Een school waar je mag zijn! - Van Asch van Wijckschool

ouwfase 3, 1953
Daarna was de babyboom van na de oorlog duidelijk voorbij en daalde
het aantal leerlingen gestaag. Doordat de norm van 48 leerlingen
later terugging naar 32, waren er toch wel 6 tot 8 lokalen steeds als
groepslokaal in gebruik. De overigen werden handwerklokaal, handenarbeidlokaal,
personeelskamer en filmlokaal. Pas toen de Wet op
het Basisonderwijs in 1985 werd ingevoerd en de kleuterschool in de
lagere school werd opgenomen, ontstond er weer het nodige ruimtegebrek.
Daarvoor is de onderste verdieping eerst aangepast en
later ook de twee bovenste verdiepingen. Er werd een speelzaal en
een personeelskamer in de zijvleugel gecreëerd. Later is hier de tussenwand
verplaatst, omdat ook het aantal personeelsleden toenam.
Helemaal boven is een vouwwand geplaatst tussen twee leslokalen
om een grote toneelruimte te kunnen maken en een aanrecht op de
gang. Alle wc’s werden gesloopt en herbouwd en het keukentje,
naast de directiekamer, werd personeelstoilet. In de kelderruimte
kwam een nieuw magazijn. Toen heb ik, lesgevend boven de drilboren
uit, met respect teruggedacht aan de heer Leutscher. Later werden
nog al de ijzeren ramen vervangen door kunststof exemplaren
(met zonwering!) en moest ook de voordeurgevel eraan geloven. Op
het plein kwam er een buitenberging voor de buitenspelmaterialen
van de kleuters. Die moest weer worden verplaatst, toen de laatste
aanbouw voor de peuterspeelzaal plaatsvond in 2001. Tot slot is het
jubileumboekje pagina 22
schoolplein zelf en het hek er omheen helemaal aangepakt. Oud
leerlingen van 25 jaar geleden zullen veel veranderingen zien, maar
toch zijn er hier en daar nog kleine sporen uit het verleden gebleven.
Rondgang door de school uit de jaren 70
Toen ik op de van Asch van Wijckschool binnenkwam, was dat om in
te vallen in klas vier. Mijn militaire dienst zat er haast op en ik had
daarvoor al bij diverse hervormde scholen kort ingevallen. Het toenmalige
hoofd, de heer Kruithof, was daarachter gekomen en had mij
toen weten te strikken voor deze korte klus. Ik ben er na 35 jaar nog
mee bezig, zij het nu als adjunct-directeur en verantwoordelijk voor
alle facilitaire zaken. Veel veranderingen aan het gebouw heb ik dan
ook op mijn geweten.
Nog kan ik mij het interieur uit mijn beginjaren herinneren. Het dertig
jaar oude hek rondom had zwart gaas en zwarte, ingemetselde
staanders. Bovenop zat prikkeldraad. Het plein was kaal, leeg en lekker
ruim. Daar konden de kinderen goed uit de voeten met touwtje
springen en tikkertje. Tussen de lokalen zaten de gemetselde bloembakken.
Rechtsom bij het hek ging je naar het fietsenhok; volgens
sommige oud-leerlingen een romantische plek! (Heb ik trouwens
nooit wat van bemerkt.) Langs de rand van het plein een border met
struiken en bomen. Daar werd in het voorjaar geknikkerd. Op de
punt van het plein een heel grote boom. Hij was er bijna al die 75
jaren en werd het logo van onze school. Helaas moest hij onlangs
worden gekapt door ziekte.
De voordeur was van ijzer en glas met grote metalen beugels, net
zoals nu de tochtdeuren in de hal. Links daarvan een raam boven een
laag muurtje. Op de muur een bordje met de geschilderde tekst, dat
het hoofd na 4 uur te spreken was. Helaas is dat zoek geraakt. Recht
voor je uit bij binnenkomst zaten twee deuren, van wc’s’, die nog zelden
werden gebruikt. Rechtsom, in het eerste lokaal zat de personeelskamer,
eens een leslokaal. Het bord zat er nog. Er werd tweewekelijks
vergaderd met het personeel en tweemaandelijks door het
Hoofd en de ouderraad in de avonduren.
jubileumboekje pagina 23