Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

More documents

Recommendations

Info

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen Wat de keuze van de taal betreft voor het indienen van het verzoekschrift en de overige procedurestukken, moet de asielzoeker op straffe van niet-ontvankelijkheid van het betrokken stuk, deze procedurestukken indienen in de taal die is bepaald bij het indienen van de aanvraag overeenkomstig artikel 51/4 Vr.W. (art. 39/18, derde lid, Vr.W.). In de overige beroepen wordt de taal van de procedure bepaald overeenkomstig artikel 39/14 Vr.W.. De verzoeker – die niet onderworpen is aan de wetgeving op het gebruik van de talen in bestuurszaken – mag voor zijn processtukken en zijn verklaringen de taal gebruiken welke hij verkiest (art. 39/18 Vr.W.). Deze bepaling vergt twee nuanceringen. Allereerst dient te worden opgemerkt dat de keuze van de taal ter terechtzitting geen afbreuk doet aan de proceduretaal. De raadsman van verzoeker dient zich ook ter terechtzitting te bedienen van de proceduretaal 170 . Een tweede nuancering van het principe vervat in artikel 39/18, eerste lid, Vr.W., is dat, alhoewel deze bepaling in zeer algemene termen is gesteld, zulks niet betekent dat de partijen een volledige taalvrijheid genieten. Artikel 39/18, eerste lid, Vr.W. moet immers in het licht van rechtspraak inzake het analoge artikel 66, tweede lid, R.v.St.-Wet geïnterpreteerd te worden. Deze bepalingen moeten worden gelezen in het licht van artikel 30 G.W. luidens hetwelk het gebruik van de in België gesproken talen vrij is en niet kan worden geregeld dan door de wet en alleen voor handelingen van het openbaar gezag en voor gerechtszaken. Hieruit volgt dat de taalvrijheid voor de Raad zich beperkt tot de in België officieel gesproken talen: Nederlands, Frans en Duits 171 . Met de invoering van artikel 66, eerste lid R.v.St.-Wet. –en bijgevolg van artikel 39/18, eerste lid, Vr.W. – heeft de wetgever niet de bedoeling gehad de particulieren te machtigen hun verzoekschrift aan de Raad in onverschillig welke taal te redigeren. Een verzoekschrift kan, zo stelt de rechtspraak van de Raad van State, in een andere taal dan één van de officiële landstalen worden ingediend, wanneer een bepaling die in België bindende kracht heeft, bepaalde personen machtigt om een vreemde taal te gebruiken voor geschillen over welbepaalde aangelegenheden 172 . Het vaststellen van de taal van de rechtspleging is tot slot, binnen het vreemdelingencontentieux van belang om te bepalen of een tolk aanwezig dient te zijn op de terechtzitting (art. 13, tweede lid, PR RvV). Indien de verzoeker hieromtrent in het verzoekschrift niks vermeldt, dan worden hij geacht af te zien van de mogelijkheid gehoord te worden door middel van een tolk 173 . c. De verplichte aanwezigheid van de partijen 49. Ondanks het schriftelijk karakter van de procedure dienen de partijen ter terechtzitting aanwezig te zijn. Partijen kunnen zich echter laten vertegenwoordigen door een raadsman. Dit maakt dat de verzoeker niet in persoon moet verschijnen. 174 Inzonderheid kan de Raad de persoonlijke verschijning niet bevelen. 175 Bij een niet verschenen of niet vertegenwoordigde verzoekende partij, wordt het beroep verworpen, een verwerende of tussenkomende partij die niet verschijnt wordt geacht in te stemmen met de vordering of het beroep (art. 39/59, tweede lid, Vr.W.). Ten aanzien 170 Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 122. 171 T. DE PELSMAEKER, L. DERIDDER, F. JUDO, J. PROOT en F. VANDENDRIESSCHE, Taalgebruik in bestuurszaken, Brugge, die Keure, 2004, randnr. 958; Les Novelles v° Droit Administratif, Brussel, Larcier, randnr. 2232, 730. 172 R.v.St. nr. 23.047, 18 maart 1983; Cfr. in dezelfde zin, RvSt. nr. 13.164, 11 oktober 1968. 173 VBV, nr. 04-2072/INTERLOCUTOIRE, 28 maart 2007. 174 Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 122. 175 Infra, nr. 59. 34
G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen van de verzoekende partij is dit een onweerlegbaar vermoeden. Naar analogie met de (vaste) rechtspraak van de Raad van State inzake artikel 4, vierde lid, P.R.K.G., mag ten aanzien van de niet verschijnende noch vertegenwoordigde verwerende partij worden aangenomen dat er het vermoeden geldt dat deze partij instemt met de vordering, maar dat de Raad er evenwel niet in alle omstandigheden toe gehouden is op dat vermoeden in te gaan. Dit zal met name niet het geval zijn wanneer hij tot de vaststelling komt dat de vordering duidelijk niet voldoet aan de ontvankelijkheids- of gegrondheidsvoorwaarden 176 . Partijen kunnen echter hun niet-verschijning wijten aan overmacht. Naar analogie zal de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in deze de theorie van de ‘ontoerekenbare onmogelijkheid ‘ hanteren. Ingevolge deze leer bestaat overmacht uit twee componenten : enerzijds een onoverkomelijke gebeurtenis waarop de verzoeker geen vat had en anderzijds een subjectief bestanddeel nl. dat de verzoeker al het mogelijke heeft gedaan om het voorval te vermijden. 177 . §. 3. De rechtspleging voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen: het verdere verloop van de procedure. 50. Indien alle bovenstaande elementen in acht genomen zijn, dan kan de rechtspleging haar verder verloop kennen. De rechtsgang is bij elk van de voorziene procedures verschillend. 1. Depistage a. Begripsomschrijving 50. Onmiddellijk na ontvangst van het verzoekschrift onderzoekt de aangewezen kamervoorzitter of rechter bij voorrang de beroepen waarvan het beroep doelloos, kennelijk onontvankelijk of waarvan afstand wordt gedaan of die dienen van de rol te worden geschrapt (art. 39/73, § 1, Vr.W.). Deze depistageprocedure wordt gevoerd zowel in de annulatie- als in de volle rechtsmachtprocedure. Zij strekt er toe te verhinderen dat beroepen die onontvankelijk zijn in de gewone procedure zouden worden toegelaten en alzo onnodig lang zouden aanslepen. 51. De vreemdelingenwet zelf geeft geen nadere omschrijving van de gehanteerde begrippen. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat onder doelloze beroepen kunnen worden begrepen, beroepen tegen beslissingen die werden ingetrokken. Bij kennelijk onontvankelijke beroepen zou het gaan om beroepen die laattijdig werden ingediend of waarvan het verzoekschrift niet aan de vereiste ontvankelijkheidvoorwaarden voldoet. 178 Zoals eerder reeds werd aangehaald, blijkt uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 15 september 2006 dat het de uitdrukkelijke wil van de wetgever was dat de procedure voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zo veel als mogelijk aansluit bij die welke geldt voor de Raad van State. Dienvolgens kan voor de interpretatie van de verschillende begrippen en rechtsfiguren worden teruggegrepen naar die welke thans bij de Raad van State wordt aangewend. 179 176 Vaste rechtspraak, zie b.v. R.v.St., nr. 74.288, 16 juni 1998; R.v.St., nr. 150.507, 21 oktober 2005. 177 J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., randnr. 503. 178 Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 132. 179 Ibid., 116-117. 35
Page 1 and 2: FACULTEIT RECHT EN CRIMINOLOGIE Rec
Page 3 and 4: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 33: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 55: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech

Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?