Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
rechtshandeling op te komen; dat beide aspecten aanwezig moeten zijn opdat een
annulatieberoep ontvankelijk ingesteld zou zijn en zou blijven” 130
Concreet betekent dit dat een belang bestaat uit twee componenten: enerzijds moet de
vernietiging (of in het geval van volle rechtsmacht de hervorming) van de bestreden
beslissing aan de verzoeker een direct en persoonlijk voordeel verschaffen. 131 Anderzijds
moet het belang actueel, persoonlijk, rechtstreeks, geoorloofd en zeker zijn. Specifiek
voor het vreemdelingencontentieux zijn voornamelijk van belang het actueel en
geoorloofd karakter van het belang. Binnen het vreemdelingencontentieux worden
slechts individuele beslissingen genomen die, in het merendeel van de gevallen de
rechtstoestand van de vreemdeling ongunstig beïnvloeden. Dit maakt dat men er van uit
kan gaan dat het belang vrijwel steeds persoonlijk en rechtstreeks zal zijn. 132
Het actueel karakter van het belang brengt met zich mee dat het belang vanzelfsprekend
voorhanden moet zijn op het ogenblik van het indienen van het verzoekschrift bij de
Raad alsook op het ogenblik waarop de Raad uitspraak zal doen over het beroep. 133 Een
belang kan immers in de loop van de procedure teloorgaan, zodat het beroep
onontvankelijk wordt. Specifiek voor wat het vreemdelingencontentieux betreft, kan het
belang teloorgaan wanneer de bestreden beslissing vervangen wordt 134 , haar volle
uitwerking heeft gehad 135 of indien de verzoeker in de loop van het geding volledige
genoegdoening heeft gehad. 136 De vereiste dat het belang moet blijven bestaan
gedurende de loop van het geding brengt met zich mee dat de verzoeker, ook na het
instellen van zijn beroep, blijk moet geven van een voortdurende en ononderbroken
belangstelling in de procesgang. 137 Dit maakt dat de verzoeker in een procedure, alle
130 R.v.St. nr. 53.062 van 27 april 1995.
131 A. MAST, J. DUJARDIN, M. VAN DAMME en J. VANDE LANOTTE, o.c., randnr. 958; G. DEBERSAQUES,
“Het contentieux in het vreemdelingenrecht voor de Raad van State: een onderzoek naar de primaire
ontvankelijkheidvoorwaarden”, l.c.,196; J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., randnr. 211 en 312-318;
27; G. DEBERSAQUES, “Het contentieux in het vreemdelingenrecht voor de Raad van State: een
onderzoek naar de primaire ontvankelijkheidsvoorwaarden” l.c., 202-204.
132 G. DEBERSAQUES, “Het contentieux in het vreemdelingenrecht voor de Raad van State: een
onderzoek naar de primaire ontvankelijkheidvoorwaarden”, l.c.,198-199.
133 J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., randnr. 254 en 264-298; S. LUST, Rechtsbescherming tegen een
(administratieve) overheid, Gent, studentencursus 2006-2007, 105.
134 Een vervanging van een beslissing door een nieuwe, definitieve, beslissing kan immers beschouwd
worden als een opheffing van de bestreden handeling. Voorbeelden uit de rechtspraak zijn: R.v.St.. nr.
97.867 van 13 juli 2001 (“dat hieruit volgt dat de bestreden beslissing is vervangen door een nieuwe,
recentere en definitieve beslissing; dat een eventueel tussen te komen vernietiging van de bestreden
beslissing niet kan leiden tot het rechtsherstel dat de verzoekster nastreeft; dat derhalve het belang in
hoofde van verzoekster verloren is gegaan;”) R.v.St. 103.695 van 18 februari 2002 .
135 Deze vorm van teloorgang van het belang kan eveneens gecatalogeerd worden onder het doelloos
worden van het beroep wegens het teniet gaan van het voorwerp ervan: G. DEBERSAQUES, “Het
contentieux in het vreemdelingenrecht voor de Raad van State: een onderzoek naar de primaire
ontvankelijkheidvoorwaarden”, l.c.,200. Voor voorbeelden en toepassingen uit de rechtspraak van de
Raad van State betreffende een doelloos beroep in het vreemdelingencontentieux kan verwezen worden
naar de opsomming en referenties aldaar gegeven in het kader van het doelloos beroep (ibid. 190-191).
136 Ook hier is het doelloos worden van het beroep omwille van het teniet gaan van het voorwerp ervan
en het teloorgaan van het belang moeilijk van elkaar te onderscheiden. Voorbeelden uit de rechtspraak
waar de Raad van State waarin beslist wordt tot het teloorgaan van het belang: R.v.St.. nr. 92.634 van
25 januari 2001 (“dat dient te worden vastgesteld dat verzoeker na het gegeven bevel een tijdelijk
verblijfsrecht heeft verkregen; dat het bevel van eerdere datum derhalve geen uitwerking meer kan
hebben; dat verzoeker aldus geen belang heeft bij onderhavig beroep,”); R.v.St.. nr. 103.791 van 21
februari 2002 (“dat derhalve op grond van deze machtiging tot verblijf het thans bestreden bevel om het
grondgebied te verlaten niet langer rechtsgeldig ten uitvoer kan worden gelegd; dat bijgevolg
ambtshalve wordt vastgesteld dat de verzoeker geen belang meer heeft bij de vordering”); Zie ook G.
DEBERSAQUES, “Het contentieux in het vreemdelingenrecht voor de Raad van State: een onderzoek
naar de primaire ontvankelijkheidvoorwaarden”, l.c., 201.
137 Dit naar analogie met dezelfde sanctie die, wat de Raad van State betreft, geldt t.a.v. de verzoeker
die niet meewerkt met het auditoraat. Zie R.v.St. nr. 163.775 van 19 oktober 2006 (“Overwegende dat
een verzoekende partij, wil zij haar belang bij het ingestelde beroep bewaren, een voortdurende en
ononderbroken belangstelling voor haar proces moet vertonen; dat zij om die reden verplicht is haar
medewerking aan de rechter te verlenen telkens wanneer zij daartoe wordt verzocht; dat wanneer haar
26