, onmoet je hem ?
– Ph. : Eens per maand nodig ik hem uit in een restaurant. Mijn dochter bezoekt
me wekelijks met haar tweejarig dochtertje, Emma.
‐ Y. : En uw zonen hebben zij kinderen ?
– Ph. : Neen. Ze zijn niet gehuwd. Ik was 24 jaar gehuwd. Ik ben gescheiden.
Op dat ogenblik vangt onze vriend spontaan het gesprek aan dat hem
bezighoudt :
Ph. : Mijn vader is 85 jaar. Een levenskrachtig man, geboren in Polen in het
gebergte ten zuiden van Krakau. Wegens de uitvoerige sneewval werd hij pas
drie maanden na zijn geboorte bij de gemeente aangegeven! In 1930 op 5‐ jarige
leeftijd kwam hij naar België. . Op 19 jaar, in 1944, had hij gevraagd om deel te
mogen maken van de geheime dienst en werd er aanvaard. Nergens had hij schrik
van. Meerdere malen nam hij deel aan zeer gevaarlijke missies. Maar hij spreekt er
nooit over. Zelfs geen woord komt er uit.
Hij runt een zaak van industriële kranen. Hij is een hoog geplaatst ingenieur.
Vroeger was hij hoofd ingenieur te Ronquières (liften voor boten) ; ontwerper van
de tunnels van de Louisalaan, van de Kennedytunnel te Antwerpen en van een
reeks sluizen in Nederland en bij de verhoging van de stuwdam van de Gileppe.
Mijn zus, Béatrice, is geneesheer bioloog gespecialiseerd in radio isotopen,
nucleaire geneeskunde en viroloog.
Verwijzend naar Frankrijk is ze « bac plus 20 ! ».
IMSO 2010/03 12

Ze werkt aan de ULB samen met Jacques De Toeuf, die haar gezegd heeft :
« Indien uw broer de minste moeilijkheden moest meemaken, wees gerust, ik hou
er mij mee bezig ».
Maar ik wens dit spel niet te spelen : de mensen rondom mij zijn zeer aardig.
Sinds kort begeleidt ze in vier Brusselse ziekenuizen vrouwen van meer dan 35
met kinderwens.
Mijn vader en mijn zus zijn uitblinkers.
Ik ben een, … . Ik wil de term niet gebruiker die Philippe hier aanhaalt. Dat staat
me niet aan, heb ik hem gezegd, want ik denk dat de waarde van een persoon niet
afhangt van zijn vermogen om zaken te verwezenlijken.
‐ Y : Ik heb er hem op gewezen dat ik hem zeer naar waarde schat en hij normaal
begaafd is.
Hij verwijst opnieuw naar zijn vader :
‐ Ph. : « Hij is in het bezit van een ondertekende brief van zijn luitenant van de
Geheime Dienst van het Belgisch Leger ».
Meer uitleg dienaangaande verleent hij niet in dit eerste onderhoud. Ik respecteer
zijn privacy.
‐ Ph. : Gedurende 24 jaar heb ik met mijn moeder gewerkt in de zaak van mijn
vader, de industriële vervaardiging van aansluitkranen. In België waren we n°1
in de sector « stoom en zuren ». In de suikerfabrieken te Tienen bestond er een
probleem van aansluitkranen waarvoor niemand de oplossing kon bieden. Mijn
vader heeft toen die situatie kunnen oplossen. Sindsdien wordt hij er met open
armen ontvangen.
We hebben 7000 firma’s als klant, waaronder de N.A.V.O., de ’UCL, …, en nog
meerdere grote instellingen en firma’s. Indien alle klanten gelijktijdig opbellen
springt het telefoonnet !
Ik ben geboren te Charleroi in 1954. Mijn lagere school liep ik te Oudergem op de
Sint Julien, bij de broeders Maristen.
‐ Y. : Ik ging ook bij de broeders Maristen maar te Brugelette naaar school.
Philippe reageert niet op mijn uitweiding en vervolgt :
‐ Ph. : Nadien ging ik naar het Sint‐Hubertus college te Bosvoorde ; en daarna
naar het Atheneum van Oudergem omwille van een meisje dat ik op school
IMSO 2010/03 13

wenste te ontmoeten. Maar, de eerste dag op het Atheneum ben ik er een andere
tegengekomen en heb ik mijn voorkeur voor de eerste laten vallen. De eerste
heette Nicole, de andere Dominique.
Uiteindelijk wenste ik niet langer in Oudergem te blijven : zindelijkheid was er
niet het sterkste punt en de stemming beantwoordde niet aan mijn
verwachtingen. Het intellectueel niveau was er ondermaats in vergelijking met
Sint‐Hubertus, … als dag en nacht. Bijvoorbeeld : de jongens rookten er hashisch
in de toiletten. Ik vond dit schandalig, maar de beeldschone Dominique heeft me
aangezet er te blijven.
Tot op haar 38 jaar heeft ze gewacht om te trouwen : ze heeft altijd gedacht dat ze
me zou weerzien. Bij toeval heb ik haar ontmoet 35 jaar later et ik word er nog
steeds week van.
Op het Atheneum noemde de prefecte mij de hartedief. Voor 150 personen zei ze
: « Hij heeft er meerdere doen wenen en ik weet wie ».Alle meisjes staarden naar
de grond.
Dankzij Dominique heb ik er nooit gedubbeld. Zij ging nadien naar Saint Louis. Ik
ging naar de ULB, en schreef mij in voor de studies van geneeskunde. Ik ben er
nooit geslaagd : er waren te veel meisjes….
Mijn vader heeft dan een handelszaak aangekocht en gedurende 24 jaar heb ik
geestdriftig met hem samengewerkt.
Op dit ogenblik komt een verpleegster het appartement binnen. Het werd
intussen laat. Philippe en ik besloten om dit boeiend interview op een ander
ogenblik af te maken.
Op 27 mei te 11 uur ontmoetten we elkaar voor een aanvullend gesprek. Dit werd
voorafgegaan door een stevige drink met champagne (het was er ook het uur
voor).
Ph. : In 1968, op mijn 13 jaar, bij het overschreiden van de grens met Luxemburg,
Frankrijk, Zwitserland, had ik moeilijkheden met mijn identiteitskaart (ik had de
Poolse nationaliteit). Mijn vader heeft toen de Belgische nationaliteit angevraagd.
Wanneer hij bij deze gelegenheid de brief van zijn Luitenant van de Geheime
Dienst bovenhaalde, was alles binnen de vijf seconden geregeld.
IMSO 2010/03 14

Op zijn 30 maakte mijn vader zich de bedenking dat de verlichtingspalen, die tot
dan in winkelhaak‐vorm werden gemaakt, nu maar beter een meer esthetische,
gebogen vorm zouden krijgen. De huidige gebogen verlichtingspaal is aan hem te
danken. Hij heeft er zelf een bedrijf te Tubize voor opgericht.
Op zijn 85 ging zijn interesse uit naar zonnecelpanelen en heeft hij een middel
gevonden dat de omzetting van licht‐ naar elektrische energie zowel kon dienen
voor de centrale verwarming als voor de sanitaire installatie, wat tot op heden
niet werd gerealiseerd. Hij installeerde dit systeem bij hem thuis. Mijn zus vindt
dit systeem gecompliceerd maar doeltreffend. Hij overweegt het om er een patent
op te nemen en de aanmaak te lanceren.
Zijn firma kreeg bestellingen van het Amerikaans leger voor hun troepen te Irak.
Dit is grandioos. En Philippe beschrijft me het document van bestelling : «
Luitenant generaal Untel is vereerd … ». We kregen ook een bestelling van een
generaal in functie in Frankrijk.
‐ Y. : Welke is uw filosfische overtuiging ? Ben je atheïst, agnosticus, of gelovige ?
‐ Ph. : Door mijn vader (een Pool !) ben ik christen. Mijn vader ging iedere week
naar de mis. Op zijn kamer bad hij op zijn knieën. Ik volgde katholiek onderwijs.
Ik kon vlot spreken en lezen : op het College werd mij gevraagd om het Epistel
voor te lezen.
Ik maakte dan aan Philippe mijn overmogen over om te geloven in het bestaan
van een goede en persoonsgerichte God. Maar, voegde ik er aan toe, de vraag wat
we hier op aarde komen doen, stelt zich automatisch.
‐,Ph. : Op deze vraag antwoordde mijn vader het volgende : « Men komt op de
aarde voor de procreatie ». Dit was zijn antwoord. Door mijn ziekte ben ik mij
zeer sterk van mijn geloof gaan afkeren : wat me logisch en verstaanbaar lijkt. Hoe
kan men geloven in een goede God ?
Mijn ziekte begon in 1992 met zichtstoornissen.
Ik speelde nog zaalvoetbal tot in 2000. Nadien kreeg ik jaarlijks een opflakkering
tot in 2006, jaar waarop ik voor het eerst te Melsbroek werd opgenomen,
gedurende bijna één jaar, ver verwijderd van mijn echtgenote … (hierop volgt een
bijvoeglijk naamwoord dat ik beter niet vernoem) en heb ik besloten om te
scheiden. Maar sinds 2002 werd het lopen onmogelijk en na een klein auto‐
ongeval, heb ik aan mijn vader meegedeeld dat ik stopte met werken.
IMSO 2010/03 15

