VAN HER EN DER - The Mill Hill Missionaries

JONGE AFRIKAANSE MILLHILLERS AAN
DE SLAG IN KOTIDO, OEGANDA.
Associate Jan Laarakker bracht onlangs een bezoek aan Oeganda en Kenia waar
hij verschillende langlopende projecten bezocht en ook een kijkje nam bij het Mill
Hill team in Kotido, Noord-Oeganda.
Het kerkje van Panyangara loopt uit.
In het begin van dit jaar ben ik ongeveer
drie en een halve maand in Oeganda
en Kenia geweest. Fijn om weer
eens oude bekenden te zien. Mijn
dochter Hettie kwam me opzoeken in
Masindi. Omdat ze twee weken later
kwam dan afgesproken was, had ik de
gelegenheid om naar Kotido (N.O. Oeganda)
te gaan. Dat stond al langer op
mijn verlanglijstje. Met een vliegtuigje
van de MAF ben ik er naar toe gevlogen.
De airstrip kende ik niet meer terug.
Er was een check-in balie en een
wachtlokaal met gemakkelijke stoelen.
Je kon er zelfs gratis koffie en thee
krijgen. Omdat ik de enige passagier
was, hoefde ik niet lang te wachten en
konden we een kwartiertje eerder vertrekken.
Voordat we vertrokken, bad
de piloot een gebedje voor een veilige
vlucht. Vanuit de lucht kon je pas goed
zien hoe groot Lake Kyoga is. Anderhalf
uur duurde de vlucht.
Sylvester Odhiambo mhm kwam me
ophalen bij de landingsbaan van Kotido.
Het was alsof ik op de maan geland
was. Zo ver als ik kon zien, was alles
een droge vlakte, met hier en daar een
armzalige woestijnstruik. De wegen
hadden dezelfde roestige kleur als het
land rondom. Overal naast de wegen
zag je diepe geulen waar het water
kennelijk met grote kracht doorheen
gestroomd was na een stortbui. Maar
de regen had het al maanden lang af
laten weten. Alles was kurkdroog, echt
een halve woestijn.
Een kwartiertje duurde de rit naar de
missie in Panyangara. Het dorpje is
niet meer dan een lange weg met de
huizen er tegen aan geplakt. Maar het
kerkje ligt iets terug. Daar achter kom
je in een kleine oase van Neem bomen
met daartussen een tiental “banda’s”,
Afrikaanse hutten met een strodak.
11