Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
28. Toch is er een fundamenteel verschil met de procedure die geldt voor de Raad van
State, m.n. inzake de onderzoeksbevoegdheid: de Raad belast zich niet met aanvullend
onderzoek op straffe van anders buiten zijn door de vreemdelingenwet bepaalde
bevoegdheden te gaan. Het inquisitoriale karakter van de rechtspleging bij de Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen doet vermoeden dat de Raad zélf de nodige
onderzoeksdaden kan stellen, dit is echter niet het geval. De Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen mag, in tegenstelling tot de Raad van State, zelf geen
onderzoeksdaden stellen.
Enige nuancering is hier echter op zijn plaats: de Raad mag, onder de voorwaarden door
de wet bepaald, bij een procedure in volle rechtsmacht, nieuwe gegevens in aanmerking
nemen. De Raad zal echter enkel “nieuwe gegevens” in aanmerking nemen wanneer aan
twee cumulatieve voorwaarden is voldaan. Vooreerst moeten de nieuwe gegevens
opgenomen zijn in het oorspronkelijke verzoekschrift (of in het verzoekschrift tot
tussenkomst) en op de tweede plaats moet de verzoeker of tussenkomende partij
aantonen dat hij deze nieuwe gegevens niet vroeger, in de loop van de administratieve
procedure heeft hunnen inroepen. In afwijking van deze voorwaarden én met het oog op
een goede rechtsbedeling, kan de Raad beslissen om élk nieuw gegeven dat hem ter
kennis wordt gebracht door partijen, mét inbegrip van hun verklaringen ter
terechtzitting, in aanmerking te nemen.
Wanneer de Raad hiertoe beslist, dan moeten de gegevens (art. 39/76, §1, 2 e lid Vr. W.)
- steun vinden in het rechtsplegingdossier;
- van die aard zijn dat ze op een zekere wijze het gegrond of ongegrond karakter
van het beroep kunnen aantonen;
- niet eerder in de procedure meegedeeld kunnen zijn.
De hierboven opgesomde voorwaarden zijn enkel van belang voor het in aanmerking
nemen van de nieuwe gegevens. Of deze gegevens al dan niet relevant zijn, wordt
autonoom door de Raad beslist in het verdere verloop van de procedure.
3. De schriftelijke aard van de rechtspleging
29. Naast inquisitoriaal verloopt de rechtspleging bij de Raad ook hoofdzakelijk
schriftelijk. Partijen en hun raadslieden mogen hun opmerkingen ter terechtzitting
mondeling voordragen, doch kunnen géén andere middelen aanvoeren dan die welke ze
in hun procedurestuk (verzoekschrift of nota) hebben uiteengezet (art. 39/60 Vr.W.). 119
De voorzitter ondervraagt de partijen indien dit noodzakelijk is (art. 14, tweede lid, PR
RvV).
Ook hier is enige nuancering op zijn plaats wanneer nieuwe gegevens worden
aangebracht. 120
4. De summiere aard van de rechtspleging
30. Tot slot dient nog te worden stilgestaan bij de summiere aard van de rechtspleging.
Hieruit vloeit voort dat een eenvoudig verzoekschrift volstaat om een zaak bij de Raad
aanhangig te maken. Vanzelfsprekend dient dit verzoekschrift wél te voldoen aan de in
de vreemdelingenwet (art. 39/69 Vr. W.) duidelijke, op straffe van nietigheid
voorgeschreven, ontvankelijkheidvoorwaarden. Tevens kunnen partijen zich ter
119 Ibid.., 122.
120 Zie supra
23