ONederlands Tijdschrift voor - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

V o l
16
okt
’09
Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie
Nederlands onderzoek in buitenlandse tijdschriften
Bursectomy compared with acromioplasty in the management of
subacromial impingement syndrome. A prospective randomised study.
HE Henkus, PB de Witte, RGHH Nelissen, R Brand, ERA van Arkel.
J Bone Joint Surg (Br) 2009;91-B:504-510
Vraagstelling Het vergelijken van de resultaten van
een debridement van de bursa subacromialis (bursectomie)
zonder acromionplastiek met de resultaten
van een bursectomie met acromionplastiek
bij patiënten met een subacromiaal impingement
syndroom.
Locatie Medisch Centrum Haaglanden, Den Haag.
Patiënten 57 Patiënten met een subacromiaal impingement
syndroom zonder cuff ruptuur, artrose
of labrum- en bicepsankerletsels, die waren gefaald
met conservatieve behandeling, werden prospectief
gerandomiseerd voor de interventie.
Interventie Debridement van de bursa subacromialis
(bursectomie) zonder acromioplastiek (interventie
A) en debridement van de bursa subacromialis
(bursectomie) met acromioplastiek (interventie B).
Uitkomstmaat Constant shoulder score, Simple
Shoulder Test, Visual Analogue Scales voor pijn en
functionele beperking.
Resultaten Na een follow-up van gemiddeld 31
maanden werd in beide groepen een verbetering van
het klinische resultaat gevonden, met een neiging
naar een grotere verbetering in groep B, echter
niet significant en ook niet klinisch relevant.
Conclusies De resultaten waren met name afhankelijk
van de vorm van het acromion: een vlak
acromion geeft een beter resultaat onafhankelijk
van de uitgevoerde operatie.
Commentaar Aanvankelijk werden 80 patiënten
geïncludeerd maar na een MRI-arthrogram of een
diagnostische artroscopie werden maar liefst 23
patiënten alsnog uit de studie gelaten. In de ogen
van de auteurs een gevolg van de lage specificiteit
141 ■ Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie, Vol 16, Nr 3, oktober 2009
van de Neer impingement test, welke als inclusie
criterium gold. In mijn ogen ook een stimulus om
de open versie van de acromioplastiek zo snel
mogelijk te verlaten gezien de grote hoeveelheid
intra-articulaire afwijkingen die men mist bij het
verrichten van een open Neerplastiek.
De verdeling van de morfologie van het acromion
lijkt niet gelijkelijk verdeeld te zijn over beide
groepen. In groep A is de verdeling van de Bigliani
classificatie 11-13-2, terwijl in groep B deze 5-19-6
is. In de groep met een acromionplastiek is er dus
in 6 gevallen sprake van een gehoekt acromion,
terwijl dat in de niet-acromionplastiek groep
in 2 patiënten het geval is. Om bij een dergelijke
ongelijke verdeling te beweren dat het type
acromion een belangrijke determinant is, belangrijker
dan de manier van opereren, is gewaagd.
Ook de verdeling van de uitgangsscores was niet
evenredig over beide groepen. Gelukkig waarschuwen
de auteurs dat de resultaten met voorzichtigheid
bekeken dienen te worden, niet alleen
vanwege deze niet uniforme verdeling, maar ook
vanwege de relatief kleine patiëntengroep.
Naast deze studie wordt ook de discussie omtrent
de intrinsieke etiologie (degeneratie van de
rotator cuff pezen) en de mogelijk extrinsieke
oplossing (verruimingsplastiek subacromiaal) voor
dit probleem weer opgepakt. Recent beschreef
een review de afwezige meerwaarde van operatieve
behandeling van dit ‘impingement syndroom’
boven een conservatief traject, hoewel de economische
gevolgen niet geanalyseerd konden
worden. 1 Daarentegen steeg in de laatste 10 jaar
het aantal subacromiale decompressies schrikbarend,
de laatste tijd wellicht nog versterkt door een
afname van de vergoedingen voor fysiotherapie en
het veranderde ontslagrecht. Henkus en collegae
spreken zich in hun abstract uit dat het impingement
probleem een grotendeels intrinsiek peesprobleem
is en dat het verrichten van een extra