Maar eigenlijk is het zo dat mijn vader me voordien reeds de raad gaf om thuis te
blijven om te rusten.
Sinds 2002 maak ik gebruik van een elektronisch aangedreven rolstoel.
Y. : Ging uw ziektetoestand dan snel achteruit ? Trad er een ernstige opflakkering
op ?
Ph. : Ja.
Philippe en ik kwamen overeen voor een derde onderhoud om eventuele
verkeerde rapportering te kunnen rechtzetten en het interview met zekere
elementen te kunnen aanvullen. Deze laatste samenkomst op dinsdag 1 juni 2010
was zeer vruchtbaar en liet toe sommige aanvullingen in te lassen i.v.m. zijn
vader, zijn zus, zijn echtgenote, zijn filosofische overtuiging en zijn ziekte. Alles te
vertellen wat hij op het hart heeft betekende voor hem een opluchting.
In een laatste samenkomst zouden we de laatste wijziggingen aanbrengen
alvorens tot het « imprimatur » te besluiten. Philippe heeft me gevraagd om met
hem verder in contact te blijven, wat ik graag beloofde.
Op 7 juni 2010 had onze laatste ontmoeting plaats. Er werd nog een fijne drank
geschonken en we praatten nog wat na over een nauwkeurige omschrijving,
waaronder :
‐ Ph. : « indien je wenst, kan ik nog spreken van … en van ….die mij beter kennen,
en van … met haar Joconde ogen en vleiende glimlach. Ik ben zeer gevoelig aan
de vrouwelijke charme. (Noot : Dat wisten we al).
Ik bekom het « imprimatur ». We besluiten in contact te blijven via e‐mail.
Yvon, gevoelvol en enthousiast.
(*) Het betreft hier precies, een geheel van afzonderlijke huizen waarvan in één
alle hulpverleners worden ondergebracht, die de oproepen van de patiënten
beantwoorden.
IMSO 2010/03 16

Onze uiTstap naar de Lunch-Garden
° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° °
Men had mij al lang gevraagd om toch maar eens
een artikeltje te schrijven over onze (bijna) wekelijkse uitstap naar de Lunch-
Garden.
Dank zij een initiatief van IMSO gaan wij met z’en achten bijna iedere week
op restaurant in Kraainem. Ons groepje bestaat uit 4 patienten en 4
begeleiders. De vier gelukkigen worden om beurt vervangen door weer
anderen. Dat hangt af van het programma ,bijgehouden door de dienst Ergo
en verschilt dan nog tussen de verschillende verdiepen en revalidatieprocessen.
Zo komt het dan dat men na enkele weken of zelfs maanden dezelfde
gelukkigen meekrijgt.Ik zeg wel “gelukkigen” want na iedere uitstap ziet men
het geluk op hun gezicht geschreven staan.Zij zijn zeer dankbaar om er eens
een halve dag op uit te kunnen gaan.En het spreekt voor zich dat zij dan hun
menu zelf mogen uitkiezen. En dan ziet ge soms de twijfel op hun gezicht of
zij wel dit mogen drinken of dat mogen eten. Die dag wordt er wel eens iets
door de vingers gezien en in het centrum moeten ze alles niet weten hé.
Na de lunch wordt er natuurlijk gewinkeld MAAR die aankopen worden niet
door IMSO gesponserd ,dan kwamen we zeker met één kar pp niet toe.
Als slot keren we omstreeks drie uur terug naar de Lunch-Garden om er nog
een lekker kopje troost met een gebakje,een ijsje of iets anders te gebruiken.
En omstreeks vier uur komt Taxi Hendrickx ons dan terug halen om deze
prettige dag af te sluiten.
U merkt het al wel dat we allen de IMSO mogen danken omdat zij steeds de
onkosten van vervoer en maaltijden willen betalen .
En daarom natuurlijk is het ook noodzakelijk om met zoveel mogelijk deel te
nemen aan hun festiviteiten zoals Mosselfeest, Zwemmaraton, BBQ en
anderen zodat de kassa kan blijven rinkelen.
Zie zo ik denk wel dat ik hiermee een greep heb gedaan uit de korf die IMSO
ons biedt want het is niet alleen de Lunch-Garden maar ook de cinema,
vervoer Shopping en restaurantbezoek door patienten aangevraagd dat
IMSO voor zijn rekening neemt.
Ik ga nu maar mijn bijdrage aan “Uit en Thuis” afsluiten en hoop om dit
vrijwilligerswark nog lang te kunnen meemaken.
André
IMSO 2010/03 17

Dialoog: 12.05.2010
Aanwezigen: Mau Vanden Eede, Patrick De Meyer, André Werelds, Tina De
Blay, Mieke De Medts, Dr. Ketelaer, Sara De Bondt
1. Goedkeuring vorig verslag:
Verslag werd goedgekeurd.
2. Mindfulness programma
Bij dit verslag werd op vraag van de dialoog leden een uitgebreidere tekst
bijgevoegd over mindfulness. Deze tekst werd opgesteld door Sandra De
Wandeleer, een van de psychologen die deze mindfulness cursus geeft aan
onze patiënten.
3. Vrijwilligers Cybercafé
Er werd ons bevestigd dat er vanaf juni twee nieuwe vrijwilligers van start
gaan in het cybercafé. Het zou echter de bedoeling zijn dat het programma
van deze vrijwilligers gediversifieerd wordt, naast het cybercafé zouden ze
ook met de patiënten gaan wandelen, helpen bij het paardrijden, ed.
4. Revalidatiebrochure
De Franstalige versie verschijnt eerstdaags op de website.
5. Verfraaiing therapeutische tuin
De tuin is altijd netjes en goed onderhouden maar wordt door de patiënten
wel wat kaal bevonden. De tuin zou een ideale plek zijn om kunstwerken te
plaatsen. Volgende ideeën kwamen naar voor: standbeelden zoals in de tuin
van het Middelheim ziekenhuis, tijdelijke tentoonstellingen, kunstproject
samen met en door patiënten zelf,… Deze ideeën zullen verder bekeken en
besproken worden.
6. Varia
Het is voor veel interne patiënten niet prettig dat wanneer ze therapie
hebben in het reva‐gedeelte ze geen gebruik mogen maken van de toiletten
in dit gedeelte, zij moeten hiervoor terug naar boven gaan. De patiënten
verliezen hierdoor veel tijd. Nieuwe patiënten zijn ook vaak niet op de
IMSO 2010/03 18

