Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
Een beslissing inzake het al dan niet uitleveren van een persoon kan evenmin als een
‘verwijderingmaatregel’ in aanmerking genomen worden. De Raad voor
Vreemdelingenbewistingen heeft ter zake geen rechtsmacht en de Raad van State 19 blijft
bevoegd 20 .
9. Het grootste deel van het contentieux zal beslissingen omvatten genomen in het raam
van de Vreemdelingenwet.
Ook een bijzondere regeling zoals bv. een beslissing inzake de regularisatie van het
verblijf van bepaalde categorieën van vreemdelingen, behoort tot de bevoegdheid van de
Raad voor Vreemdelingenbetwistingen 21 , met dien verstande dat deze bijzondere
regeling betrekking moet hebben op de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de
vestiging en de verwijdering van vreemdelingen. 22 .
§ 2. De (omvang van de) bevoegdheid
1. Artikel 39/2 Vr.W.
10. Artikel 39/2 Vr.W. is de sleutelbepaling die de omvang van de bevoegdheid van de
Raad bepaalt. Luidens § 1 van deze bepaling doet de Raad uitspraak op de beroepen die
zijn ingesteld tegen de beslissingen van de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen
en de staatlozen. Hij kan deze beslissing “bevestigen of hervormen” 23 dan wel
“vernietigen”. Over de overige beroepen die tot zijn rechtsmacht behoren, doet de Raad
uitspraak als annulatierechter (§ 2).
Wat de omvang betreft van de bevoegdheid van de Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen, blijkt uit deze bepaling dat een fundamenteel onderscheid
bestaat tussen de beoordeling van beslissingen van de Commissaris-generaal voor de
vluchtelingen en de staatlozen – die louter bevoegd is inzake asielaanvragen - enerzijds
en de beslissingen van de overige administratieve overheden inzake
vreemdelingenbetwistingen anderzijds. Alhoewel juridisch-technisch het correcte
bevoegdheidsbepalende criterium om de omvang te bepalen, de bestreden beslissing is 24
en niet de grond van de aanvraag (inz. of die tot voorwerp heeft een asielaanvraag of
niet), loopt in de praktijk dit onderscheid in bevoegdheid in grote mate tussen asiel
19 Zie ter zake E. BREWAEYS en L. JOLIE, Commentaar bij artikel 2 KB 9 juli 2000 in Publiek procesrecht.
Artikelsgewijze commentaar met overzicht van rechtspraak en rechtsleer, Mechelen, Kluwer, s.d., losbl.;
Ch. VAN DEN WIJNGAERT, Strafrecht, strafprocesrecht en internationaal recht, Antwerpen, Maklu, 2003,
1139.
20 Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 93.
21 B.v. beslissingen genomen met toepassing van de wet van 22 december 1999 betreffende de
regularisatie van het verblijf van bepaalde categorieën van vreemdelingen verblijvend op het
grondgebied van het Rijk (B.S. 10 januari 2000) : Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State
en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St.
Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 93.
22 Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 93; G.
DEBERSAQUES, l.c., 166.
23 Zie infra voor dit begrip.
24 Zo staat tegen de weigering door DVZ om een meervoudige asielaanvraag in overweging te nemen
(art. 51/8 Vr.W.), een beroep tot annulatie open. Luidens de memorie van toelichting werd aan de
draagwijdte van de motieven van deze uitzondering, zoals geïnterpreteerd door het Grondwettelijk Hof
(Grondwettelijk Hof, nr. 61/94, 14 juli 1994) niets gewijzigd (Wetsontwerp tot hervorming van de Raad
van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting,
Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 141-142).
6