Een administratieve kostenschatting van de Belgische en de ...

administratieve sancties vertoont een wezenlijk onderscheid met het bevel tot
betaling 91 . Artikel 119bis van de betreffende wet vermeldt dat de procureur des
Konings ook hier over een termijn van 1 maand beschikt om een
opsporingsonderzoek of een gerechtelijk onderzoek op te starten of een gerechtelijke
vervolging in te stellen. Na het verstrijken van deze termijn kunnen de feiten enkel
nog administratiefrechtelijk worden gesanctioneerd. Zodra het strafrecht in een van
deze wetten zijn intrede doet wordt onmiskenbaar de vervolgingsbevoegdheid (art.
151 G.W.) van de procureur des Konings aanvaard. Bij het bevel tot betaling echter
wordt ondanks de aanwezigheid van strafrechtelijke elementen het Openbaar
Ministerie de bevoegdheid tot vervolging ontnomen. Door de vermenging van zowel
strafrechtelijke als bestuurlijke elementen probeert de regering de toepasselijkheid
van artikel 151 GW die het openbaar ministerie een vervolgingsbevoegdheid van
strafbare feiten geeft te ontwijken.
De door regering zelf aangehaalde wetgeving ondermijnt in feite haar argument dat
de bestuurlijke hoedanigheid van het openbaar ministerie bij het bevel tot betaling is
toegelaten. Gegeven de strafrechtelijke elementen zou de vervolgingsbevoegdheid
van het Openbaar Ministerie onverkort aanwezig zou moeten zijn. Er zijn nog andere
elementen die het vermoeden van de rechtststatelijke schending bevestigen. Ten
eerste behoort het bevel tot betaling volgens de regering nog steeds tot het
strafrecht (zie supra) waardoor art 151 GW onverkort van toepassing is. Ten tweede
moet de aanwezigheid van de procureur de rechten van de verdachte garanderen
hetgeen een zelfstandige beslissingsbevoegdheid conform artikel 151 G.W.
veronderstelt.
Hoewel het bevel tot betaling het Openbaar Ministerie haar beslissingsbevoegdheid
ontneemt, blijkt uit de redenering van de regering geen rechtvaardiging voor deze
positie. Terecht stelt de Raad Van State zich de nodige vragen betreffende de
grondwettelijkheid van het buitenspel zetten van de vervolgingsbevoegdheid van het
Openbaar Ministerie.
Welvaartsverbetering door het bevel tot betaling
De tekortkoming van de strafrechtelijke handhaving is het hoofdmotief voor de
invoering van het bevel tot betaling. Met dit motief in gedachten heeft het bevel tot
betaling een bestaansreden wanneer het een hoger opvolgingspercentage dan de
vereenvoudigde strafrechtelijke procedure heeft of wanneer hetzelfde
opvolgingspercentage aan lagere kosten wordt bereikt. Met dit opvolgingspercentage
91 Wet van 13 mei 1999 tot invoering van gemeentelijke administratieve sancties, B.S. 10 juni 1999.
Steunpunt Verkeersveiligheid 28 RA-2006-102