hoogte van deze praktische informatie. Externe patiënten hebben dan weer
het probleem dat tijdens het middageten er geen bezetting van verpleging is
aan de toiletten in het reva‐gedeelte en hierdoor niet goed weten waar ze
terecht kunnen.
Deze opmerkingen worden besproken met Mevrouw Brouwers,
verpleegkundig directeur.
Sara De Bondt, Dienst Psychologie
DIALOOGVERGADERING 07/07/10
Aanwezig: Patrick De Meyer, André Werelds, Karin Leliveld, Sandra Mertens, Tina
De Blay, Dr. Ketelaer, Mieke De Medts.
1. Opmerkingen op basis van het verslag dd. 09/06/10:
- m.b.t. punt 2: toiletgebruik in het revalidatiecentrum:
* Patiënten betreuren het feit dat ze als interne slechts “per uitzondering”
beroep kunnen doen op hulp van de verpleging van het reva-centrum
“wanneer het aan te tonen is adhv het programma.”
- m.b.t. punt 4: cafetaria:
* Het verschil tussen “slikmoeilijkheden” en “slikproblemen” is onduidelijk.
* Het dragen van een armbandje door patiënten met slikproblemen kan
stigmatiserend werken.
* Geldt het dragen van het armbandje enkel voor gehospitaliseerde patiënten?
Wat met externe patiënten met slikproblemen?
- m.b.t. punt 6: varia:
* Tandarts aan conventie-tarieven: Is ondertussen geweten of de tandarts
volgens conventietarieven werkt?
* Kenbaar maken van dialoog: Mieke zorgt voor de vermelding van de dialoog
in de onthaalbrochure. Verder zou aan het prikbord aan de ingang van het
reva-centrum een korte informatieve tekst kunnen opgehangen worden over
het doel van de dialoog samen met foto’s + namen van de huidige leden die
optreden als vertegenwoordigers van andere patiënten.
2. Ombudsverslag 2009:
In de loop van 2009 werden 75 dossiers behandeld. In 2008 waren dat er 54. De
toename van de klachten i.vgl.m. vorige jaren wil niet noodzakelijk zeggen dat er
minder goed gewerkt wordt. Het is mede het gevolg van de betere toegankelijkheid
van de Ombudsdienst: in september 2009 verhuisde het kantoor van de
Ombudsdienst naar een lokaal in de centrale inkomhal. Hierdoor werd de dienst
beter zichtbaar en gemakkelijker bereikbaar. Veel heeft ook te maken met
IMSO 2010/03 19

ekendmaking van de dienst: bij elke opname, alsook aan iedere ambulante patiënt
wordt een informatieve flyer overhandigd. Patiënten worden ook meer assertief en
durven bepaalde zaken in vraag te stellen. Dit is een positieve evolutie.
3. Taxi Hendriks:
T.g.v. het warme weer melden sommige patiënten dat het heel warm is in de busjes
van taxi Hendriks zonder airco. Patiënten zijn soms genoodzaakt hun therapiedag af
te zeggen omdat de ritten veel te vermoeiend zijn. Hierbij rijst de vraag over hoeveel
busjes het hier gaat. Is er een evolutie in het aantal busjes voorzien van airco over
de laatste 5 jaar?
Deze vraag wordt meegenomen naar de vervoersvergadering.
4. Ortec:
Patiënten geven aan dat het soms lang wachten is vooraleer een gevraagde
aanpassing aan de rolstoel gebeurt. Correcte informatie is hierbij belangrijk: hiervoor
kan beroep gedaan worden op de ergotherapeut verantwoordelijk voor
rolstoelaanpassingen.
Verslag: M. De Medts
_________________________________________________________________
Vriendschap
Op een dag in je leven sta je plots alleen, dat is soms het gevoel van iedereen.
Tot een dag dat het lot beslist wat je enkel in je dromen wist.
Je komt iemand tegen even onwennig zelfs verlegen, maar het klikt meteen echt je
voelt je vriendschap oprecht.
Af en toe op stap, moment van vrijheid, blijheid, ja vriendschap.
Vriendschap als liefde op het eerste gezicht, geen donderwolk, heel veel licht als een
sterk huwelijk dat niet vervalt, omdat die vriendschap je bevalt.
Beter vriendschap op handen dragen, dan met buren of familie kniezen en klagen.
Echte vriendschap is voor altijd tot spijt van wie benijdt.
Vriendschap is niet voor even maar voor het leven.
Wie dat niet beseft en beleeft, is niet waard dat hij het heeft.
Viviane Londot, MS patiënte
IMSO 2010/03 20

PUZZELS EN SUDOKU Nr.
Puzzel Nr. 2
We ontvingen 10 antwoorden ,waarvan 1 foutief.
Maria Callebaut, Frieda Clemens, M.T. Dellaert, Madeleine Petrus, Myriam
Saerens, Simone Steels, Michel Thils, Rita Verbeke en Patricia Verhoeven waren
correct
Maria Callebaut gaat met onze 30 € aan de haal. Proficiat.
Sudoku
We kregen 10 correcte antwoorden en één foutief.
Maria Callebaut, Freddy Franckaert, Madeleine Petrus, Alfons Roosen,Maria
Rottiers, Myriam Saerens, Simone Steels, Michel Thils, Nicole van Vlasselaer en
Rita Verbeke
De winnares heet Myriam Saerens. Gelukgewenst.
_________________________________________________________________
De Prêtre Orthopedie

---- PUB HENDRIKS
IMSO 2010/03 22

Feestkalender 2010
II. .M. .S. .O. . M MELSBROEK
Zaterdag 04 september Uitstap Patiënten - I.M.S.O.
Zaterdag 09 oktober Mosselfeest - I.M.S.O.
Donderdag 11 november Pannenkoekenbak (Kap. o/d Bos)
Zaterdag 11 december Kerstfeest - Rotary
Vrijdag 17 december Bedeling Kerstmis - I.M.S.O.
IMSO 2010/03 23
DEZE KALENDER KAN GEWIJZIGD WORDEN
Opgemaakt op 04 november 2009

----- PUB DRUKKERIJ 1/2
----- PUB ORTHOPEDIE
IMSO 2010/03 24

IMSO 2010/03 25

Nieuwe puzzel Nederlands
IMSO 2010/03 26

ANTWOORD OP DE SUDOKU
N° 4
Uitslag van N°
wordt vermeld op pagina
N° 1
U kan 30 € winnen indien U ons het juiste antwoord toestuurt voor 1 augustus 2010.
Indien meerdere deelnemers het juiste antwoord vinden zal een loting beslissen wie
de 30 € zal winnen.
Stuur uw antwoord naar Christel Kempeneers, IMSO Vanheylenstraat 16,
1820 Melsbroek.
IMSO 2010/03 27

ANNIVERSAIRES ‐ VERJAARDAGEN
OKTOBER – OCTOBRE NOVEMBER - NOVEMBRE
CORNELIS Alfred LAND
BRUSSELMANS Veerle PERK
MERT Jenny BRUXELLES
VERMEIR Christian ASSE
VAN WOENSEL Monique MERKSEM (Antw.)
PREAUX Judith JETTE
ZINDLER Andrea - VAN ROY WILLEBROEK
MARTENS Maria Annie LUMMEN
WEETS Philippe STEENOKKERZEEL
BATIS Abdelwahed JETTE
CLAUS Pierre ESCANAFFLES
TRUYEN Dhr. Jozef ANTWERPEN
VAN DER STRAETE Francine NIEUWKERKEN-WAAS
MEEUS M. (Holbrechts) STEENOKKERZEEL
PLANUS Georges EVERE
VANHAMME Georgette BRUSSEL
NEUKERMANS Annemie LAARNE
NAUWELAERS Mej. Erna LINT
DOMS Dominique HOFSTADE (Brabant)
VAN HOECK Maria LIEZELR/PUURS
DEVILLE Hilda DWORP
THIERENS Franky BORNEM
OP DE BEECK S. MOL
VAN DEN BRANDE Marc GRIMBERGEN
COUMANS Marianne ZOERSEL
RABAEY Nancy KAMPENHOUT
DOUVENOU Mme Evelyne ETALLE
LEEMANS Hugo HALLE
VAN HOOF Maria ST-KATELIJNE-WAVER
VAN LINT Christophe BRECHT
IMSO 2010/03 28
BAL Hendrik BOOM
PEETERS Annicq ENGSBERGEN
DEBAY Ern. SIRAULT
VAN LAERE Yvan KEERBERGEN
NAPOLI Ruggero LODELINSART
SEYSSENS Kristin ZONNEGEM
MOULIN Anne DIEGEM
DE BUYSER Wilfried KAPELLE o/d BOS
MOERMANS Willy LANAKEN
CEUPPENS Maria HOFSTADE/ZEMST
CANIPEL René ERPE-MERE
BAUWENS Helene KESSEL-LO (Leuven)
PIQUET Marie-Josee VILVOORDE
PALME Alice BRUSSEL
MERCI Mr. Albert WILSELE
VAN CLAPDURP Viviane STEENOKKERZEEL
LANGHENDRIES Veronique SCHILDE
TROIVAUX Françoise WATERMAEL-
DELLAERT Maria ANTWERPEN 5
OSCAR M - WILLEMS C GANSHOREN
GARDENER Sarah LOMMEL
SCHENAERTS Annie - KRAAINEM
HILLEWAERT Mevr. Lieve MALDEGEM
DOBBELAERE Mevr. Paula SCHOTEN
DE BROECK Jan ELEWIJT
WILKIN Louis RIXENSART
GHYSEBRECHTS Cecile ZWIJNDRECHT
DE BRUYNE Katleen VOORDE
VAN BULCK Joanna RUMST
ROOSEN Alfons LUMMEN
MERCKX Jaak GRIMBERGEN
KRAGHMANN Fanny ROOSDAAL
Indien uw naam als IMSO‐lid niet vermeld wordt op de maand van uw verjaardag,
gelieve dan aan Christel Kempeneers uw adres en geboortedatum mede te delen.
Si votre nom comme membre de l’IMSO ne figure pas sur la liste des anniversaires
vous êtes invité a communiquer votre date d’anniversaire et adresse à
Christel Kempeneers.

