Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor - Foyer

G. DEBERSAQUES en Fr. DE BOCK, Rechtsbescherming tegenover de overheid bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
een daartoe correct ingediende aanvraag en het stilzwijgen van het bestuur moet
‘langdurig’ en ‘omstandig’ zijn 72 .
b. De vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van de beslissing
(1) Alle vernietigbare handelingen zijn vatbaar voor schorsing
20. Artikel 39/82, § 1, Vr.W. bepaalt – op gelijke wijze als 17 R.v.St.-wet - dat de
Raad bevoegd is om de schorsing te gelasten van de uitvoering van een door hem
vernietigbare handeling. Artikel 39/84 Vr.W. geeft - op gelijke wijze als artikel 18
R.v.St.-wet - eveneens een exclusieve bevoegdheid aan de Raad om, bij voorraad, “alle
nodige maatregelen (te) bevelen om de belangen van de partijen of van de personen die
belang hebben bij de oplossing van de zaak veilig te stellen, met uitzondering van de
maatregelen die betrekking hebben op de burgerlijke rechten” 73 .
Uit artikel 39/82 Vr.W. volgt dat de schorsingsbevoegdheid van de Raad wordt bepaald
door de bevoegdheid tot het vernietigen van de beslissing waarvan de schorsing wordt
gevorderd 74 . Aangezien de schorsingsbevoegdheid het accessorium is van het beroep tot
nietigverklaring, kan in beginsel worden verwezen naar de overeenkomstige regels die
gelden voor de beoordeling van de bevoegdheid van de Raad wat het beroep tot
nietigverklaring betreft. Concreet houdt zulks in dat voor alle beslissingen in het
vreemdelingencontentieux die vatbaar zijn voor vernietiging, de schorsing van de
tenuitvoerlegging kan worden gevorderd. Ook (impliciete of fictieve 75 ) en expliciete 76 )
weigeringsbeslissingen zijn derhalve vatbaar voor schorsing
Wegens de ruime bevoegdheden die aan de Raad zijn gegeven zowel wat de schorsing
als wat de voorlopige maatregelen betreft, hebben de beroepsmogelijkheden die de
artikelen 39/82 en 39/84 Vr.W. bieden een gevolg dat equivalent is aan dat van het
gewone kort geding 77 .
72 Zie voor een analyse van deze voorwaarden, I. OPDEBEEK, Rechtsbescherming tegen het stilzitten
van het bestuur, Brugge, die Keure, 1992, 249-252. Zie ook RVV, nr. 2, 8 juni 2007, overw. 3.2..
73 Grondwettelijk Hof, nr. 20/93, 4 maart 1993, T.V.R., 1993, 14, noot M.-C. FOBLETS, overweg. B.3.9.
74 Cf. LEWALLE, P., Le référé administratif, Luik, Ed. coll. Sc. Fac. Dr. Liège, 1993, 93; G.
DEBERSAQUES, Knelpunten in de schorsingsprocedure voor de afdeling administratie. Een prima facieonderzoek
van de primaire ontvankelijkheidsvoorwaarden van de vordering tot schorsing", l.c., 42.
75 Zie wat de ficitieve weigeringsbeslissingen betreft en de verdeeldheid die ter zake bestond in de
rechtspraak van de Raad van State inz. J. BAERT en G. DEBERSAQUES, “Fictieve weigeringsbeslissingen
zijn vatbaar voor schorsing door de Raad van State” (noot onder R.v.St., nr. 56.258, 17 november
1995), R.W. 1995-96, 988-989; J. BAERT en G. DEBERSAQUES, o.c.,, 11. Uiteindelijk heeft het
Grondwettelijk Hof de knoop doorgehakt (nr. 191/2004 van 24 november 2004 en de lezing dat een
impliciete weigeringsbeslissing niet vatbaar voor schorsing zou zijn, naar de (juridische) prullenmand
verwezen. Aansluitend hierbij werd bij wet van 15 september 2006 (B.S. 6 oktober 2006) artikel 14, § 1
R.v.St.-wet in die zin aangepast. Er is geen reden om wat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen
betreft, de voornoemde lezing van het Grondwettelijk Hof, niet bij te treden.
76 Sinds het princiepsarrest R.v.St., Anciaux Henry de Faveux en cst., nr. 34.018 van 8 februari 1990
wordt algemeen aangenomen dat expliciete weigeringsbeslissingen vatbaar zijn voor schorsing. Na enige
discussie ter zake in rechtsleer en rechtspraak (zie voor de standpunten, G. DEBERSAQUES, “Knelpunten
in de schorsingsprocedure voor de afdeling administratie. Een prima facie-onderzoek van de primaire
ontvankelijkheidsvoorwaarden van de vordering tot schorsing", l.c., 51- 56) werd dit dominante
standpunt bijgetreden door de algemene vergadering van de Raad van State : R.v.St., alg. verg., nr.
80.941, 14 juni 1999, R.W. 1999-2000, 673, noot G. DEBERSAQUES, “Alle weigeringsbeslissingen zijn
vatbaar voor schorsing door de Raad van State !).
77 Cf. Grondwettelijk Hof, nr. 20/93, 4 maart 1993, over. B.3.11. In deze zaak verweten de verzoekende
partijen immers dat het toenmalige en thans opgeheven artikel 70bis Vr.W. een discriminatie in het leven
riep in zoverre het sommige vreemdelingen toestaat een rechterlijk beroep uit te oefenen tegen een
beslissing van de (toenmalige) Minister van Justitie terwijl andere vreemdelingen elk beroep op een
gerecht van de rechterlijke orde wordt ontzegd.
14