Een school waar je mag zijn! - Van Asch van Wijckschool

Emancipatie
Tot +/- 1960 waren er speciale mannentaken op school. De onderwijzers
hadden om beurten pleinwacht vóór en nà schooltijd. Bovendien
gingen ze voor in gebed bij de weeksluiting van de leerkrachten. ’s
Maandags werd de week geopend met gebed door het hoofd van de
school. Na protest van de mannen werden de vrouwen ook ingeroosterd.
Nu vinden we dat ook heel normaal.
Zo kwamen er meer veranderingen. Het aantal leerlingen daalde en
we kregen kleinere klassen, waardoor we meer mogelijkheden kregen
om leuk en gezellig les te geven. De leesmethode “Veilig leren
lezen” met veel variatie en veel spelletjes was een lust om mee te
werken.
Vanaf 1980 kwamen voor het eerst de buitenlandse kinderen erbij. In
één jaar opvangklas hadden ze al heel wat geleerd. Ik stond verbaasd,
hoe vlug die kinderen leerden lezen. Het rekenen gaf wat
meer problemen over ’t algemeen. Er werden allerlei spelletjes en
mogelijkheden bedacht om de integratie te bevorderen, zodat ze
elkaar konden begrijpen. De leeftijd van 6 à 7 jaar is daar ideaal voor.
Alle jaren heb ik klas 1 of 2 gehad. Daar ben ik nog dankbaar voor.
De kinderen leren in één jaar heel veel. Je hebt zichtbare resultaten.
Bovendien zijn ze op die leeftijd zeer gemotiveerd voor het schoolwerk
en dat werd nog gestimuleerd door stempeltjes en plaatjes.
Ik kan terug kijken op een prachtige tijd met als hoogtepunten: het
Sinterklaasfeest - het schoolreisje - de werkweek in Oldebroek (met
de 6e klas) - feesten met de hele school en tenslotte mijn eigen
afscheidsfeest. Ik voel me bevoorrecht, dat ik 34 jaar met plezier heb
mogen werken op de Van Asch van Wijckschool.
jubileumboekje pagina 36
V.l.n.r. staand: Juf Coppoolse, meester Sijtsma, meester Kruithof, juf Koolstra,
juf Griffioen, meester kok en juf Swart. Zittend: meester Kalden en juf Ruitinga.
Herinneringen uit de periode 1967-1971
door Else Haars-Swart (toen juf Swart)
Het is deze maand precies 40 jaar geleden, dat op een ochtend het
hoofd van de school in Tiel, waar ik toen werkte, mij vertelde dat er
3 heren voor mij waren. Van die drie heren was er één de heer
Kruithof, hoofd van een school uit Utrecht. De tijd tussen mijn sollicitatie
en dit bezoek was zo lang, dat ik allang niet meer aan een
mogelijke proeflessessie had gedacht.
Maar de kennismaking en de te geven proeflessen waren kennelijk
wel bij de heren in de smaak gevallen, want ongeveer een week later
kreeg ik te horen, dat ik benoemd kon worden. Meteen gevolgd door
de vraag of ik de benoeming wilde aanvaarden. Voordat ik echter
toehapte, wilde ik toch eerst wel even meer weten over de school en
indien mogelijk over de collega's en zo trok ik op een woensdagmiddag
richting Utrecht. Gezien het feit, dat het een school op
Gereformeerde Grondslag was, had ik voor deze gelegenheid ook
maar een hoed op gezet, iets waar je in die dagen echt niet mee opviel.
jubileumboekje pagina 37