DECEMBER – DECEMBRE
VAN LAERE Mevr.Sonja NIEL
VANDENBERGEN Julien LINKEBEEK
VERHOEVEN Mevr. Patricia MECHELEN
PLUMAT Dhr. Pierre GILLY (Charleroi)
DEBEFVE Nicole ZAVENTEM
DE GRAEF Stefanie VILVOORDE
BETS L. (Engels D.) HEVER
HOEGAERTS Stanislas B0UWEL
VANDERMEEREN H. WATERMAEL-
VERHAEGEN P. (Laurens) BOOISCHOT
VAN DEN EYNDE Tonny BOUWEL
MACORS Mireille (Michaux) ERQUELINNES
VANDEN EEDE Mau MEISE
BORGS Nico ST TRUIDEN
VAN DEN BERGH Maria (Nijs TIELT
VAN DEN BEMPT M. (Van der SCHILDE
MARIEN Simonne GRIMBERGEN
DE MEESTER Dhr. Bruno ANTWERPEN 2
BRESSELEERS Mevr.Maria OLEN
TARLIZOS Sotiris ANTWERPEN
JANSSENS Viviane WOLVERTEM
DURENNE Bruno KONINGSLO-VILVORDE
DE WINNE Eddy ST.KATELIJNE WAVER
DE KINDER Marie-Louise GROOT BIJGAARDEN
STEELS Simonne (Van ZELE
DECOCK Jacq. (Grietens M.) NETHEN
CHARELS Marcella (Matthys HEVERLEE
VERHELST Mevr. Paula MOERZEKE (Hamme)
SCHREY Josiane MECHELEN
GROSSEN Eric SCHERPENHEUVEL -
GHISLAIN Rolande (Neuvens LOBBES
GODTBIL Nathalie ZEMST
VANHAMEL Nadia ANTWERPEN
HENNEBEL Colette (Desmet MELIN
DE BUYST Marcelle (De Neef BRUXELLES
KERSCHEN Jean-Claude BRUXELLES
VAN DE STAEY Dhr.François WEZEMAAL
KEMPENEERS Mevr. Christel STEENOKKERZEEL
DE ROOVER Marie-Jeanne WESPELAAR
GOYVAERTS Mevr. Irma GRIMBERGEN
GEERAERTS Rosa KAGGEVINNE
IMSO 2010/03 29

I.M.S.O.
International Multiple Sclerosis Organisation
Vanheylenstraat 16 - 1820 Melsbroek
RAPPORT FINANCIER
IMSO 2010/03 30
RESULTATS, BILANS
31/12/2009
Nationaal nummer: 4 398412 53

INTERVENTIONS -43.497,28
Fonds de soutien -9.780,75
Frias de transport -7.425,72
Entretien chaises roulantes -7.331,81
Médicaments -17.969,00
Support logistique à la clinique -990,00
FËTES -5.296,73
Pâques -625,50
Fêtes des pères et mères -283,50
Noël et Nouvel An -4.387,73
ACTIVITES ET VOYAGES -27.910,32
Excursions patients -7.957,77
Activités diverses patients -4.110,52
Voyage des patients en Turquie -12.929,72
Excursion annuelle -2.912,31
DETAIL DES FRAIS DIVERS -16.318,60
Frais de téléphone -407,05
Frais postaux -919,08
Frais de bureaux et imprimés -4.523,38
Frias de “Amicalement Votre” -630,00
Cadeaux et fleurs -1.270,40
Petit matériel -60,05
Assurances -1.354,07
Honoraires avocats (Tribunal,du Travail) -2.563,67
FRais bancaires -487,85
Taxe de patrimoine et publication -17,96
Frais internet, cybercafé et cours -3.697,24
Frais de legs Brasschaat -387,85
APPARTEMENT WESTENDE -1.463,03
Frais totaux -12.078,03
Don Rotary 7.100,00
Contribution des patients 3.515,00
DETAILS FONCTIONNEMENT DE LA CAFETERIA -10.177,70
Participation salaies cafétéria -3.128,89
Frais payés ) la clinique -7.048,81
IMSO 2010/03 31

DETAILS DES FESTIVITES ET ACTIVITES 55.907,03
SOUPERS AUX MOULES
Frais -7.990,21
Recettes 15.336,35 7.346,14
BARBEQUE
Frais -3.435,40
Recettes 6.331,08 2.895,68
FESTIN POULETS
Frais 0,00
Recettes 1.500,51 1.500,51
BUFFET FROID
Frais -4.103,84
Recettes 0,00
Dons avec attestation fiscale 1.500,00 -2.603,84
SWIMMARATHON SWIMSO
Frais -1.434,17
Dons sans attestation fiscale 2.982,10
Dons avec attestation fiscale 14.000,61 15.548,54
CRÊPES
Frais 0,00
Dons sans attestation fiscale 0,00
Dons avec attestation fiscale 31.220,00 31.220,00
DETAILS DES RECETTES, COTISATIONS ET DONS 27.716,56
COTISATIONS aantal
Membres patients (10,00 eur) 548 5.480,00
Membres familles(15,00 eur) 209 3.135,00
Membres de sputien (25,00 eur) 16 400,00
773 9.015,00
DONS SANS ATTESTATION FISCALE
Dons divers sans attestation fiscale 227,64
DONS AVEC ATTESTAION FISCALE
Dons divers avec attastation fiscale 13.973,92
Dons magazine “Amicaleemnt votre” 4.500,00
IMSO 2010/03 32
227,64
18.473,92

DETAILS RECETTES FINANCIERES 119,69
Comptes courants 25,57
Compte épargne 94,12
DETAILS RECETTES DIVERSES 8.882,50
Vente polo's, pins, t-shirts, … 7,50
Participation patients au voyage en Turquie 7.650,00
Partiipation matéreil médical 1.225,00
RESUME DES RESULTATS AU 31/12/2009
FRAIS -104.663,66
Interventions -43.497,28 42%
Fêtes -5.296,73 5%
Activités et voyages -27.910,32 27%
Frais divers -16.318,60 16%
Appartement Westende -1.463,03 1%
Cafétéria -10.177,70 -11%
RECETTES 92.625,78
Festivités et activités 55.907,03 60%
Cotisations et dons 27.716,56 30%
Recettes financières 119,69 0%
Recettes diverses 8.882,50 10%
SOLDE NEGATIF EXERCICE 2009 -12.037,88
IMSO 2010/03 33

