Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

More documents

Recommendations

Info

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen tonen, zoniet zal de Raad bij de beoordeling van de vereiste diligentie uiteraard het tijdsinterval tussen de datum van de beslissing en het indienen van het beroep niet sanctioneren 247 . Zo werd bijvoorbeeld in een concrete zaak betreffende een weigering visum kort verblijf, rekening gehouden met het feit dat de verwerende partij niet kon aantonen wanneer deze weigeringbeslissing werd betekend en dat de verzoeker in Pakistan verbleef, om te oordelen dat het laten verstrijken van een termijn van 28 dagen sinds de datum van de beslissing geen onnodig talmen inhield. Uit de praktijk van de Raad van State inzake dezelfde grondvoorwaarde, blijkt dat een termijn van 5 dagen het maximum lijkt 248 . Meer dan vijf dagen wordt algemeen 249 als te lang beschouwd. Het volstaat bovendien niet om binnen de vijf dagen na de kennisgeving – én voordat het bevel uitvoerbaar wordt – een vordering in te leiden. De concrete omstandigheden kunnen inhouden dat ook termijnen van enkele dagen of uren te lang kunnen zijn. De rechtspraak van de Raad van State is in die zin gesteld dat een verzoeker die het voorwerp uitmaakt van een verwijderingmaatregel, en die wacht met het neerleggen van het verzoekschrift bij uiterst dringende noodzakelijkheid tot de dag voordien (buiten de gekende openingsuren van de griffie en buiten de normale kantooruren) 250 , of a fortiori, tot enkele uren voor de repatriëring 251 , terwijl de bestreden verwijderingmaatregel hem reeds enkele dagen eerder was ter kennis gebracht, niet diligent optreedt. Gelet op de concrete omstandigheden werd geoordeeld dat dit wachten tot enkele uren voor de repatriëring terwijl de beslissing aan de verzoeker al bekend was, de negatie zelf is van de uiterst dringende noodzakelijkheid. Gesteld wordt dat de verzoeker zelf alert en prompt moet reageren eenmaal hij kennis heeft gekregen van de bestreden beslissing, om zijn zaak zo snel mogelijk bij de Raad aanhangig te maken 252 . In dergelijke gevallen zal de verzoeker, die aldus verzuimd heeft binnen de 24 uur na de betekening van de beslissing een uiterst dringend beroep in te stellen, de bewijslast dragen van het diligent optreden. Inzake het identieke wetsbegrip in de procedureregeling voor de Raad van State besliste de Raad van State dat, opdat deze de uiteenzetting van een verzoeker met betrekking tot de vereiste van het voorhanden zijn van de uiterst dringende noodzakelijkheid zou kunnen aannemen, deze laatste dient aan te tonen dat hij diligent opgetreden heeft. In casu werd gesteld dat bezwaarlijk kan worden aangenomen dat een verzoeker die geconfronteerd wordt met een dergelijke zwaarwichtige maatregel als een administratieve vasthouding met het oog op een verwijdering van het grondgebied, en die verkiest om 4 dagen te talmen alvorens zijn vordering in te stellen de avond voor zijn repatriëring voorzien de volgende ochtend, met 247 Zie bv. R.v.St., nr. 148.277, 23 augustus 2005 (weigering van visum kort verblijf – 28 dagen tussen datum beslissing en beroep). 248 Zie b.v. R.v.St., nr. 149.894, 6 oktober 2005. Er werd van uit gegaan dat binnen de termijn van 5 dagen – i.e. de gangbare termijn waarna een bevel om het grondgebied te verlaten uitvoerbaar werd – een vordering moest worden ingeleid R.v.St., nr. 67.236, 30 juni 1997)..Zie ook R.v.St., nr. 97.915, 19 juli 2001. 249 R..v.St., 146.696, 24 juni 2005 (vijftien dagen); R.v.St., nr. 95.973, 30 mei 2001 (17 dagen); R.v.St., nr. 137.220, 10 november 2004 (bijna de gehele beroepstermijn van één maand); R.v.St., nr. 105.903, 24 april 2002 (27 dagen); R.v.St., nr. 134.172, 28 juli 2004 (30 dagen). Voor andere toepassingen inzonderheid wat het contentieux voor de Raad van State betreft, zie G. DEBERSAQUES, “De schorsingsprocedure in geval van uiterst dringende noodzakelijkheid” l.c., 187. 250 R. v.St., nr. 115.971, 15 februari 2003 (betekening bevel terugdrijving op 10 februari 2003; beroep op 15 februari 2003; verwijdering op 16 februari 2003). 251 Vier dagen gewacht, beroep enkele uren voor repatriëring : R.v.St., nr. 117.683, 29 maart 2003. In dezelfde zin : R.v.St., nr. 129.171, 12 maart 2004 (verplichting tot het organiseren van een nachtelijke terechtzitting; twee dagen gewacht, tweetal uren voor de repatriëring (R.v.St., nr. 111.931, 26 oktober 2002); R.v.St., nr. 125.140, 6 november 2003 bijna een hele dag heeft gewacht om een procedure bij uiterst dringende noodzakelijkheid in te leiden, terwijl “mede gelet op de niet betwiste omstandigheid, die geldt als een feit van algemene bekendheid, dat er regelmatig vluchten vertrekken naar Kongo tijdens het weekend”). 252 In die zin : R.v.St., nr. 115.971, 15 februari 2003. 48
