finalVersion - Erasmus University Thesis Repository - Erasmus ...

In datzelfde jaar speelde de Amerikaanse jazzpianist Freddy Johnson (1904-1961) eveneens in
Rotterdam. In de programmering van Pschorr waren in 1933 en 1934 uitzonderlijk veel zwarte
Amerikanen. Freddy Johnson vestigde zich in Amsterdam, waar hij samen met Coleman Hawkins en
Lex van Spall een trio vormde (zie par. 4.2, over Surinaamse musici in Nederlandse negercafés). Ook
saxofonist/trompettist Benny Carter (1907-2003) was in de jaren 1935-1938 in Europa actief en speelde
met The Ramblers. Langs deze weg liepen Amerikaanse musici elkaar in Nederland tegen het lijf.
Freddy Johnson nam halverwege de jaren 1930 enkele platen op met Django Reinhardt’s Hot Club de
France. Johnson was sowieso beduidend minder in Rotterdam te vinden dan in Amsterdam; hij
opende daar club ‘La Cubana’. De Duitse bezetter maakt hier een eind aan, door Johnson te arresteren.
De afscheidsavond van Freddy Johnson in de Rotterdamse Negro-Palace Mephisto; bij die gelegen-
heid speelde Clara de Vries en haar Ladies Show Band (zie afb. 3.5, pagina 49).
Johnny Dunn (1897-1937) werd gezien als dé trompettist van New York, voordat Armstrong
in 1924 in de band van Flechter Henderson ging spelen. Dunn was een pionier van de ‘plunger mute’,
het trompetspel met een demper. Hij werd echter muzikaal ingehaald door andere trompettisten,
waaronder Armstrong; in de jaren 1920 werd zijn spel als ‘ouderwets’ gezien. In 1923 en 1926 stond
Johnny Dunn avondenlang in Engeland op het podium. In maart 1928 maakte hij plaatopnames met
Fletcher Henderson en Fats Waller in de VS; daarna vertrok hij weer naar Europa. Dunn had zijn
eigen orkest, The New Yorkers, en woonde een tijd in Nederland en Denemarken. Hij maakte in okt.
1934 deel uit van The Chocolate Kiddies, een orkest onder leiding van gitarist Van Spall met de Belgische
drummer Bobby ’t Sas. Deze naam was ontleend aan ‘Jazzrevue Chocolate Kiddies’ met 45 zwarte ar-
tiesten onder leiding van Duke Ellington, die in 1925 met name in Berlijn grandioos ontvangen werd:
Amerikanen schudden Europa wakker. Johnny Dunn speelde in diezelfde tijd (in 1934 in Pschorr en in
1935 in de Cos) met The Hot Rhythm Landers. Vanaf maart 1937 stond hij op het podium van Mephisto.
Hoewel Amerikaanse solisten van betekenis in Rotterdam op het podium stonden, is hier
relatief weinig over geschreven. Zo is het opmerkelijk dat er weinig bekend is over de optredens van
de befaamde zangeres/danseres Josephine Baker (1906-1975). Volgens Romer zou zij in Pschorr
gedanst en gezongen hebben, waar echter geen aankondiging of verslag van bekend is; van andere
optredens is dit wel het geval. 164 Als deze spraakmakende artieste in de stad zingend ‘uit de kleren’
gegaan was, zou er ongetwijfeld in kranten of tijdschriften over verhaald zijn. Het is wel aanneme-lijk
dat zij in Pschorr te vinden was, om er iets te drinken, wellicht ook voor haar contacten met musici.
Johnny Dunn was immers haar muzikaal begeleider, toen Baker optrad in de Folies Bergère in Parijs.
Voordat al deze grote namen uit de jazzmuziek naar Europa kwamen, zelfs al gedurende de
Eerste Wereldoorlog, stond in café Pschorr (aan de Korte Hoogstraat) de Amerikaanse bariton James
Elmer Spyglass (1877-1957). Hij zong spirituals en cabaret-muziek en werkt na zijn muziekcarrière in
Duitsland. Hij heeft in het verhaal van Pschorr, zoals door Romer geschreven, een speciale plaats. 165
164 Romer, Rotterdam in de jaren twintig, 59-60. Josephine Baker stond wel op drie andere Rotterdamse podia (noot 30, pagina 25).
165 Romer, Pschorr, 21-22.
61