INTERVIEW DE MONSIEUR PHILIPPE SZYMUSIK
Notre rédacteur en chef, le docteur Ketelaer, m’avait communiqué que
Monsieur SZYMUSIK serait enchanté de subir (c’est le verbe qu’il avait
plaisamment employé) une interview. C’est un homme plein d’idées, avait‐il
ajouté. Cette dernière assertion, je la tenais déjà pour vraie depuis belle lurette,
ayant eu la chance et la joie de l’avoir eu maintes et maintes fois en traitement de
kinésithérapie à la clinique.
Il habite à Fayt‐lez‐Manage, près de La Louvière, rue du bal blanc (ça, c’est
bien lui), au numéro 1 (encore bien), dans un appartement avec aides à la vie
journalière (*). L’endroit, que j’ai longuement cherché, était inconnu au bataillon
des autochtones. Mais, en compensation, les gens de là‐bas sont si gentils (Ce n’est
pas comme à Bruxelles !) : personne ne s’est impatienté de ma Renault Mégane
qui tournait en rond et qui avait même bloqué tout le monde à un feu rouge. Pas
un seul coup de gueule ou de klaxon !
Il était 16 heures quand je suis arrivé ce 25 mai 2010 à la rue du bal blanc.
Une des aides du complexe se dirigeait justement vers son appartement, où deux
autres se trouvaient déjà, en train de se débattre avec notre loustic qui se marrait
comme une baleine suspendu dans son lift, et à qui toutes faisaient des
remontrances : « Monsieur Szymusik, si vous continuez comme cela, on ne va pas
y arriver ». Ce qu’elles disaient était du style : « Si ça continue ça va cesser ! ». On
lui fit traverser tout l’appartement, ainsi suspendu, pour le mettre au lit. La raison
de ce long trajet m’échappe encore. Mais les gens de là‐bas sont si gentils, comme
je vous le disais. C’est l’avis de Philippe aussi.
En dégustant une coupe de Laurent Perrier, accompagnée de fine pâtisserie,
nous devisâmes. En préambule, j’avais expliqué que je n’aimais pas trop de poser
des questions à la personne interviewée afin de ne pas trop orienter les propos
qu’elle souhaiterait tenir, et de pouvoir ainsi en recueillir la « substantifique
moelle ». Mais Philippe n’a pas besoin qu’on lui pose des questions : il sait bien ce
qu’il importe de dire. J’ajoute ‐ cerise sur le gâteau – qu’il s’exprime dans une
langue châtiée et agréable.
J’ai 55 ans, trois enfants, leurs prénoms commencent tous par S : Stéphane,
Sophie et Sébastien. 29, 25 et 24 ans. Sébastien, je ne le vois jamais. Pour le voir, je
IMSO 2010/03 34

l’invite au resto au Cora de La Louvière. Il y tient une boutique Mobistar. Sophie
est Public Relation dans une filiale de Glaxo, à Wavre. Stéphane est Inspecteur
Principal à la police de Bruxelles midi. Il a 15 hommes sous ses ordres. Il habite à
Nivelles, un appartement dans un immeuble où habite Rochus, le joueur de
tennis.
– Et lui, tu le vois ?
– Je l’invite au resto pour le voir ; une fois par mois. Ma fille vient toutes les
semaines avec son enfant, Emma, deux ans.
‐ Et tes fils, ils ont des enfants ?
–Non. Ils ne sont pas mariés. Moi, j’ai été marié pendant 28 ans. Je suis divorcé.
À ce moment, notre ami aborda spontanément le sujet qui lui brûlait la
langue :
‐ Mon père a 85 ans. C’est une force de la nature. Il est né en Pologne, dans les
montagnes au sud de Cracovie. Il a été déclaré trois mois après sa naissance parce
que trop de neige ! Il est venu en Belgique à l’âge de 5 ans, en 1930. À 19 ans, en
1944, il a demandé pour faire partie de l’armée secrète et il a été accepté. Il n’avait
peur de rien. Il a participé à bon nombre d’opérations dangereuses. Mais il ne
parle de rien. Pas un mot.
Il tient encore une entreprise de robinetterie industrielle. Il est ingénieur de
haut niveau. Il a été ingénieur en chef de Ronquière (les ascenseurs pour
bateaux) ; concepteur des tunnels de l’avenue Louise ; du tunnel Kennedy, à
Anvers et d’un certain nombre d’écluses aux Pays‐Bas ; ainsi que du
rehaussement du barrage de la Gileppe.
Ma sœur, Béatrice, est docteur en médecine, médecin biologiste, spécialiste
en radio isotopes, en médecine nucléaire, virologue. Elle est bac plus 20 ! Elle
travaille à l’ULB avec Jacques De Teuf. Il lui a dit : « Si votre frère a le moindre
ennui, je m’en occupe ». Mais je ne veux pas faire jouer cela : les gens autour de
moi sont gentils. Ma sœur depuis peu s’occupe, dans 4 hôpitaux bruxellois, de
dames de passé 35 ans qui souhaitent une première grossesse. Mon père et ma
sœur sont des cracks. Moi, je suis un … . Je veux oublier le terme que Philippe a
employé. Peu importe pour moi, lui ai‐je dit, car je pense que la valeur d’une
personne ne provient pas de ses capacités de performances. Je lui dis qu’il était
très bien et d’une intelligence normale. Il revint à son père : « Il a une feuille
signée par son lieutenant de l’armée secrète ». Il ne donna pas plus de précisions à
ce sujet lors de cette première entrevue. Je respectai ses non‐dits.
Il poursuivit : ‐ Moi, j’ai travaillé avec mon père pendant 24 ans, dans la
robinetterie industrielle. On était fort en vapeur. Dans notre secteur d’activité
(vapeur, acides), nous étions n° 1 en Belgique. Il y avait eu un problème de
IMSO 2010/03 35

obinetterie à la sucrerie de Tirlemont que personne ne parvenait à résoudre. Mon
père a résolu le problème. Et, depuis lors, il est reçu là‐bas à bras ouverts ! Nous
avons 7000 sociétés clientes ! L’OTAN, l’UCL, …, toutes les grosses boîtes. Si tout
le monde sonne en même temps, le téléphone saute !
Je suis né à Charleroi, en ’54. J’ai fait mes études primaires à Saint Julien, à
Auderghem, chez les frères maristes.
‐ Tiens ! Moi aussi, à Brugelette. Philippe ne releva pas ma digression et
poursuivit :
‐ Puis, je suis allé au collège Saint Hubert à Boitsfort ; ensuite à l’Athénée
d’Auderghem à cause d’une fille que j’avais voulu suivre. Mais, au premier jour à
l’Athénée, j’en avais vu une autre et je ne suis pas resté avec la première. La
première s’appelait Nicole, l’autre Dominique.
Je ne voulais pas rester à Auderghem : il y faisait sale et l’ambiance n’était
pas bonne et le niveau intellectuel par rapport à Saint Hubert, c’était le jour et la
nuit. Par exemple : des garçons qui fumaient du haschich dans les toilettes. Je
trouvais cela scandaleux, mais Dominique était d’une telle beauté que je suis resté.
Elle a attendu jusqu’à l’âge de 38 ans pour se marier : elle a toujours cru
qu’elle me reverrait. Je l’ai retrouvée par hasard 35 ans plus tard et je fonds
toujours.
À l’athénée, la préfète m’appelait le bourreau des cœurs. Elle a dit, devant
150 personnes : « Il en a fait pleurer plus d’une et je sais lesquelles c’est ».Toutes
les filles regardaient par terre. Je n’ai jamais doublé : à cause de la fille.
Elle est allée à Saint Louis. Je suis allé à l’ULB, pour faire médecine. J’ai
échoué : trop de filles. Alors, mon père a acheté un commerce et, à 24 ans, j’ai
travaillé avec lui. J’ai aimé mon travail, je l’ai fait avec passion.
À ce moment, l’infirmière arriva. Il se faisait tard. Philippe et moi convînmes
de nous revoir pour poursuivre cette interview passionnante.
Ce 27 mai, à 11 heures, eut lieu la deuxième partie de notre interview. Elle
débuta, avant toute chose, par une petite libation au champagne (C’était l’heure !)
– En 68, j’avais 13 ans, en passant aux frontières Luxembourg, France, Suisse, j’ai
eu des ennuis à cause de ma carte d’identité d’étranger (J’étais polonais). Mon
père a alors demandé la nationalité belge. Après qu’il eut montré la lettre que son
lieutenant de l’armée secrète lui avait remise, 5 secondes après il avait sa
nationalité belge !
Mon père, quand il avait 30 ans, il a vu un poteau (d’éclairage) en équerre et
il a pensé : ce serait plus joli courbé plutôt qu’en équerre. Les poteaux courbés
qu’on voit maintenant, c’est lui. Il a même eu une usine de poteaux à Tubize.
IMSO 2010/03 36

