november 2010

More documents

Recommendations

Info

peper. Ze ging het halen. En dan maar weer wachten. "Er moest eigenlijk een beetje vet bij," zei de man. En toen herinnerde zich iemand, dat hij in de kelder nog wat soepvlees had staan. "Ze zou ook nog wat gebonden moeten zijn," zei de man weer, want hij had in het voortuintje een aardappelstruikje zien staan. De knolletjes gingen erbij. "Wat zou je denken van een paar worteltjes?", vroeg iemand plots. En iemand anders dacht er net aan dat hij nog een raap of twee had liggen, verstopt, onder de matras. En nog iemand kwam met een struikje prei, en de overbuurvrouw had nog een selderijtje, en een handjevol bonen, en een savooikooltje en in korte tijd was het huis gevuld met een adembenemende geur. Daarna hebben ze gegeten, gegeten tot ze niet meer konden, en nog was de soep niet op… Toen nam de pelgrim dankbaar afscheid, en wou vertrekken. "Je vergeet je soepsteen," zei iemand. "Nee, die mag je houden," antwoordde de man, 'je kunt er nog honderd keren soep van koken, als je maar net doet, als wij daareven hebben gedaan." "Toch een wondere steen," zeiden de mensen wanneer de man de deur was uitgestapt. Toen de pelgrim uit het gezicht verdwenen was, raapte hij een nieuwe steen op van de weg en stopte hem zorgvuldig in zijn rugzak. Overgenomen uit gebed van de week, november 2010 VERHAAL 2 : Een kom soep. (laat dit eens naspelen zonder woorden - prachtige mimeoefening!) Een waar gebeurd verhaal in een Zwitsers zelfbediening restaurant. Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom met soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt: er zit een zwarte man op haar plaats! Hij lepelt met plezier de soep naar binnen. Wat een lef! denkt de dame. Hij ziet er best vriendelijk uit, maar ik ga me toch niet laten doen. Ze gaat tegenover hem zitten en trekt de kom met soep naar zich toe. Ze stopt haar lepel erin en begint te eten. De zwarte man trekt de kom met soep weer een beetje dichter naar zich toe, zodat de soep nu in het midden tussen hen beide staat. Zwijgend eten ze allebei van de soep. Daarna staat de zwarte recht, doet een teken dat de dame moet blijven zitten, en haalt een grote portie frieten met twee vorken. De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten. Dan zegt de zwarte „dank u wel‟ en gaat weg. Ook de dame wil verdergaan. Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar ze merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die zwarte was dus een dief… Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet dan iets waarvan ze nog veel meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit, hangt haar handtas aan een stoel. Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt… uit: Il était une foi, Pire e.a., Editions CRJC, Liège, 1996. Overgenomen uit gebed van de week, november 2010 VERHAAL 3: Bijbelverhaal van deze maand (neem een Bijbelboek ter hand bij het vertellen). Bij ons thuis is het verschrikkelijk belangrijk om de oudste te zijn. De oudste krijgt het grootste deel van de kudde van de vader. De oudste mag zijn kudde laten grazen in de grasgebieden van vader. En de oudste krijgt de zegen van vader, de zegen van God die al sinds het overlijden van mijn grootvader Abraham wordt doorgegeven. Mijn broer Esau en ik zijn een tweeling. „Eigenlijk zijn jullie allebei een beetje de oudste‟, zegt mijn moeder Rebekka. Maar dat zegt ze alleen om mij te troosten. Ik ben namelijk de jongste, al ben ik niet meer dan een minuut na Esau geboren. Ik had zijn hiel vast en floepte er meteen na hem uit. We lijken helemaal niet op elkaar, Esau en ik. Hij is groot en sproetig en heeft ros haar. Niet alleen op zijn hoofd; ook zijn armen en benen, en zelfs zijn rug zijn behaard. „Toen hij geboren werd, leek het of hij een jasje aan had‟, lacht mijn moeder soms. Ik ben kleiner en tengerder. Mijn huis is glad en mijn haar donker. Je zou echt niet zeggen dat we een tweeling zijn! „Esau heeft vandaag een hertenbok geschoten‟, zegt mijn vader. Ik hoor de trots in zijn stem. „Wat goed‟, zegt mijn moeder. „Die jongen is een echte jager.