finalVersion - Erasmus University Thesis Repository - Erasmus ...

Rooij (1906-1959) in speelde. 149 Nico de Rooij, met als artiestennaam Nico Le Roy werd gezien als
‘Neêrlandsch kleinste piano Humorist’. Hij speelde ‘hot’ en toch wist hij nauwkeurig te spelen hoe de
muziek op de partituur beschreven stond. De Rooij werd om die reden ingezet voor studieopnamen
van The [Original] Ramblers. Zijn pianospel bracht hem naar Brussel, Parijs en Berlijn en bovendien
speelde Nico de Rooij met het Amerikaanse orkest van Barley Zeeman, getuige zijn persoonlijk plak-
boek. 150 Ten onrechte vermeldden kranten dat De Rooij speelde met Paul Whiteman en Cab Calloway,
maar het is wel aannemelijk dat hij bij hun concerten in Nederland was en contact met hen had. 151
De Rotterdamse multi-instrumentalist Willy Langestraat werd in 1914 geboren te Delfshaven,
en speelde met de artiestennamen ‘Billy Longstreet’ en ‘Languestra’. Hij begon zijn carrière als
amateur-musicus en bandleider van The Rhythm Boys. In 1933 namen zij deel aan het concours van De
Jazzwereld, in het Scheveningse Kurhaus, waarbij zij als zesde van de zes deelnemende orkesten
eindigden. 152 Willy Langestraat gaf niet op: hij speelde in de orkesten van John Kristel, Piet van Dijk,
Nico de Vries en Willy Schobben. Hij beperkte zich daarmee in zijn naoorlogse periode niet meer tot
jazzmuziek. Hij speelde in het ensemble van Eddy Christiani, die in 1939 als eerste een elektrische
gitaar bespeelde in Nederland (in navolging van de Amerikaanse Charlie Christian), en daarmee
waarschijnlijk ook de eerste in Europa. Langestraat speelde ook in het orkest Malando.
‘Malando’, oftewel Arie Maasland (1908-1980), een Rotterdamse pianist, accordeonist en
drummer, die een wereldhit scoorde met de tango ‘Olé Guapa’. Dit muziekstuk is onterecht een ‘nep-
tango’ genoemd, omdat het in muzikale termen dit inderdaad als tango moet worden aangemerkt. 153
In 1937 is er juist voor een Spaansklinkende artiestennaam en titel gekozen omdat dit het tangogehalte
zou ondersteunen. 154 De waarde hiervan is belangrijk als we in ogenschouw nemen dat ‘Olé Guapa’
door Arie Maasland eigenlijk de titel ‘Cosmopolite’ kreeg; vernoemd naar de Rotterdamse dancing.
Hij had een jazzverleden als drummer van The Jumping Jacks, die bij de AVRO een radio-optreden
verzorgden en regelmatig in Cosmopoliet aan de Dijk te zien waren. Tijdens het Interbellum was de
tango –samen met andere dansmuziek die wèl tot jazz gerekend worden– een succes op de dansvloer.
Trompettist en violist Louis ‘Levie’ Bannet (1911-2001) behoort tot de bekendste Rotterdamse
jazzmusici, die op vele plaatsen speelde. 155 Hij speelde o.a. bij de Internationals, het orkest van Jack de
Vries (in 1934, toen Cab Calloway er was), waar Nico de Rooij toentertijd piano speelde. 156 Dit orkest
speelde herhaaldelijk in de dancing Pschorr. Verder speelde Louis Bannet voor de oorlog trompet in
onder meer de Heck’s cafés. Als joodse muzikant komt Bannet in Auschwitz-Birkenau terecht,
hetgeen hij juist als muzikant overleefde. Na de oorlog is hij naar Canada vertrokken, waar hij
149 NJA Bulletin, no.25 (sept.1997) 23 e.v., ‘Nederlandse jazzpioniers 12 (deel 1), Nico de Rooij’.
150 Het plakboek van Nico de Rooij is geschonken aan Herman Openneer; ik heb dit bekeken tijdens een van onze afspraken
(d.d. 15 dec. 2008). Het plakboek omvat uitnodigingen uit Hilversum en uit Duitsland, door de hele jaren 1930; er is bijv. een
brief van Dirk Reese over twee gratis kaartjes als dank voor een optreden en een brief van de bevriende artiest Louis Davids.
151 NJA Bulletin, no.25 (sept.1997) 25.
152 H. Openneer, ‘Willy Langestraat 80 jaar’, in: NJA Bulletin, no.12 (juni 1994) 13-15.
153 Halbertsma en Van Ulzen (red.), Interbellum Rotterdam, 115.
154 Zie: www.popinstituut.nl/biografie/malando (d.d. 6 jan. 2009).
155 NJA Bulletin, no.13 (sept.1994) 12-13.
156 NJA Bulletin, no.11 (maart 1994) 11.
57