À 85 ans, il s’est intéressé aux panneaux solaires voltaïques et a trouvé le
moyen pour qu’ils servent à la fois pour le chauffage et les sanitaires, ce qui
n’existe toujours pas à l’heure actuelle. Il a installé cela chez lui. Ma sœur trouve
que le système est compliqué, mais efficace. Il compte prendre un brevet mondial
et se lancer dans la fabrication.
Sa firme a reçu des commandes de l’armée américaine pour l’Irak, c’est
prestigieux. Et Philippe de me décrire le document à en‐tête de l’armée
américaine : « Le lieutenant général Untel serait honoré… ». Nous avons reçu une
commande d’un général en poste en France depuis 1958 que j’ai personnellement
découvert. Je lui ai demandé : « Vous êtes du KGB ? » Il m’a répondu « Oui ».
‐ Quelles sont tes convictions philosophiques ? Es‐tu athée, agnostique,
croyant ?
‐ Je suis chrétien de par mon père : il est polonais ! Mon père allait à la messe
toutes les semaines. Dans sa chambre il priait à genoux. J’ai eu un enseignement
catholique. Je parlais bien et je lisais facilement : j’ai été désigné au collège pour
être lecteur des épîtres. Je fis alors part à Philippe de ma difficulté à moi de croire
en l’existence d’un Dieu personnel et bon. Mais la question de ce que nous avons à
faire sur terre se pose inévitablement, avais‐je ajouté.
‐ À cette question, mon père répondait : « On vient sur terre pour procréer »,
c’était sa réponse. Avec la sclérose en plaques, je me détache très fort de la
religion : ce qui me semble assez logique et compréhensible. Comment croire en
un Dieu bon ?
Ma maladie s’est déclarée en 1992, par des problèmes oculaires. J’ai continué
à jouer au football en salle jusqu’en 2000. À partir de 2000, j’ai fait des poussées
annuelles, jusqu’en 2006, année où je suis allé à Melsbroek pendant près de 1 an,
loin de mon épouse … (suivit un adjectif épithète peu flatteur) et j’ai décidé de
divorcer. Mais, dès 2002, je n’ai plus pu marcher et, après un petit accident de
voiture, j’ai dit à mon père que je cessais de travailler. Pour dire vrai c’est plus
mon père qui m’a proposé de rester à la maison pour me reposer. Depuis 2002, je
suis en chaise roulante électrique.
– Cela s’est aggravé très vite ? Tu as fait une grosse poussée ?
– Oui.
Philippe et moi convenons alors d’une troisième entrevue afin de rectifier
les erreurs éventuelles qui se seraient immiscées et d’ajouter des éléments qui
auraient été oubliés.
Mardi 1 juin 2010. Troisième séance. Elle fut très fructueuse et permit
d’intercaler dans le texte existant des ajouts concernant son père, sa sœur, son
épouse, ses convictions philosophiques, sa maladie. Vider son sac lui fit beaucoup
de bien.
IMSO 2010/03 37

Nous convenons alors d’une quatrième rencontre en chair et en os, pour les
dernières corrections et pour que l’imprimatur soit donné avant de faire paraître
l’interview dans notre revue. Philippe m’a demandé de rester en contact avec lui
par après. Ce que j’ai accepté avec joie.
Lundi 7 juin 2010. Quatrième et dernière séance. Libations. Précisions. Parmi
lesquelles celles‐ci : « Si tu veux, tu peux parler de … et de … qui me connaissent
mieux que personne, et de … aux yeux de Joconde et au sourire enjôleur. Je suis
sensible au charme féminin. (NDLR : On en était déjà convaincu.)
Je reçois l’imprimatur. Nous convenons de rester en contact par courriel.
Yvon, ému et enthousiaste.
(*) Il s’agit, dans ce cas précis, d’un ensemble de maisons séparées dans lequel
l’une d’elles abrite les aides, qui répondent aux appels des patients à leur
demande.
________________________________________________________________________
Tu as une mine splendide…
Les malades atteints de sclérose en plaques, après quelques années, n’ont plus à souffrir
d’un excès de visites. Sauf que de temps en temps refont encore surface un ami perdu de
vue, une vague connaissance ou un membre peu enthousiaste de la famille.
Cette raréfaction convient bien cependant, car qui n’aime pas de venir préfèrera rester à la
maison et, d’autre part, que faut-il raconter à quelqu’un dont on préfère voir les talons que
les pointes. Et les amis les plus assidus à venir vous voir sont souvent ceux auxquels vous
ne vous attendiez pas ; et ils en font un rituel perpétuel.
Enfin, visiteurs attitrés ou passants aléatoires, on peut les classer plus ou moins en trois
catégories :
Première catégorie : Les optimistes indécrottables. Ils ont invariablement un cadeau qu’ils
poussent maladroitement dans vos mains en disant : « Comme tu as l’air bien, dis, tu as
l’air mieux que l’année passée, tu as de si bonnes couleurs ! » Ils le disent avec un tel
aplomb que tu finis par te demander si tu es vraiment malade. Tu voudrais bien nuancer un
peu, mais ils ne t’en donnent pas l’occasion.
Ils commencent à s’étendre sur l’ivrognerie de leur beau-frère, sur la démence de leur
mère ou sur leur frère qui a failli mourir d’un appendice perforé.
IMSO 2010/03 38

Chacun porte sa croix, n’est-ce pas ? Et comme ils ont diantre bien compris que l’humour
est un bon médecin de l’âme, ils t’assomment de blagues maladroites. Et si par malheur tu
viens à contracter tes zygomatiques, te voila embarqué pour une demi heure
supplémentaire sur le même sujet.
Tu te mets à lorgner nerveusement l’horloge en te remémorant soudain la maxime de Fons
Janssens : « Après trois bonnes heures, tu lèves les yeux vers la pendule, mais vingt
minutes à peine se sont écoulées. »
Tu restes poli malgré tout ; tu vides le calice jusqu’à la lie. Mais dix minutes plus tard tu
t’entends balbutier : « Merci et au revoir ». Prudemment, tu ne conviens pas d’une date
pour la prochaine visite, la porte se ferme et tu te retrouves seul.
Deuxième catégorie : Les égocentriques hypochondriaques. C’est la catégorie la plus
difficile à avaler. Déjà après cinq minutes on en a assez. Ils viennent te voir pour se
plaindre.
Une femme de septante-cinq ans s’est plainte à moi de « rhumatisses » dans les jambes qui
l’empêchaient de monter avec agilité le chemin de la gare. Et si cela devait encore durer
plus longtemps, ce serait vite fini, car dans cinq ans elle ne pourrait plus aller à vélo et
quels gémissements alors !
En ma présence, un homme de mon âge a un jour demandé à un kinésithérapeute très gêné
si ses genoux gonflés n’allaient pas laisser des déformations inesthétiques !
Ou bien on parle de doigts crochus, d’ongles d’orteil incarnés ou d’un mal de tête suspect.
Rien que de la tristesse et des ennuis, n’est-ce pas. Après une demi-heure de leurs
jérémiades tu n’oses même plus dire qu’il y a parfois des jours sans douleurs, que tu as des
ennuis avec ta sclérose en plaques à toi, mais que cela aurait pu être plus grave.
Les réalistes : Heureusement, c’est à cette dernière catégorie qu’appartiennent la plupart
des visiteurs. Eux on ne peut pas les leurrer sur la maladie dont tu souffres.
Ils ne demandent pas, ostentatoires : « Comment ça va ? » ou encore : « Tu as bonne
mine ».
Circonspects, ils évitent ces écueils dangereux et murmurent entre leurs dents quelque
chose comme : « Pas fameux non plus aujourd’hui, hein. »
Tu sautes là-dessus immédiatement pour dire que la compétition de football de hier soir
s’est déroulée sous une pluie battante. Et là tu es parti pour au moins une demi-heure pour
parler des sujets les plus disparates. La conversation est si animée que tu en arrives à faire
des blagues sur ta propre chaise roulante. Trop vite, tu entends la porte qui se referme, et
tu te rends compte que la journée est de nouveau finie. Tu te sens beaucoup mieux que le
matin. Le meilleur médecin ne peut pas faire mieux qu’une bonne visite !
André Werelds (Traduction : Yvon)
Mon beau-père disait toujours : « S’ils disent que tu as bonne mine, alors tu peux être sûr
que la fin n’est plus loin. »
IMSO 2010/03 39

