Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
van de verzoekende partij is dit een onweerlegbaar vermoeden. Naar analogie met de
(vaste) rechtspraak van de Raad van State inzake artikel 4, vierde lid, P.R.K.G., mag ten
aanzien van de niet verschijnende noch vertegenwoordigde verwerende partij worden
aangenomen dat er het vermoeden geldt dat deze partij instemt met de vordering, maar
dat de Raad er evenwel niet in alle omstandigheden toe gehouden is op dat vermoeden
in te gaan. Dit zal met name niet het geval zijn wanneer hij tot de vaststelling komt dat
de vordering duidelijk niet voldoet aan de ontvankelijkheids- of
gegrondheidsvoorwaarden 176 .
Partijen kunnen echter hun niet-verschijning wijten aan overmacht. Naar analogie zal de
Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in deze de theorie van de ‘ontoerekenbare
onmogelijkheid ‘ hanteren. Ingevolge deze leer bestaat overmacht uit twee componenten
: enerzijds een onoverkomelijke gebeurtenis waarop de verzoeker geen vat had en
anderzijds een subjectief bestanddeel nl. dat de verzoeker al het mogelijke heeft gedaan
om het voorval te vermijden. 177 .
§. 3. De rechtspleging voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen: het
verdere verloop van de procedure.
50. Indien alle bovenstaande elementen in acht genomen zijn, dan kan de rechtspleging
haar verder verloop kennen. De rechtsgang is bij elk van de voorziene procedures
verschillend.
1. Depistage
a. Begripsomschrijving
50. Onmiddellijk na ontvangst van het verzoekschrift onderzoekt de aangewezen
kamervoorzitter of rechter bij voorrang de beroepen waarvan het beroep doelloos,
kennelijk onontvankelijk of waarvan afstand wordt gedaan of die dienen van de rol te
worden geschrapt (art. 39/73, § 1, Vr.W.).
Deze depistageprocedure wordt gevoerd zowel in de annulatie- als in de volle
rechtsmachtprocedure. Zij strekt er toe te verhinderen dat beroepen die onontvankelijk
zijn in de gewone procedure zouden worden toegelaten en alzo onnodig lang zouden
aanslepen.
51. De vreemdelingenwet zelf geeft geen nadere omschrijving van de gehanteerde
begrippen. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat onder doelloze beroepen kunnen worden
begrepen, beroepen tegen beslissingen die werden ingetrokken. Bij kennelijk
onontvankelijke beroepen zou het gaan om beroepen die laattijdig werden ingediend of
waarvan het verzoekschrift niet aan de vereiste ontvankelijkheidvoorwaarden voldoet. 178
Zoals eerder reeds werd aangehaald, blijkt uit de parlementaire voorbereiding van de wet
van 15 september 2006 dat het de uitdrukkelijke wil van de wetgever was dat de
procedure voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zo veel als mogelijk aansluit bij
die welke geldt voor de Raad van State. Dienvolgens kan voor de interpretatie van de
verschillende begrippen en rechtsfiguren worden teruggegrepen naar die welke thans bij
de Raad van State wordt aangewend. 179
176
Vaste rechtspraak, zie b.v. R.v.St., nr. 74.288, 16 juni 1998; R.v.St., nr. 150.507, 21 oktober 2005.
177
J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., randnr. 503.
178
Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 132.
179
Ibid., 116-117.
35