ONederlands Tijdschrift voor - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

V o l
16
okt
’09
3D (k2D = 0.73 versus k3D = 0.69), terwijl deze
aanzienlijk en significant verbeterde voor de eerste
groep (k2D = 0.43 versus k3D = 0.59).
Conclusie:
3D-CT reconstructies verbeterden de betrouwbaarheid
van de Schatzker en Hohl & Moore classificaties.
De invloed van 3D was ook meetbaar voor
de postero-mediale ‘shear’ fracturen –waarvoor
een directe posterieure benadering wordt geadviseerd-.
Ten slotte, beoordeelden de helft van
de chirurgen een groep tibia plateau fracturen als
Schatzker III, terwijl de andere helft deze groep
consequent als Type II bestempelden. In de recente
Operatieve versus Conservatieve Behandeling van Fracturen van het
Scaphoïd: Een Systematische Review en Meta-Analyse van Prospectief
Gerandomniseerde Studies
Inleiding en vraagstelling
Een fractuur van het scaphoïd is de meest voorkomende
fractuur van alle handbeentjes. In principe
worden niet-gedisloceerde scaphoïd fracturen conservatief
behandeld. Daarentegen worden gedisloceerde
scaphoïd fracturen beschouwd als instabiel,
met een significant risico op pseudoarthrose
als deze niet operatief behandeld worden. Er is
echter een trend binnen de (orthopedische) traumatologie,
om ook de stabiele niet-gedisloceerde
scaphoïd fracturen te opereren. Deze trend is niet
evidence-based. In deze systematische review en
meta-analyse combineerden we data van prospectief
gerandomniseerde studies welke operatieve
en conservatieve behandeling van acute scaphoïd
fracturen vergeleken met als doel de beste beschikbare
evidence samen te vatten.
Methode
Wij doorzochten de Cochrane Bone, Joint and
Muscle Trauma Group Specialised Register (januari
2009), de Cochrane Central Register of Controlled
Trials (CENTRAL), MEDLINE (1966 tot en met
december 2008), EMBASE, CINAHL, de referenties
van gevonden artikelen, en zochten tevens contact
met onderzoekers uit het veld. Wij selecteerden 8
prospectief gerandomniseerde studies welke operatieve
versus conservatieve behandeling vergeleken
voor acute scaphoïd fracturen bij volwassenen.
Twee auteurs screenden onafhankelijk van elkaar
de titels, abstracts, reviewden de manuscripten,
beoordeelden methodologische kwaliteit volgens
het GRADE-scorings systeem en analyseerden de
data. Data werden gecombineerd volgens fixedeffects
en random-effects modellen met standaard
135 ■ Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie, Vol 16, Nr 3, oktober 2009
editie van Skeletal Trauma geeft dr. Schatzker zelf
aan dat Type III fracturen mogelijk alleen op de
klassieke AP röntgenfoto’s feitelijk nog ‘bestaan’
terwijl door de verbeteringen in beeldvorming
praktisch altijd een fractuurlijn onderscheiden kan
worden van het laterale fragment.
Job N. Doornberg; Maarten V. Rademakers; Michel P. van
den Bekerom; Gino M. Kerkhoffs; Jaimo Ahn; E. Ph. Steller;
Peter Kloen
Orthotrauma Research Center Amsterdam, Meibergdreef 9,
1100 DD Amsterdam, jdoornberg@partners.org
deviaties en risk ratios voor respectievelijk continue
en dichotome variabelen. Heterogeniteit tussen de
verschillende studies werd beoordeeld met Forest
plots en berekend met de I2 statistiek.
Resulaten
Vierhonderd-en-zeventien patiënten waren geïncludeerd
in 8 studies (205 fracturen werden operatief
behandeld en 212 conservatief). De meeste studies
waren methodologisch zwak. Slechts 4 studies
beoordeelden het functionele resultaat van de
behandeling volgens gestandaardiseerde chirurg-
en patiënt-georiënteerde vragenlijsten. Met het
beschikbare aantal fracturen (200 patiënten) in
deze 4 studies, vonden we een significant verschil
met betrekking tot de primaire uitkomstmaat: gestandaardiseerde
patiënt-georiënteerde uitkomst
(SMD=-0.68, 95% CI=[-1.00, -0,36], p=