Réunions du groupe Dialogue
REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 12 05 2010
Présents : Mau Vanden Eede, Patrick De Meyer, André Werelds, Tina De Blay,
Mieke De Medts, Dr Ketelaer, Sara De Bondt.
Rapport précédent : approuvé.
Programme Mindfulness : Avec ce programme, il fut remis aux membres un texte
détaillé au sujet du Mindfulness. Texte élaboré par Sandra De Wandeleer, une des
psychologues qui donne ce cours de mindfulness aux patients.
Bénévoles cybercafé : Dr Ketelaer nous a informés de l’arrivée de deux aides en
juin. En plus du cybercafé, ils seront chargés de promenades avec les patients et
d’aide lors de l’hippothérapie, etc.
Brochure de réadaptation : la brochure francophone va paraître incessamment sur
le net.
Toilettes réadaptation : le problème de propreté a été pris en charge et est en cours
de résolution.
Embellissement du jardin thérapeutique : Les patients trouve qu’il est beau et bien
entretenu, mais le trouvent un peu nu. On pourrait y mettre des œuvres d’art, des
statues comme à l’hôpital Middelheim, des expositions temporaires, des projets
des patients, autonomes ou non.
Toilettes dans le Centre de réadaptation : Les patients internes doivent remonter à
l’étage. Pas toujours facile. Les nouveaux ne sont pas toujours au courant. Les
patients externes n’ont personne pour les aider sur l’heure de midi. Madame
Brouwers, directrice du nursing, s’occupera du problème.
REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 09 06 2010
Gobelets en plastique : On en achèterait plus ou moins 2000 par an. Étant donné
qu’ils ne sont pas à usage unique, cela fait une grosse quantité. Madame
Brouwers, directrice du nursing, a demandé au groupe dialogue si nous avions
une idée de l’endroit où ces gobelets disparaissaient. Les membres ont répondu
qu’ils ne le savaient pas, mais que, en tout cas, la plupart des patients savaient
qu’ils n’étaient pas jetables.
IMSO 2010/03 40

Cafeteria : le directeur Mr Marc Jans et la médiatrice Mieke De Medts nous font
savoir que :
Les patients présentant peu de difficultés de déglutition peuvent être aidés lors
des repas par les personnes qui s’occupent du bar à la cafeteria, pourvu qu’ils
aient suivi la formation établie.
Les patients ayant des problèmes de déglutition ne peuvent être aidés que par
des infirmières et des logopèdes et portent un signe distinctif (bandeau) afin de
les reconnaître.
Bénévoles : Sara doit soumettre à Jürgen Walrave du service social les idées qui
suivent :
Embauche : Contacter les personnes du voisinage. Faire des annonces. À la
bibliothèque de Steenokkerzeel, il y a une excellente équipe de bénévoles. Il y a
peut‐être moyen de travailler avec eux.
Activités supplémentaires des bénévoles : Plus de possibilités d’excursions pour
les patients externes. Promenades avec les internes hors convention (buco).
Préparer les tables de la cafeteria à midi afin que le nursing puisse assurer une
permanence plus longue aux toilettes.
Taxis Hendricks : Emploi abusif du portable par les chauffeurs. Les patients
peuvent continuer à le signaler à Me Mieke De Medts sans devoir donner le nom
du chauffeur. Il suffit de donner son propre nom et la date de l’infraction.
Convention dentiste : On ne sait pas clairement si le dentiste de la polyclinique est
conventionné ou non. Sara va s’informer.
Faire connaître Dialogue au patient : les membres du groupe dialogue ont le
sentiment que beaucoup de patients ne connaissent pas l’existence des groupes
dialogue. On cherche un moyen d’améliorer cette situation.
REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 07 07 2010
Sara De Bondt. Service de psychologie.
Présents : Patrick De Meyer, André Werelds, Karin Leliveld, Sandra Mertens, Tina
De Blay, Dr Ketelaer, Mieke De Medts.
Remarques au sujet du rapport dialogue du 09 06 2010
Les patients internes regrettent que ce ne soit qu’exceptionnellement qu’ils soient
autorisés à utiliser les toilettes du Centre de réadaptation, en faisant montre que
IMSO 2010/03 41

l’accomplissement de leur programme thérapeutique ne leur permet pas de faire
autrement.
Repas dans la cafeteria : La différence entre difficultés de déglutition et problèmes
de déglutition ne coule pas de source. Et, d’autre part, le port d’un signe distinctif
(bandeau) par les gens qui ont des problèmes graves sur ce point est stigmatisant.
(Note du traducteur Yvon : Je ne vois absolument pas ce que cela peut avoir de
stigmatisant, puisqu’il suffit de rendre ce signe très discret, et de mettre le
personnel soignant au courant, sous le signe du secret professionnel).
Sait‐on si le dentiste travaille au tarif conventionnel ou non ?
Publicité au sujet de l’existence des groupes dialogues. Une proposition a été faite
de la mettre dans la brochure d’accueil. Mieke va s’en occuper. Autre proposition :
mettre aux valves, à l’entrée du Centre, des informations et des photos sur le
sujet, ainsi que les noms des participants à ces groupes.
Rapport 2009 du médiateur (Ombudsman)
En 2009 furent traités 75 dossiers. En 2008, 54. L’augmentation des plaintes ne
signifie pas nécessairement que le travail était moins bon. Elle résulte aussi de la
meilleure accessibilité de ce service, due au fait de son déménagement dans une
zone plus visible, dans le hall d’entrée principal. Par ailleurs une brochure
informative a été distribuée aux internes et aux externes. D’autre part, les patients
deviennent plus assertifs et osent plus poser des questions, ce qui est une bonne
chose.
Taxis Hendricks :
Il a fait chaud. Les patients se plaignent des bus sans climatisation, au point de
renoncer à venir faire leurs traitements. Y a‐t‐il eu un plus grand nombre de bus
pourvus de la climatisation ces cinq dernières années ? Cette question sera posée
lors des réunions avec les transports.
Ortec :
Les patients relèvent que les délais d’attente pour les adaptations des chaises
roulantes sont parfois trop longs. Il faut ici une information des patients, avec les
explications de l’ergothérapeute responsable de l’adaptation des chaises
roulantes.
Rapport : Mieke De Medts
IMSO 2010/03 42

