Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
bestreden akte niet wordt geschorst 291 . Niet is vereist dat de verzoeker aannemelijk moet
maken dat zijn nadeel groot is of dat het kan verergeren, maar wel dat de realisatie of de
verzwaring ervan vooraleer de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen volgens de gewone
procedureregeling uitspraak zou doen, de uitspraak volgens de gewone
schorsingsprocedure tot een formele procedurestap zou herleiden 292 . De verzoeker draagt
te dezen de bewijslast. Loutere beweringen zullen ter zake niet volstaan.
De volgende argumenten zijn o.i. niet dienend :
- de UDN-procedure kan, als uitzonderingsprocedure, uiteraard niet worden
aangewend enkel en alleen om sneller dan met toepassing van de gewone
schorsingsprocedure, een uitspraak over de vordering te verkrijgen 293 ;
- het gegeven dat het nadeel of het risico erop langer blijft voortbestaan wanneer
de gewone schorsingsprocedure wordt gevolgd, is op zich nog geen reden om te
besluiten dat de uiterst dringende noodzakelijkheid aanwezig is. Daar anders over
oordelen zou betekenen dat alle schorsingsprocedures volgens de procedure van
de uiterst dringende noodzakelijkheid zouden kunnen worden behandeld, wat
uiteraard de negatie zelve van de voorwaarde van de uiterst dringende
noodzakelijkheid en van het zeer uitzonderlijke karakter van de
schorsingsprocedures bij uiterst dringende noodzakelijkheid zou betekenen 294 ;
- aangezien het instellen van een vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging
geen schorsende werking heeft, verantwoordt het feit dat de bestreden akte kan
worden uitgevoerd hangende een gewone schorsingsprocedure op zich de uiterst
dringende noodzakelijkheid van de vordering niet afdoende. Er anders over
oordelen zou ertoe leiden dat elke vordering tot schorsing uiterst dringend zou
zijn, hetgeen de negatie zou zijn van het uitzonderlijk karakter van deze
procedure 295 ;
- de loutere verwijzing naar een bevel om het grondgebied te verlaten dat werd ter
kennis gebracht of de loutere vrees voor de tenuitvoerlegging van het bestreden
bevel, volstaan niet om aan te tonen dat de gewone schorsingsprocedure
onmiskenbaar te laat zou komen, indien blijkt dat de verzoeker niet het voorwerp
uit van een imminente verwijderingsmaatregel met het oog op zijn verwijdering
van het grondgebied van het Rijk 296 . In een dergelijk geval volstaat het indienen
van een gewone vordering tot schorsing. Wordt de tenuitvoerlegging van de
bestreden beslissing imminent, dan volstaat het met toepassing van de artikelen
39/84 en 39/85 voorlopige maatregelen bij uiterst dringende noodzakelijkheid te
vorderen 297 . Binnen de voorwaarden van artikel 39/85 is een dergelijke vordering
schorsend.
De verzoeker zal dus, om aan deze tweede voorwaarde met betrekking tot de uiterst
dringende noodzakelijkheid te voldoen, feiten en gegevens moeten aanbrengen die direct
aannemelijk maken dat de gevraagde schorsing, wil zij enig nuttig effect sorteren,
onmiddellijk moet worden bevolen, en dat, mocht de vordering worden onderzocht
volgens de gewone procedureregeling inzake schorsing, de schorsing onmiskenbaar te
laat zou komen omdat het nadeel dat ernstig wordt genoemd, reeds gerealiseerd zou zijn
en niet meer, of alleszins zeer moeilijk nog hersteld zou kunnen worden, met name zo
291
R.v.St., nr. 74.283, 12 juni 1998; R.v.St., nr. 76.781, 3 november 1998; R.v.St., nr. 85.026, 1
februari 2000; R.v.St., nr. 98.177, 7 augustus 2001; R.v.St., nr. 118.282, 11 april 2003; Cf. E.
LANCKSWEERDT, o.c., 134.
292
R.v.St., nr. 124.566, 23 oktober 2003; R.v.St., nr. 103.967, 20 februari 2002; R.v.St., nr. 109.507,
23 juli 2002; R.v.St., nr. 72.365, 10 maart 1998.
293
R.v.St., nr. 76.781, 3 november 1998.
294
R.v.St., nr. 75.555, 6 augustus 1998.
295
R.v.St., nr. 118.282, 11 april 2003.
296
Zie in die zin de princiepsarresten gewezen door de Raad van State, gewezen in algemene
vergadering : R.v.St., nrs. 141.510 en 141.512, 2 maart 2005. De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
sluit zich op expliciete wijze aan bij deze rechtspraak : RvV, nr. 553, 4 juli 2007.
297
RvV, nr. 553, 4 juli 2007.
54