G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen de vereiste spoed heeft opgetreden 253 . In dezelfde zin 254 werd beslist dat hetgeen in het kader van een vordering bij uiterst dringende noodzakelijkheid door een verzoeker ontegensprekelijk beoogd wordt, het verhinderen van zijn repatriëring is, zodat bijgevolg van de verzoeker mag worden verwacht dat hij de nodige spoed en alertheid aan de dag legt om de Raad van State niet alleen in kennis te stellen van zijn intenties maar ook om dit tijdig te doen, dit wil zeggen binnen een tijdsbestek dat nodig is om aan de Raad en aan alle partijen betrokken in het geding de gelegenheid te geven kennis te nemen van zijn vordering derwijze dat die vordering aan een grondig onderzoek kan worden onderworpen 255 . In casu was verzoekster op donderdag 24 oktober 2002 in kennis gesteld van de bestreden beslissing. Pas op zaterdag 26 oktober 2002 om 09.26 uur leidde ze met een faxbericht haar vordering in en daarin vermeldde zij dat zij op zaterdag 26 oktober 2002 om 11 uur zou gerepatrieerd worden. De Raad van State overwoog inzake dit gegeven dat klaarblijkelijk de vordering bij uiterst dringende noodzakelijkheid moest verantwoorden, dat de verzoekster niet uiteenzette waarom zij pas op zaterdag 26 oktober 2002 om 9.26 uur in de gelegenheid was om haar vordering in te leiden. Haar stilzwijgen hierover moest geïnterpreteerd worden als dat verzoekster zelf niet diligent is geweest. Ten “overvloede” overwoog de Raad van State in deze zaak “dat overigens indien verzoekster andere bedoelingen zou hebben gehad, met name de Raad van State bewust in een situatie te sturen waardoor er, gelet op de geschapen tijdsnood, geen andere mogelijkheid zou zijn dan ofwel, zonder een grondig onderzoek van de zaak mogelijk te maken toch een schorsing uit te lokken, ofwel een schorsing de facto te zien tot stand komen, zulks niet tot een andere conclusie zou kunnen leiden”. Gelet op de gelijke wetsbegrippen, is deze rechtspraak o.i. volledig overplaatsbaar naar de rechtspleging voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. Wacht de verzoeker te lang met het indienen van de vordering zonder daarvoor een aannemelijke uitleg te geven, dan heeft hij het recht “verwerkt” heeft om zich te beroepen op de uitzonderingsprocedure van de schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid 256 . De vordering zal als niet ontvankelijk worden afgewezen. (bb) "Verschonings"-gronden 73. Verzoekers voeren in de praktijk een verscheidenheid aan omstandigheden aan die, naar zij stellen, hun talmen verschoont 257 . De voornaamste worden hierna aangehaald 258 : 1° Het voorafgaand uitputten van een jurisdictioneel of een administratief (willig) beroep 74. Zonder dat enige normatieve tekst daarin voorziet, heeft de burger steeds de mogelijkheid om het bestuursorgaan dat een beslissing heeft genomen, te verzoeken de initiële beslissing te herzien 259 . 253 R.v.St., nr. 115.971, 15 februari 2003. 254 R.v.St., nr. 111.931, 26 oktober 2002. 255 Het aangehaalde arrest wijst er op dat daartoe de verzoeker de technische mogelijkheid is geboden om zijn vordering bij uiterst dringende noodzakelijkheid met een faxbericht aan de Raad te doen toekomen. 256 R.v.St., nr. 80.029, 3 mei 1999. 257 Voor een overzicht ter zake, zie G. DEBERSAQUES, “De schorsingsprocedure in geval van uiterst dringende noodzakelijkheid” l.c., 188-194. 258 Voor een grondige bespreking, zie G. DEBERSAQUES, “De schorsingsprocedure in geval van uiterst dringende noodzakelijkheid”, l.c., 188-194. 259 A. MAST, J. DUJARDIN, M. VAN DAMME en J. VANDE LANOTTE, o.c, 745. Onder bepaalde voorwaarden zal overigens het instellen van een dergelijk willig beroep de termijn voor het indienen van een annulatieberoep bij de Raad van State stuiten (J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., 464-465. Adde b.v. R.v.St., v.z.w. Homo- en Lesbiënnejongerenkoepel, nr. 72.004, 24 februari 1998, T. Gem. 1998, 257, noot J. DUJARDIN. Zie meer algemeen : M. CROMHEECKE, "Het willig administratief beroep", T. Gem. 1998, 221-238, inz. 234-237). Het laat zich aannemen dat deze rechtspraak zich ook zal toepassen voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. 49
Page 1 and 2: FACULTEIT RECHT EN CRIMINOLOGIE Rec
Page 3 and 4: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 47: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 55: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech

Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?