Editie 08 van 2013 - t Periodiekske

colofon
‘t Periodiekske wordt om de 14 dagen
APART en GRATIS verdeeld.
41.280 ex.
(-bussen met sticker)
Lees ‘t Periodiekske
✓ waar je ook bent
✓ reeds 6 dagen
voor het wordt verdeeld
op www.periodiekske.be
Politiek en religieus ruimdenkend
magazine dat geluk en
samenhorigheid promoot.
Wij zijn ook te v(r)i(e)nden op
en te volgen op
• KANTOOR:
‘T PERIODIEKSKE bvba
St.-Benedictusstraat 104, 2640 Mortsel
☎ 03 448 16 63
03 440 77 67
www.periodiekske.be
e-mail drukwerk: marc@periodiekske.be
e-mail advertenties: miel@periodiekske.be
• Commercieel verantwoordelijke:
Miel Van Bavel ☎ 0491 11 71 49
miel@periodiekske.be
• Opmerking i.v.m. verdeling?
Bel Walter 0487 42 32 07
• Volgende uitgave: 7 mei
• Deadline advertenties:
29 april
• Speciale Mik-Makvoorwaarden
voor
lokale
verenigingen
Niet veranderen, maar toevoegen …
4
Op basis van de reacties die we ontvangen, durven we -in
alle nederigheid- te zeggen dat deze columns graag worden
gelezen. Blijkbaar is ‘geluk’ een zeldzaam gewas en vernemen
heel wat mensen graag tips om het toch te oogsten. Zeker in
woelige tijden van economische crisis en grote onzekerheid,
wordt de drempel naar een comfortabel leven almaar hoger.
En comfort … wordt heel vaak verward met geluk.
In veel literatuur is ‘veranderen’ het magische recept dat de kans
op geluk verhoogt. Zo promoot men assertiviteitstrainingen
als wondermiddel om zich te handhaven in een maatschappij
die bijzonder prestatiegericht is en nauwelijks oog heeft
voor kwaliteiten als zorgzaamheid, tederheid, tolerantie, begrip en empathie. Iemand die
ongelukkig is en lijdt onder een depressie, CVS of burn-out, beschouwt men altijd weer als
een probleemgeval, in plaats van in te zien dat deze mensen seingevers zijn, die aangeven dat
het met de wereld de verkeerde kant opgaat. Temeer omdat het duidelijk gaat om ‘ziektes’
die, bijna uitsluitend, voorkomen in hoogbeschaafde en kapitalistische samenlevingen, die
hun bestaan te danken hebben aan ‘presteren’. Tot overmaat van ramp wordt in tijden van
economische recessie de prestatiedruk nog opgevoerd. Iedereen MOET aan het werk. Men
spreekt laatdunkend over de jeugd, die nauwelijks nog gemotiveerd is om te studeren of te
werken, in plaats van stil te staan bij welke studies écht zinvol zijn voor het ‘algemeen belang’
(welzijn) op langere termijn en onze jongeren te betrekken bij het debat met de vraag wat zij
zinvol vinden. Erger nog, dit debat wordt niet gevoerd. Dagelijks proberen politici en economen
ons ervan te overtuigen dat er ‘structurele economische maatregelen’ nodig zijn; terwijl een
economische maatregel per definitie niet structureel kan zijn, omdat economie behoort tot de
bovenbouw van een gemeenschap. Heel wat media geven bovendien politieke boegbeelden
en financiële experten uren zendtijd om hun onzin te blijven verkondigen. Logisch, wanneer
politieke leiders goede begrotingsresultaten en economische groeicijfers moeten voorleggen,
binnen het korte tijdsbestek van hun ambtstermijn. Weg langetermijnvisie … L
Veranderen wat misgaat, is een typische reflex
van onze consumptie- en wegwerpmaatschappij.
Iets wat niet voldoet, kieperen we gewoon op de
vuilnisbelt en we vervangen het. Verstandiger is
het om ons af te vragen wat we kunnen leren
uit de tekortkomingen van dit apparaat. Of we
het überhaupt echt nodig hebben, is een nog
belangrijkere vraag. Concreet moeten we onszelf
dringend afvragen of iedereen werkelijk zo vlug
Is armoede niet een
symptoom van een
onderontwikkeld
of ontwricht
samenhorigheidsgevoel?
mogelijk aan het werk moet om ons huidige systeem te vervangen door een ‘nieuw’ systeem,
waarbij doorgedreven prestaties en economische groei opnieuw de grote ambities zijn.
Wanneer we de sociale ongelijkheid in stand willen houden en sommige mensen in paleizen
wonen, terwijl meer en meer anderen hun leven moeten slijten in krotten of getto’s, wanneer
mensen kreeft en kaviaar eten, terwijl hun medemensen een beroep doen op voedselbanken,
dan is het inderdaad nodig dat zowel afgestudeerde jongeren als grijsaards, de handen uit de
mouwen steken en liefst veel uren arbeid kloppen. Is armoede niet een symptoom van een
onderontwikkeld of ontwricht samenhorigheidsgevoel? Iemand die zich niet bewust is van wat
hij doet, kan je geen geweten schoppen. Toch is nu al duidelijk dat komende generaties zich
tegen deze manier van werken zullen verzetten. Sociale media als Facebook, Twitter, … zullen
hierbij als verzamelplaats en barricade dienst doen.
Velen doen nog steeds aardig hun best om te houden wat ze hebben. Soms bij een gebrek aan
inzicht en zelfs in de volle overtuiging dat ze goed bezig zijn. Vaak betreft het welbespraakte
mensen, die de massa bespelen en hun uiteindelijke achterban overtuigen van hun gelijk.
Al te vaak door hen een lovenswaardig ideaal voor te spiegelen, dat ten koste gaat van
het geluk van wie er een andere mening op nahoudt. ‘Verdeel en heers’ is een slagzin die
reeds dienst deed in de tijd van de Romeinen. Ook Napoleon maakte er gretig gebruik van
om zijn rijk uit te breiden. Is dat misschien de reden waarom de gelijknamige snoepjes
er zo lekker uitzien, maar bijzonder zuur smaken? Hoe je het ook draait of keert: geen
geluk zonder samenhorigheid, geen samenhorigheid zonder geluk. Laten we de vrijheid én de
verantwoordelijkheid nemen om er samen werk van te maken.
fik.verbiest@periodiekske.be
Alle oorlogen zijn burgeroorlogen, want alle mensen zijn broeders.
François De Fénelon
When the wind of change blows, some people build walls, others build windmills.
Chinees spreekwoord