Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

More documents

Recommendations

Info

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen In de rechtspraktijk evenwel, zal, gelet op het bepaalde in artikel 63, tweede lid, Vr.W., nog eerder in zeer beperkte mate een beroep kunnen worden gedaan op de kort gedingrechter. Op grond van de voornoemde bepaling zijn immers de volgende administratieve beslissingen uitdrukkelijk uitgesloten van een vordering in kort geding op grond van artikel 584 Ger. W. : de terugdrijving (art. 3 Vr.W.), het bevel om het grondgebied te verlaten (art. 7 Vr.W.), de weigering van het recht op verblijf (art. 11 Vr.W.), de weigering van het recht op terugkeer (art. 19 Vr.W.). Gelet op deze uitsluiting van het gerechtelijk kort geding ten opzichte van voornoemde maatregelen, en op de hiervoor toegelichte annulatie- en schorsingbevoegdheid van de Raad, mag worden besloten dat de Raad de gemeenrechtelijke rechter is om kennis te nemen van beroepen, zowel tot schorsing als ten principale, tegen elke maatregel tot verwijdering van het grondgebied waartoe besloten is met toepassing van de vreemdelingenwet. Zelfs indien het beroep in werkelijkheid gaat om de erkenning van een subjectief recht dat in de vreemdelingenwet besloten ligt, waardoor het een recht wordt van politieke aard, of wanneer het rechtstreeks en werkelijke onderwerp van de vordering is, het laten vaststellen van het bestaan van een subjectief, burgerlijk of politiek recht, of het laten veilig stellen van de inachtneming van zulk een recht, zal de bevoegdheid van de kort gedingrechter in het vreemdelingencontentieux beperkt zijn 86 . Gelet op uitsluiting van de rechtsmacht van de kort gedingrechter die bijna allesomvattend is wat de beslissingen betreft op grond van de vreemdelingenwet, zal dus in essentie moeten bepaald worden of het werkelijke voorwerp van de vordering betrekking heeft op een burgerlijk subjectief recht in de zin van artikel 144 G.W. of op een politiek subjectief recht voortvloeiend uit een andere wet dan de vreemdelingenwet en waarvan de betwisting door de wetgever op grond van artikel 39/2 Vr. W. niet aan de Raad is opgedragen, in welke gevallen de kort 87 88. gedingrechter (nog) bevoegd zal zijn (2). De enige uitzondering : artikel 51/8 Vr.W. 22. Luidens artikel 51/8, Vr.W., kan de minister van Binnenlandse Zaken, of diens gemachtigde, beslissen de asielaanvraag niet in aanmerking te nemen wanneer de vreemdeling voorheen reeds dezelfde aanvraag heeft ingediend bij een door de Koning aangeduide overheid in uitvoering van artikel 50, eerste lid, Vr.W. en hij geen nieuwe gegevens aanbrengt dat er, wat hem betreft, ernstige aanwijzingen bestaan van een gegronde vrees voor vervolging in de zin van het Verdrag van Genève zoals bepaald in artikel 48/3 Vr.W., of ernstige aanwijzigingen bestaan van een reëel risico op ernstige schade bepaald in artikel 48/4 Vr.W. De nieuwe gegevens 89 moeten betrekking hebben 86 Cf. Raad van State. Openbaar verslag over het gerechtelijk jaar 1994-1995, Raad van State van België, 261; J. JAUMOTTE, 243 en 245, die er terecht op wijst, aan de hand van een bijgevoegde tabel die het toepasselijke wettelijke kader schetst (p. 257) "qu’ il ne peut (...) être utilement renvoyé à un jugement ou à un arrêt des cours et tribunaux en la matière qu’après savoir pris soin de replacer (...) ledit arrêt ou jugement dans le cadre législatif qui trouvait à s’appliquer à l’époque à laquelle il a été prononcé". Niet alle auteurs maken dit (terechte) genuanceerde onderscheid bij het duiden van de bevoegdheden van de kort gedingrechter. 87 D. VAN HEULE, Vluchtelingen. Een overzicht, Gent, Mys & Breesch, 1998, p. 191, nr. 468. 88 Eén en ander sluit evenwel niet uit dat rechtspraak ter zake van de kort gedingrechter niet eensluidend is : zie b.v. de door J. JAUMOTTE in noot 114 (l.c. 245) aangehaalde uiteenlopende rechtspraak. Zie ook de toepassingen opgesomd in D. VAN HEULE, o.c. 190-191 en L. DENYS, "Rechtsmiddelen in de vreemdelingenwet" in Migratie en migrantenrecht, 6, D. CUYPERS, B. HUBEAU en M.-C. FOBLETS (eds.), 2001, o.c., (111) 213-215, waarbij wel rekening moet worden gehouden met het op het ogenblik van de uitspraak geldende wettelijke kader ter zake (zie J. JAUMOTTE, l.c., 257). Adde b.v. Voorz. Rb. Brussel, 23 januari 2002, A.R. nr. 2001/1439/C inzake G. En S. T./B.S., onuitgeg. (geen rechtsmacht om een weigering tot inoverwegingname en het bevel om het grondgebied te verlaten te schorsen totdat de Raad van State zich heeft uitgesproken over de aanhangige annulatieberoepen). 89 Het loutere feit dat de asielaanvrager deze gegevens niet kon aanbrengen noch vermelden in zijn eerste asielaanvraag lijkt op zich alleen niet te doen aannemen dat deze gegevens "nieuwe gegevens" zijn in de zin van het artikel 51/8 Vr.W. (R.v.St., nr. 95156, 3 mei 2001). Bovendien mag niet uit het oog worden verloren dat de aangebrachte nieuwe gegevens bovendien moeten doen blijken dat er, wat de 16