‟ „Ja‟, zegt mijn vader, „hij zal een goede opvolger zijn.‟ „Jakob is ook niet dom‟, zegt mijn moeder. „Je moet hem eens horen vertellen. Hij kent alle verhalen die de mannen ‟s avonds bij het vuur vertellen en nog veel meer.‟ Mijn vader zwijgt. Een stuk hertenvlees vindt hij meer waard dan een verhaal. Esau, zijn lievelingszoon. Ze trekken vaak samen op. Maar mijn moeder houdt het meest van mij. Ik blijf ook liever bij haar. Ik help haar met koken en dat vindt ze best leuk. Vandaag heb ik helemaal alleen een pot linzensoep gekookt. Heerlijke rode linzensoep, met stukjes vlees en kruiden erdoor. De soep is net klaar als Esau komt binnenvallen. Hij laat zich op de grond zakken en begint zijn schoenen uit te trekken. „Hmm, broertje, wat heb je daar voor
lekkers in die pot? Dat ruikt verdomd goed!‟, zegt hij. Hij schudt het zand uit zijn kleren en buigt zich over de soep. „Dat is rode linzensoep gekruid met…‟, begin ik. „Ja, ja geef me maar gauw een grote kom soep, ik barst van de honger”, onderbreekt Esau me. Opeens word ik kwaad. Die gek van een Esau beseft niet hoeveel geluk hij heeft dat hij de oudste is. Die vindt het niet meer dan normaal dat iedereen hem bedient! „Je kunt een kom soep krijgen‟, zeg ik langzaam en nadrukkelijk, „als je mij daarvoor je eerstgeboorterecht geeft.‟ Esau kijkt me één seconde sprakeloos aan. „Wat kan mij dat eerstgeboorterecht schelen?‟, roept hij dan uit. Geef mij maar een kom soep, daar heb ik tenminste iets aan!‟ „Een kom soep voor je eerstgeboorterecht‟, zeg ik zakelijk, terwijl ik hem een dampende kom rode soep aanreik. Esau slurpt de soep op zonder zelfs maar te antwoorden, maar ik ben blij. Nu is het eerstgeboorterecht van mij. Genesis 25, 19-34. Het grote avontuur van God en mens - Kolet Janssen / Thé Tjong-Khing - uitgeverij KOK Overgenomen uit gebed van de week, november 2010 VERHAAL 4 :Robby (bron : Samen werkt het, solidariteitsproject voor de basisschool bij WZZ 2010) (Te gebruiken als startmoment WZZ/advent of als gezamenlijk schoolmoment laatste week november start advent/actie WZZ/Soepstop. De advent start op zondag 28 november. Dit Robbyverhaal plaatsen we dus de laatste week van november. Het verhaal is lichtjes aangepast zodat onze soep erin voorkomt! Dit verhaal als startschot is een sterke, motiverende start van het project WZZ voor de leerlingen.) Vooraf : -Soepkom centraal in de grote Adventskrans -Klaarmaken : dozen (b.v. schoendozen) met letter erop van de slogan WZZ van dit jaar S A M EN W E R K T H E T -Decor starttoneel Robby -Klas (of leerkrachten) bereiden toneel Robby voor. -Cd-speler en CD met themalied WZZ “Samen werkt het” -Kaars per klas voor op de adventskrans van klas Achteraf kan onthaalhoekje/godsdiensthoekje als volgt worden ingericht : -Grote adventskrans - soepkom erin -Grote affiche of spandoek WZZ -Robby -Muur van dozen met slogan S A M E N W E R K T H E T 4.1. Samen zingen lied Zelf te kiezen - adventslied - uitkijken naar licht… 4.2. Welkom door voorganger Welkom, Deze laatste dagen van november. Het zijn nu echt wel de donkerste dagen van het jaar. We verlangen naar licht… . Daarover hebben we ook gezongen. We steken het haardvuur aan. Lekker dicht bijeen met een kopje soep… . Steken lampjes en kaarsjes aan… . Hier vooraan staat een grote krans met… .
Page 1 and 2: november 2010 In deze donkere tijd
Page 5 and 6: Vooraf in de klassen 2. november: e
Page 7 and 8: „dat we verdrietig zijn om de din
Page 9 and 10: En help ons goede vrienden te zijn
Page 11 and 12: Als Halloween en Allerzielen samenv
Page 13: Feestelijke soepjes… op communief
Page 17 and 18: Voorganger: Hé, Robby, da‟s wel
Page 19 and 20: Ze vindt geen werk. Ik denk wel dat
Page 21 and 22: Robby: Ja, maar niet vandaag. Elke

november 2010

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?