Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
bestemd is voor de zaken die ten gronde problemen opleveren waarvoor grondigere
debatten en een grondiger onderzoek vereist zijn. Een vordering tot schorsing zal
derhalve alleen los van de vordering tot nietigverklaring worden behandeld indien de
procedure voor zaken die slechts korte debatten 223 vereisten niet mogelijk is (art. 37 PR
RvV) 224 . In de praktijk zal de verzoekende partij worden opgeroepen om ter
terechtzitting haar mondelinge opmerkingen voor te brengen zowel over de vordering tot
schorsing als over het beroep tot nietigverklaring (i.e. de zgn. oproeping art. 36/37 PR
RvV).
De rest van de procedure is gedetailleerd in de artikelen 33-42 PR RvV. Verwezen wordt
dan ook naar deze bepalingen en voor de interpretatie ervan, naar de analoge bepalingen
uit de procedure voor de Raad van State 225 . Bij de lezing van artikel 41 PR RvV – dat de
hypothese beoogt waarin de vordering tot schorsing is verworpen en de verzoeker de
voorzetting heeft gevraagd – moet bovendien inzake het verzuim in hoofde van de
verzoeker om een memorie in te dienen, rekening worden gehouden met de
hakbijlsanctie vervat in het artikel 39/81, derde lid, in fine Vr.W. 226 . Alhoewel artikel 41
PR RvV dit niet doet uitschijnen – deze bepaling is immers op het ogenblik van de
redactie van deze bijdrage nog niet aangepast aan de onderwijl tussengekomen
wettelijke bepaling -, wordt ten aanzien van de verzoekende partij die, nadat de
vordering tot schorsing van de akte is afgewezen, niet tijdig een repliekmemorie heeft
ingediend, ambtshalve een vermoeden van gebrek aan belang vastgesteld. Het zal aan
de waakzame verzoeker toekomen om spijts de bepalingen van het procedurebesluit,
niet alleen de voortzetting te vragen, maar ook tijdig (al dan niet samen met het verzoek
tot voorzetting) een memorie in te dienen 227 , op straffe van anders zijn beroep verloren
te zien gaan.
5. De vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid
a. Algemeen
65. De toepassing van de gewone schorsingsprocedure kan in bepaalde gevallen (b.v. bij
een imminente repatriëring) te laat komen om nog op een nuttige wijze het gevreesde
moeilijk te herstellen ernstig nadeel te verhinderen. De wetgever heeft daarom voorzien
in een schorsingsprocedure bij uiterst dringende noodzakelijkheid (UDN) die er op gericht
is te verhinderen dat de gewone schorsing en, a fortiori, de vernietiging hun effectiviteit
verliezen. 228
De schorsingsprocedure bij uiterst dringende noodzakelijkheid kent een aantal specifieke
procedureregels die vervat zijn in artikel 39/82, § 1, Vr.W. en in de artikelen 3 en 43 PR
RvV. Bovendien is bepaald dat, indien de verzoeker het voorwerp is van een
verwijderings- of terugdrijvingsmaatregel waarvan de tenuitvoerlegigng imminent is,
onder bepaalde voorwaarden de tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing is
223 Het begrip “zaken die slechts korte debatten behoeven” is nader toegelicht in de memorie van
toelichting van de wet van 15 september 2006 (zie inz. Gedr. St Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 48)
en in het verslag aan de Koning bij het reeds genoemde koninklijk besluit van 9 juli 2000 (zie verslag
aan de Koning, B.S. 28 december 2006, 75.389. Voor een bespreking zie K. VAN HOUTTE en M.
MILOJKOWIC, l.c., 266-268.…………..
224 Verslag aan de Koning, B.S.28 december 2006, 75.389.
225 En de interpretatie ervan in het verslag aan de Koning (B.S. 28 december 2006, 75.389) alsook de
overeenkomstige spiegelbepalingen uit het koninklijk besluit van 9 juli 2000.
226 Zoals ingevoegd bij artikel 4 van de wet van 4 mei 2007 tot wijziging van de artikelen 39/20, 39/79
en 39/81 van de wet van 15 september 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf,
de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, B.S. 10 mei 2007. In werking getreden op 1 juni
2007.
227 Die, als die is ingediend binnen de termijn waarbinnen het verzoek tot voortzetting is ingediend, de
memorie kan vervangen.
228 Cf. R.v.St., nr. 37.530, 13 augustus 1991.
44