G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen op feiten of situaties die zich hebben voorgedaan na de laatste fase in de procedure waarin de vreemdeling ze had kunnen aanbrengen. Uit de parlementaire voorbereiding van deze bepaling blijkt dat zij beoogt een specifieke vorm van misbruik van procedure, het systeem van herhaalde identieke vluchtelingenverklaringen, uit te schakelen, m.n. "te vermijden dat een vreemdeling zijn verblijf op een kunstmatige wijze verlengt door voor een tweede of volgende keer een aanvraag in te dienen, nadat een afgesloten onderzoek heeft aangetoond dat hij niet in aanmerking komt voor erkenning als vluchteling of voor de status van subsidiaire rechtsbescherming. Het gaat dus om vreemdelingen die vroeger reeds een aanvraag hadden ingediend en die de mogelijkheid hebben gehad om tegen een weigering in beroep te gaan. De weigering overeenkomstig artikel 51/8 kan worden beschouwd als een weigering om een zaak met dezelfde partijen en met hetzelfde voorwerp een tweede keer te onderzoeken 90 . Een eventueel tweede onderzoek van dezelfde aanvraag kan worden afgewezen, zonder dat hiermee aan de betrokkene het recht op een effectief rechtsmiddel ontzegd wordt " 91 . 23. Artikel 51/8, tweede lid, Vr.W. zoals geïnterpreteerd door het Grondwettelijk Hof wat de (identieke) bevoegdheid van de Raad van State betrof, 92 sluit o.i. de vordering tot schorsing bij de Raad uit tegen een beslissing om de herhaalde vluchtelingenverklaring niet in aanmerking te nemen in de gevallen waarin de vreemdeling 93 : a) reeds vroeger een verklaring om zich als vluchteling te laten erkennen heeft afgelegd, verklaring die na onderzoek niet in aanmerking is genomen; en b) de mogelijkheid heeft gehad om tegen die weigering in beroep te gaan en alle rechtsmiddelen uit te putten; en c) een identieke verklaring aflegt zonder enig nieuw gegeven aan te voeren, waarbij nieuwe gegevens in de zin van deze wetsbepaling zijn gegevens die “betrekking hebben op feiten of situaties die zich hebben voorgedaan na de laatste fase in de procedure waarin de vreemdeling ze had kunnen aanbrengen”. De basisregel is dat DVZ slechts toepassing mag maken van artikel 51/8 Vr.W. indien de aangehaalde gegevens niet nieuw zijn. De DVZ mag zich dus, bij een toepassing van artikel 51/8 Vr.W., niet uitspreken over de geloofwaardigheid van de gegevens of deze beoordelen in het kader van de Conventie van Genève of de subsidiaire asielaanvrager betreft, ernstige aanwijzingen bestaan van een gegronde vrees voor vervolging in de zin van het Verdrag betreffende het vluchtelingen statuut. Voor het onderscheid met het begrip “nieuwe gegevens” in de zin van artikel art. 39/76, §1 zie Wetsontwerp tot hervorming van de Raad van State en tot oprichting van een Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, Memorie van toelichting, Parl. St. Kamer 2005-2006, nr. 2479/001, 97; Zie ook RvV, nr. 133, arrest van 16 juni 2007, overweg. 3.2.2. 90 Vanuit het algemeen bestuursrecht is een bevestigende beslissing nooit vatbaar voor annulatieberoep en dus ook niet voor een vordering tot schorsing : zie J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c., randnr. 13 91 Memorie van toelichting, Parl. St. Senaat 1992-93, nr. 555-1, 9; R.v.St., nr. 92647, 25 januari 2001. 92 M.n. rechtsoverweging B.5.8.1 van het het arrest nr. 61/94 van 14 juli 1994, T.V.R. 1994, 179, noot M. VAN DE PUTTE, Rev. Dr. Étr. 1994, 548, noot J. CARLIER en D. VAN HEULE, J.L.M.B. 1995, 1396, noot D. RENDERS, overw. B.5.8.1.; Grondwettelijk Hof, nr. 83/94, 1 december 1994, overw. B.6.; Grondwettelijk Hof, nr. 21/2001, 1 maart 2001, overw. B.3.4. 93 Zie ook G. DE MOFFARTS, "De opschortingbevoegdheid van de Raad van State in geval van een nieuwe aanvraag tot erkenning van de hoedanigheid van vluchteling" (noot onder R.v.St., nr. 56.999, 13 december 1995), T.V.R. 1996, 37-38; F. BERNARD, "La procédure belge de reconnaissance de la qualité de refugié à l’épreuve de la censure du Conseil d’Etat. Examen de jurisprudence 1994-1998)", Rev. Dr. Etr. 1998, (603), 610-613. De betrokken vreemdeling blijft aldus uit de asielprocedure en kan het voorwerp uitmaken van een verwijderingsmaatregel (D. VAN HEULE, o.c., 91). 17
Page 1 and 2: FACULTEIT RECHT EN CRIMINOLOGIE Rec
Page 3 and 4: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 15: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech
Page 55: G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rech

Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?