Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
HOOFDSTUK III. – DE PROCEDURE VOOR DE RAAD VOOR
VREEMDELINGENBETWISTINGEN
§ 1. Algemene kenmerken
1. De Raad heeft een eigen autonome proceduregeling
25. Voor de Raad zijn het merendeel van de bepalingen betreffende de rechtspleging
terug te vinden in de Vreemdelingenwet, m.n. in de artikelen 39/56 -39/85. Naast deze
bepalingen ligt de rechtspleging voor de Raad ook vervat in het Koninklijk Besluit van 21
december 2006, houdende de rechtspleging voor de Raad voor
Vreemdelingenbetwistingen (PR RvV) 105 . Bij de conceptie van het laatstgenoemde besluit
is in belangrijke mate uitgegaan van de procedurereglementen die van toepassing zijn op
de procedures voor de Raad van State, hetgeen aansluit bij de uitdrukkelijke wil van de
wetgever 106 .
26. De vraag rijst welke (wettelijke) bron – het Gerechtelijk Wetboek dan wel de
procedureregeling voor de Raad van State - moet worden gehanteerd bij de interpretatie
van de in het procedurereglement gehanteerde begrippen, alsook indien zowel de wet als
het PR RvV het stilzwijgen bewaart ?
O.i. moet deze vraag worden behandeld aan de hand van twee criteria : enerzijds de
autonomie van de administratieve rechtspleging en anderzijds de wil van de wetgever om
zo nauw als mogelijk aan te sluiten bij de interpretatie door de cassatierechter van de
betrokken procedurebepalingen.
In de eerste plaats gaat de procedure voor de Raad uit van het beginsel van de
autonomie van de administratieve rechtspleging. Zeer algemeen kan worden gesteld dat
er tussen de procedures die gelden voor de rechtscolleges van de rechterlijke macht
enerzijds en die welke gelden voor de administratieve rechtscolleges – en de Raad van
State en de Raad in het bijzonder - geen verbanden zijn en dat beide rechtsplegingen
volgens hun eigen procedurevoorschriften worden beheerst : aan de ene kant de
procedure voor de rechtscolleges van de rechterlijke orde die wordt geregeld door de
bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek; aan de andere kant die voor de Raad van
State, afdeling bestuursrechtspraak en voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
anderzijds, door hun respectievelijke (administratieve) procedureglementen en –
bepalingen.
Essentieel bij de vergelijking tussen de gerechtelijke en administratieve rechtsplegingen
is dat ze van een andere orde zijn, waarbij de procedure voor de Raad van State en voor
de Raad uitgaat van het beginsel van de autonomie van de administratieve rechtspleging
107 . Zij is op eigen regelen gesteund zodat het Gerechtelijk Wetboek niet het gemeen
recht is dat, behoudens andersluidende teksten, toepasselijk is. Wordt de Raad van State
– en bij uitbreiding, de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen - ertoe gebracht bepaalde
regelen die in het Gerechtelijk Wetboek zijn neergelegd toe te passen, dan is het niet
omdat de voorschriften ervan van rechtswege op het geschil toepasselijk zouden zijn,
maar omdat de rechtspleging voor de hoven en rechtbanken en die welke is geregeld is
door de eigen procedurereglementen, beheerst worden door principes die, zoals
bijvoorbeeld het contradictoir debat, de eerbiediging van het verdedigingsrecht, of de
verplichting uitspraken te motiveren, in ieder democratisch land aan iedere degelijke
105 B.S. 28 december 2006.
106 Verslag aan de Koning betreffende het koninklijk besluit van 21 december 2006 houdende de
rechtspleging voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, B.S. 28 december 2006, Ed. 4, 75382.
107 Voor de ratio legis van deze autonomie van de administratieve rechtspleging, zie A. MAST, J.
DUJARDIN, M. VAN DAMME en J. VANDE LANOTTE, o.c., p. 1108, nr. 1042.
20