ODE MARITIME
J’étais en vacances à la côte et me promenais sur la digue de Saint Idesbald,
lorsqu’une dalle en pierre bleue du Hainaut gravée d’un texte attira mon
attention. C’était un écrit d’un poète que je ne connaissais pas : FERNANDO
PESSOA. Le poème, traduit du portugais en néerlandais, s’intitulait : ODE
MARITIMA. Ma connaissance passive du néerlandais me permit de saisir presque
totalement le sens de ce que je lisais, et réveilla en moi la braise poétique, laquelle
aussitôt s’embrasa, si bien que l’idée d’écrire moi‐même un poème (qui s’avérera
plus modeste que celui de FERNANDO PESSOA) germa rapidement dans mon
esprit. C’est ainsi que je me mis sur‐le‐champ à une ébauche de la composition de
ce qui allait devenir Stances maritimes *. J’emploie le mot composition à dessein car,
lorsqu’il eut pris forme, je m’aperçus que mon poème s’apparentait plus à de la
musique qu’à du texte. Les lecteurs en resteront, bien entendu, seuls juges.
Rentré à la maison avec mes Stances, j’eus tôt fait de repérer FERNANDO
PESSOA sur le net et de me procurer son poème. Ce que j’avais lu sur la pierre
n’était qu’un petit fragment d’un poème beaucoup plus vaste. C’est dans un beau
livre **, reprenant le texte original complet de ODE MARITIME jumelé à une
traduction française synoptique, que je repérai aisément le passage gravé sur la
digue. Le voici :
Les paquebots qui le matin passent la barre
Charrient devant mes yeux
Le mystère joyeux et triste des arrivées et des départs.
Charrient des souvenirs de quais lointains et d’autres moments
D’une autre façon de la même humanité en d’autres ports.
Tout abordage, tout largage de navire,
Est – je le sens en moi comme mon sang –
Inconsciemment symbolique, terriblement
Menaçant de significations métaphysiques
Qui perturbent en moi celui que j’ai été…***
Autre fragment de ODE MARITIME :
Je veux partir avec vous, je veux partir avec vous,
En même temps avec vous tous
Partout où vous êtes allés !
Je veux affronter de front vos périls,
IMSO 2010/03 43

Sentir sur mon visage les vents qui ont ridés les vôtres,
Recracher de mes lèvres le sel des mers qui ont embrassé les vôtres,
Prêter mon bras à vos manœuvres, partager vos tempêtes,
Comme vous arriver, enfin, en des ports extraordinaires !
Fuir avec vous la civilisation !
Perdre avec vous la notion de morale !
Sentir se transformer au large mon humanité !
Boire avec vous dans les mers du sud
De nouvelles sauvageries, de nouvelles révoltes de l’âme,
De nouveaux feux centraux dans mon esprit volcanique !
Partir avec vous, me défaire de moi – ah, fous le camp, fous le camp d’ici !‐
De mon habit de civilisé, de mes façons doucereuses,
De ma peur innée des prisons,
De ma vie pacifique,
De ma vie assise, statique, réglée et corrigée !
Je vous conseille chaleureusement la lecture de ODE MARITIME. Le livre coûte
14 €.
Yvon
* STANCES MARITIMES : Ce poème figure dans la revue de l’IMSO du 2 ème
trimestre de 2010.
** Référence du livre : Titre : ODE MARITIME. Il est édité aux ÉDITIONS de la
DIFFÉRENCE. La traduction du portugais, revue par Parcidio GONCALVES et
Claude RÉGY, est de Dominique TOUATI. L’ouvrage est de format carré, de
17x17 cm, de 8mm d’épaisseur et habillé d’une couverture jaune agrémentée
d’une belle reproduction miniature d’une maquette, toute en tonalités bleues, du
décor d’un spectacle de Claude RÉGY.
ISBN : 978‐2‐7291‐1833‐4.
*** Vous pourrez lire la traduction néerlandaise de ce texte, telle qu’elle figure sur
la digue de Saint Idesbald, dans la partie néerlandophone de notre revue de
l’IMSO.
U kunt de nederlandse vertaling van dit gedeelte, gelijk ze in de steen op de dijk
van Sint Idesbaldus ligt, in de nederlandse gedeelte van onze tijdschrift vinden.
(Pardon voor de eventuele taalfouten.)
IMSO 2010/03 44

Amitié
Un jour dans la vie on est seule, c’est ce que tous le monde ressent
parfois.
Jusqu’au jour que le destin décide ce que tes rêves savent.
Tu rencontres quelqu’un, tu es mal à l’aise, même timide, mais le courant
passe, tu sens que l’amitié est soudée.
De temps en temps partie, un moment de liberté, de joie, oui … de
l’amitié.
L’amitié, come de l’amour aveugle, pas come de l’orage, beaucoup de
lumière comme un mariage fort qui ne s’arrête pas, parce que tu apprécies
cette amitié.
Mieux mettre l’amitié sur un pied d’estale, que de se plaindre aux voisins
ou à la famille.
La vraie amitié dure toujours, pour celui qui l’accepte.
L’amitié n’est pas pour un instant, mais pour toujours.
Celui qui ne le comprend pas et ne se rends pas compte, n’en vaut pas la
peine.
Viviane Londot, Patiente S.E.P.
IMSO 2010/03 45

SUDOKU
N° 2
Six bonnes réponses nous sont parvenues.
a gagné la récompense de 30 €.
N° 3
Vous pouvez gagner 30 € en nous envoyant la réponse exacte avant le
01
2010. Si plusieurs participants donnent la bonne réponse, le tirage au sort
déterminera le gagnant.
Envoyez votre réponse à Christel Kempeneers, IMSO Vanheylenstraat 16,
IMSO 2010/03 46
1820 Melsbroek.

PUZZLE Français

---- PUB HENDRIKS
IMSO 2009 / 4
48

DRUKKERIJ VAN WILDERODE
----- PUB ORTHOPEDIE ½
IMSO 2009 / 4
49

IMSO 2009 / 4
50

Résultats du puzzle Uitslag van puzzle
Résultat du Sudoku Uitslag Sudoku
Résultat du sudoku N°
Les personnes suivantes nous ont adressé la bonne réponse : Madame Michèle
Béduneau, Madame Marie Van Dam, Madame Lucette Sculier, Madame Deroo Ingrid,
Madame Marie-Josée Piquet
Madame Lucette Sculier a gagné la récompense de 30 €.
Résultat puzzle français N° :
Les personnes suivantes nous ont adressé la bonne réponse : Madame Béduneau
Michèle, Madame Marie-Josée Piquet
Madame Marie-Josée Piquet a gagné la récompense de 30 €.
IMSO 2009 / 4
51

Redactieraad / Comité de rédaction : André Werelds, Yvon Leroy, Petra Bober,
Francine Luyckfasseel, Dr. Ketelaer.
Redactieadres / Adresse du bureau de rédaction :
I.M.S.O. v.z.w.
VANHEYLENSTRAAT 16
1820 MELSBROEK
TEL. : 02/752.96.00
Patiënten / Patients : € 10
Familie en vrienden : € 15
Familles et amis
Steunende leden / Membres de soutien : € 25
Door storting op volgend rekeningnummer
Par versemenet au compte bancaire suivant : 310-0452575-59
Op naam van IMSO/au nom d'IMSO
GRAAG VERMELDEN : RIJKSREGISTERNUMMER, BTW – NUMMER ou GEBOORTEDATUM
VEUILLEZ MENTIONNER VOTRE NUMERO DE REGISTRE NATIONAL, NUMERO TVA OU DATE
DE NAISSANCE
OPMERKING: GIFTEN VAN € 30 OF MEER GEVEN RECHT OP FISCAAL ATTEST.
LIDMAATSCHAPSGELD DIENT EXTRA BETAALD TE WORDEN EN GEEFT RECHT OP HET
TIJDSCHRIFT. (vb.€ 40 = gift + € 10 lidmaatschap) (voor niet-patiënten € 30 + € 15= € 45)
ATTENTION : UNE ATTESTATION FISCALE SERA DELIVREE POUR LES DONS DE € 30 OU
PLUS . (p.e. € 30 don+ € 10 = € 40 pour les patients/ € 30 don+ € 15 = € 45 pour les autres) LA
COTISATION, À VERSER EN SUPPLEMENT, DONNE DROIT À L'ABONNEMENT À LA REVUE.
TARIEF RECLAME / TARIF PUBLICITAIRE :
1/2 BLZ./PAGE : € 125 PER NUMMER/PAR NUMERO OF € 750 PER JAAR/PAR AN
1/1 BLZ./PAGE : € 250 PER NUMMER/PAR NUMERO OF/OU € 1500 EURO PER JAAR/PAR AN.
VOOR ALLERLEI INLICHTINGEN IN VERBAND MET LIDMAATSCHAPSGELDEN,
AANKONDIGINGEN, RECLAME : NEEM CONTACT OP MET ONZE REDACTIE.
POUR TOUS RENSEIGNEMENTS A PROPOS DES COTISATIONS,
ANNONCES OU PUBLICITES, VEUILLEZ VOUS ADRESSER A NOTRE SECRETARIAT.
IMSO 2007 / 2 52