Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
Ook de omstandigheden dat men zich omtrent zijn rechten nog diende te informeren bij
een derde, kregen geen gehoor in de rechtspraak van de Raad van State 278 .
In dezelfde zin overtuigen argumenten betrokken op zijn persoon evenmin 279 Uiteraard
mag de verzoeker niet zelf de oorzaak zijn van de uiterst dringende noodzakelijkheid. Zo
zal een verzoekster die sedert het verstrijken van haar legaal verblijf getalmd heeft om
verlenging te bekomen van haar legaal verblijf, zelf de oorzaak zijn van de uiterst
dringende noodzakelijkheid 280 .
4° Argumenten afgeleid uit het niet vertrouwd zijn met de voor de Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen toepasselijke procedurele voorschriften
In het bijzonder verantwoordt de omstandigheid dat, in strijd met artikel 2, 4°, van de
wet van 11 april 1994 betreffende de openbaarheid van bestuur 281 , in de bestreden
beslissing geen melding wordt gemaakt van de eventuele beroepsmogelijkheden het
talmen van verzoeker niet 282 . De enige sanctie 283 die aan de miskenning van deze
bepaling is verbonden, is immers het gegeven dat de beroepstermijn niet ingaat. De
geldigheid van de bestreden beslissing zelf komt niet in het gedrang 284 .
(cc) De negatie van de dringende noodzakelijkheid volgend uit de gevolgde procedure
voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
77. Van de verzoeker wordt tijdens het verloop van de rechtspleging ook enige
waakzaamheid verwacht, op straffe van anders zijn verzoek tot behandeling bij uiterst
dringende noodzakelijkheid te zien verworpen worden.
Zo ontkent het gelijktijdig indienen van zowel een verzoekschrift tot schorsing van de
tenuitvoerlegging (met in hetzelfde verzoekschrift het beroep tot nietigverklaring (art.
39/82, § 3, eerste lid, Vr.W.), als van een verzoekschrift tot schorsing bij uiterst
dringende noodzakelijkheid op zich het bestaan van een uiterst dringende
noodzakelijkheid 285 . Een vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid
veronderstelt immers dat de gewone vordering tot schorsing niet vermag het onheil dat
de verzoeker overkomt, te voorkomen, zodat in die logica moeilijk te verklaren is hoe
het ogenblik van zijn opsluiting, met zijn raadsman te overleggen. Het zal aan verzoeker komen om dit
argument aannemelijk te maken.
278
R.v.St., nr. 57.025, 14 december 1995.
279
B.v. zwangerschap van de verzoeker (R.v.St., nr 84.684, 14 januari 2000); datum van huwelijk
vaststellen terwijl verzoeker zich .in een precaire verblijfstoestand bevond (R.v.St., nr. 102.389, 28
november 2003).
280
R.v.St., nr. 89.658, 18 september 2000. Zie ook R.v.St., nr. 97.915, 19 juli 2001.
281
B.S. 30 juni 1994. De Vr.W. kent geen bepaling analoog aan artikel 19, tweede lid, R.v.St.-wet. De
vraag rijst of te dezen de lezing van het toepassingsgebied van artikel 2 zoals die blijkt uit de
rechtspraak van het Hof van Cassatie door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zal worden
toegepast (zie Cass. 23 oktober 2000, Arr. Cass. 2000, 570, T.F.R. 2001, 1095, noot S. HUYGHE en S.
RONSE (In deze zaak overwoog het Hof van Cassatie (verrassend op een organiek i.p.v. een inhoudelijk
criterium)) dat de directeur van de belastingen die uitspraak doet over een bezwaar, geen
administratieve overheid is in de zin van de wet van 11 april 1994, daar tegen zijn beslissing geen
voorziening voor de Raad van State maar wel voor het hof van beroep kan worden ingesteld);. In
dezelfde zin, Gent 27 mei 2003, T.Gem. 2005, 257, (kritische) noot R. HOUBEN.
282
Zie voor de toepassing van artikel 19, tweede lid, R.v.St.-wet : R.v.St., nr. 98.634, 30 augustus
2001, R.W. 2001-2002, 634, noot I. OPDEBEEK; R.v.St., nr. 111.433, 11 oktober 2002.
283
Behoudens de gemeenrechtelijke mogelijkheid dat de aansprakelijkheid van de overheid in het
gedrang kan komen door dit verzuim.
284
Ch. BAMPS, “Openbaarheid van bestuur. De federale wet van 11 april 1994 toegelicht”, Rec. Arr.
R.v.St., 1996, (21) 37. In dezelfde zin wat de rechtspraak betreft inzake artikel 19, tweede lid, R.v.St.wet
(zie J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c. 422-423).
285
R.v.St., nr. 56.730, 6 december 1995, R.W. 1996-97, 225, noot; R.v.St., nr. 92.776, 29 januari
2001. Zie ook infra, nr. 83.
52