VAN HER EN DER - The Mill Hill Missionaries

Die zijn gebouwd door de eerste groep
Millhillers en van binnen keurig afgewerkt
en beschermd tegen ongedierte
en zandstormen.
De ontvangst was allerhartelijkst.
Daarna ben ik wat op verkenning rond
gegaan.
In de grootste hut was het zitje. De
tijdschriften, zoals The Tablet, waren
meestal van oudere datum. Het
actuele nieuws hing aan de muur op
e-mailtjes. Er stond een kast voor het
bestek en borden, een fles met eigen-
gemaakte citroenlimonade, jam, pindakaas,
thee enz. Kortom alle spullen
die men nodig heeft om te overleven.
Ook stond er een koelkast, maar zonder
bier! Door de “achterdeur” kwam
je bij het keukentje. De Afrikaanse kok
bakte daar heerlijke broodjes. Naast
de keuken was een klein vertrek, dat
het “power-station” werd genoemd .
Batterijen en omvormers zorgden dag
en nacht voor stroom. Voor het aggregaat
werd op dat moment een nieuw
gebouwtje gebouwd. Het oude was
bouwvallig en zat vol scheuren .
Father Len Wiedemayr vertelde me
dat het daar moeilijk bouwen was vanwege
de soms metersdikke laag ‘cotton
soil’. Ook bij de bouw van het convent
voor de Mill Hill zusters, die daar
binnenkort komen, had men hetzelfde
probleem.
Onze jonge missionarissen daar zijn
allen uit Afrika (Kenia, Kameroen en
Oeganda) afkomstig. Ze werken daar
onder de Karimojong, een sterk traditiegebonden
herdersvolk. ’s Ochtends
om zeven uur is de H. Mis. Op
een doordeweekse dag zijn er niet
veel mensen in de kerk. En bijna alleen
kinderen en vrouwen. Zo er al belangstelling
van jongelui en mannen is,
dan is het alleen van op een afstand.
Je vraagt je af of dat niet frustrerend
12
is voor de jonge priesters. Nee, hoor!
Afrikanen hebben geduld. In een van
de buitenstaties, in Napumpum, was
het toch anders. Sylvester had goed
contact met de mensen daar, vooral
met de leraren en leerlingen van de
plaatselijke school. Ik bezocht ook
met hem Watakau, naar men zegt het
grootste dorp van Oost-Oeganda. Het
was net een doolhof.
Verder naar het noorden in Loyoro,
een oude missiestatie van de Comboni
missionarissen, bereidden Philip Adede
mhm (Kenia) en Len Wiedemayr
mhm (Tirool) zich voor op nieuw missionair
werk onder de Teuso bevolkingsgroep.
Cyprian Taah mhm (Kameroen)
was druk bezig met de opleiding
van catechisten. Hij was soms al vroeg
op weg en kwam vaak laat terug. Men
kan zeggen dat deze jonge Afrikaanse
Millhillers en stage studenten daar in
het noorden een modelmissie vormen
met een uitstekende teamgeest, onder
leiding van Sylvester Odhiambo mhm,
een geboren teamleider. Dank je wel,
Len, Sylvester, Cyprian, Philip en Richard.
Ik bewonder jullie missiewerk.
Jan Laarakker mhm associate